M37 HMC
| ||
 | ||
| Dane podstawowe | ||
| Państwo |  Stany Zjednoczone | |
| Typ pojazdu | haubica samobieżna | |
| Trakcja | gąsienicowa | |
| Załoga | 8 osób | |
| Dane techniczne | ||
| Długość | 5000 mm | |
| Szerokość | 2900 mm | |
| Wysokość | 2500 mm | |
| Prześwit | 450 mm | |
| Masa | 18 200 kg | |
| Osiągi | ||
| Prędkość | 55 km/h | |
| Zasięg | 240 | |
| Dane operacyjne | ||
| Uzbrojenie | ||
| 1 × haubica M4 kalibru 105 mm (zapas amunicji – 90 szt.) 1 × wkm M2 kalibru 12,7 mm (zapas amunicji – 900 szt.) | ||
M37 Howitzer Motor Carriage – amerykańska haubica samobieżna zaprojektowana w okresie II wojny światowej.
Pomimo swojej niezawodności M7 Priest, który był wówczas standardową haubicą samobieżną armii amerykańskiej, nie był konstrukcją do końca udaną. Uważano, że jest zbyt ciężka (22,9 t) i powolna (maks. 40-42 km/h). Postanowiono więc zaprojektować nowy pojazd, tym razem bazujący na podwoziu czołgu lekkiego M24 Chaffee. W tym samym czasie na tym samym podwoziu zaprojektowano także pojazdy M41 HMC i M19 GMC.
Nowo powstały pojazd był bardzo podobny do starego M7, włącznie z charakterystyczną "amboną" mieszczącą karabin maszynowy. W porównaniu z M7, M37 był krótszy i szerszy przez co był wygodniejszy i miał więcej miejsca dla załogi i przechowywania amunicji. Kąt ostrzału haubicy w pionie od -10° do +45°, w poziomie 45°. Tego samego modelu haubicy użyto jako uzbrojenie jednej z odmian czołgu M4 Sherman (105). Maksymalna donośność pocisków była równa 11 250 m.
Łącznie wybudowano 316 egzemplarzy tego pojazdu (z 448 pierwotnie zamówionych), wszedł na uzbrojenie armii w 1945 i nie zdążył wziąć udziału w walkach II wojny światowej.
Bibliografia
- Andrzej Ciepliński, Ryszard Woźniak, Encyklopedia współczesnej broni palnej, Warszawa: wyd. WiS, 1994, ISBN 83-86028-01-7, OCLC 169820275.
| ||||||||||||||||
Media użyte na tej stronie
.svg)
US Flag with 48 stars. In use for 47 years from July 4, 1912, to July 3, 1959.
105mm Howitzer Motor Carriage M37 at Aberdeen proving ground