M51 Isherman

M51 Isherman

M51 Isherman
Dane podstawowe
Państwo	Izrael
Trakcja	gąsienicowa
Załoga	4 osoby
Dane techniczne
Silnik	wysokoprężny silnik Cumminsa o mocy 460 KM
Masa	bojowa: 39 000 kg
Osiągi
Prędkość	46 km/h
Zasięg	270
Dane operacyjne
Uzbrojenie
armata GIAT CN D1514 L44 kal. 105 mm karabin maszynowy 7,62 mm wkm przeciwlotniczy 12,7 mm lub km 7,62 mm moździerz 52 mm lub 60 mm 8 wyrzutni granatów dymnych

M51 Isherman – przebudowany w Izraelu na początku lat sześćdziesiątych XX wieku czołg M4 Sherman. Był odpowiedzią na wprowadzenie do służby w armiach krajów arabskich czołgów radzieckich typu T-54 i T-55.

Nazwa „Isherman” nie była nazwą oficjalną, jednak powszechnie ją stosowano^[1].

Opis konstrukcji

Zmiany objęły zastosowanie w przebudowanym przedziale silnikowym jednostki wysokoprężnej firmy Cummins o mocy 460 KM. Czołg wyposażono w układ zawieszenia poziomego typu E8 na sprężynach spiralno-śrubowych. Zastosowano całkowicie przekonstruowaną wieżę z armatą GIAT CN D1504 L44 kalibru 105 mm^[1]. Miała ona charakterystyczny hamulec wylotowy i nowy system kierowania ogniem.

Użycie bojowe

Czołgi M51 po raz pierwszy wzięły udział w walce podczas starć z Syryjczykami w 1964 roku^[1]. Następnie były na wyposażeniu izraelskiej pancernej brygady rezerwowej w wojnie sześciodniowej w 1967 roku, gdzie już pierwszego dnia odniosły znaczące sukcesy^[1], oraz w wojnie Jom Kipur w 1973 roku, gdzie zastosowana w nich armata udowodniła wysoką skuteczność przeciwko pancerzom radzieckich czołgów T-54, T-55 i T-62 z odległości 1000 m. Czołgi te służyły w izraelskich wojskach wewnętrznych szkolonych specjalnie do wspierania piechoty w terenach przygranicznych.

Nadwyżkę czołgów M51 (150 sztuk) pod koniec lat 80. sprzedano do Chile, gdzie pozostawały w czynnej służbie do roku 1999^[1].

Dane taktyczno-techniczne

• załoga: 4 osoby
• masa bojowa: 39000 kg
• prędkość maksymalna po szosie: 46 km/h
• zasięg: 270 km
• uzbrojenie
  • armata 105 mm
  • karabin maszynowy 7,62 mm
  • wkm przeciwlotniczy 12,7 mm lub km 7,62 mm
  • moździerz 52 mm lub 60 mm

• wyposażenie dodatkowe
  • 8 wyrzutni granatów dymnych

Bibliografia

• Paweł Behrendt: Rydwany Cahalu. Część pierwsza: Izraelskie Shermany. konflikty.pl, 22 lipca 2017. [dostęp 2017-10-06].
• Alan K. Russel: Czołgi i pojazdy wsparcia. Warszawa: 1996.

Przypisy