MS Stalowa Wola
 | |
| Poprzednie nazwy | "Rio Pardo", "Pine Court", "Henry Horn" |
|---|---|
| Bandera | |
| Znak wywoławczy | SPEK |
| Operator | GAL (1939) |
| Dane podstawowe | |
| Typ | |
| Historia | |
| Stocznia | Friedrich Krupp, Germaniawerft A.G., Kilonia |
| Data wodowania | 1924 |
| Data zatonięcia | 19 marca 1956 |
| Dane techniczne | |
| Nośność (DWT) | 4550/4620[1] |
| Liczebność załogi | 28 |
| Liczba pasażerów | 4-6 |
| Długość całkowita (L) | 96,5 m |
| Szerokość (B) | 14,5 m |
| Zanurzenie (D) | 6,5 m |
| Pojemność | brutto: 3133 RT |
| Napęd mechaniczny | |
| Silnik | spalinowy 6-cylindrowy, Krupp |
| Moc silnika | 1400 KM |
| Liczba śrub napędowych | 1 |
| Prędkość maks. | 8-9 w. |
MS Stalowa Wola ex "Rio Pardo", ex "Pine Court", ex "Henry Horn" – polski drobnicowiec, zwodowany w 1924.
Stalowa Wola została zakupiona w lutym 1939 r. od norweskiej firmy A.S. Sobral, Oslo przez GAL wraz z bliźniaczym MS Morska Wola do obsługi towarowej linii południowoamerykańskiej. Stalowa Wola przybyła pierwszy raz do Gdyni 15 czerwca 1939 roku z transportem złomu z USA. Podniesienie polskiej bandery miało miejsce 22 lipca 1939 po zakończeniu remontu w Stoczni Gdańskiej.
5 lipca 1940 po upadku Francji statkowi dowodzonemu przez kpt. Jana Strzembosza udało się brawurowo wydostać z Dakaru i udać do Wielkiej Brytanii. Przez kolejne 4 lata niemal bez przerwy statek pływał w konwojach atlantyckich.
Po wojnie statek wrócił do kraju 16 kwietnia 1946 roku i obsługiwał m.in. linię lewantyńską i południowoamerykańską, jednak z uwagi na zużycie i nieznaczną szybkość zatrudniany był w trampingu. W 1951 przejęty został przez PLO. W sezonie letnim 1955 pełnił funkcje pomocniczej bazy rybackiej na Morzu Północnym. W drodze z Morza Śródziemnego do Gdyni zatonął 19 marca 1956 w czasie silnego sztormu u północno-zachodnich wybrzeży Hiszpanii (pozycja 44°54'N, 10°09'W). Powodem zatonięcia było przesunięcie się ładunku rudy na lewą burtę. Cała załoga została uratowana przez motorowiec "Hugo Kołłątaj".
Bibliografia
- Jerzy Miciński, Stefan Kolicki: Pod polską banderą. Gdynia: Wydawnictwo Morskie, 1962, s. 142, seria: Biblioteka miesięcznika "Morze".
- Jan Piwowoński: Flota spod biało-czerwonej. Warszawa: Nasza Księgarnia, 1989, s. 49. ISBN 83-10-08902-3.
Przypisy
- ↑ po wojnie
Media użyte na tej stronie
.svg)
Flaga Polski z godłem, wersja symboliczna. Oparta na Image:Flag of Poland.svg i Image:Herb Polski.svg. Uwaga: godło użyte w tej grafice nie jest oficjalne. Oficjalna wersja godła nie jest jeszcze dostępna w formacie wektorowym, stąd zamieszczono poniżej dodatkową wersję tej grafiki w formacie PNG, w której użyto poprawnego wizerunku godła.
