Mała Kieżmarska Czubka

Mała Kieżmarska Czubka
Ilustracja
Mała Kieżmarska Czubka wśród podpisanych obiektów
Państwo

 Słowacja

Pasmo

Tatry, Karpaty

Położenie na mapie Tatr
Mapa konturowa Tatr, po prawej nieco na dole znajduje się czarny trójkącik z opisem „Mała Kieżmarska Czubka”
Położenie na mapie Karpat
Mapa konturowa Karpat, u góry nieco na lewo znajduje się czarny trójkącik z opisem „Mała Kieżmarska Czubka”
Ziemia49°11′55,2″N 20°13′22,6″E/49,198667 20,222944

Mała Kieżmarska Czubka[1], w części literatury tatrzańskiej Mała Kiezmarska Czubka[2] (słow. Malý Kežmarský hrb[1]) – drobna turnia w dolnym fragmencie południowo-wschodniej grani Kieżmarskiego Szczytu opadającej na Huncowską Przełęcz. Na północnym zachodzie graniczy z Kieżmarską Czubą, od której oddziela ją Niżni Kieżmarski Przechód, natomiast na południowy wschód od niej znajduje się Huncowska Przełęcz oddzielająca ją od północno-zachodniego wierzchołka Huncowskiego Szczytu[2].

Północno-wschodnie stoki opadają z Małej Kieżmarskiej Czubki w stronę Świstówki Huncowskiej (górnego piętra Doliny Huncowskiej), południowo-zachodnie – do Lejkowego Kotła w Dolinie Łomnickiej[3]. Ściana północno-wschodnia jest niska i zbiega w stronę piarżysk powyżej Świstówki Huncowskiej. Znajduje się w niej krótkie żebro z kilkoma turniczkami. Po stronie Doliny Łomnickiej blok szczytowy turni wyrasta z górnej części żlebu opadającego z Niżniego Kieżmarskiego Przechodu[2].

Wzniesienie jest wyłączone z ruchu turystycznego. Najdogodniejsze drogi dla taterników prowadzą na nie granią z obu stron[2].

Pierwsze wejścia na szczyt miały miejsce przy okazji pierwszych wizyt na Kieżmarskim Szczycie, zazwyczaj jednak omijano o kilka metrów sam wierzchołek wzniesienia[2].

Przypisy

  1. ↑ a b Grzegorz Barczyk, Ryszard Jakubowski (red.), Adam Piechowski, Grażyna Żurawska: Bedeker tatrzański. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2000, s. 411. ISBN 83-01-13184-5.
  2. ↑ a b c d e Witold Henryk Paryski: Tatry Wysokie. Przewodnik taternicki. Część XXII. Wyżnia Miedziana Przełączka – Mała Rakuska Czubka. Warszawa: Sport i Turystyka, 1979, s. 117–118. ISBN 83-217-2203-2.
  3. ↑ Jarosław Januszewski, Grzegorz Głazek, Witold Fedorowicz-Jackowski: Tatry i Podtatrze, atlas satelitarny 1:15 000. Warszawa: GEOSYSTEMS Polska Sp. z o.o., 2005, s. 124–125. ISBN 83-909352-2-8.
Południowo-wschodnia grań Kieżmarskiego Szczytu

Media użyte na tej stronie

Carpathians relief location map.jpg
Autor: Uwe Dedering, Licencja: CC BY-SA 3.0
Location map of Carpathians.
  • Projection: Equirectangular projection, strechted by 148.0%.
  • Geographic limits of the map:
  • N: 50.0° N
  • S: 44.25° N
  • W: 16.0° E
  • E: 27.5° E
  • GMT projection: -JX19.473333333333333cd/14.410266666666665cd
  • GMT region: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • GMT region for grdcut: -R16.0/44.25/27.5/50.0r
  • Relief: SRTM30plus.
  • Made with Natural Earth. Free vector and raster map data @ naturalearthdata.com.
U+25B2.svg
Black up-pointing triangle ▲, U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Łomnica a4 podpisana.jpg
Autor: Jerzy Opioła (zdjęcie), Krzysztof Dudzik (podpisy), Licencja: CC BY-SA 3.0
Masywy Łomnicy i Kieżmarskiego Szczytu