Małgiew piaskołaz

Małgiew piaskołaz

Mya arenaria[1]
Linnaeus, 1758
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	mięczaki
Gromada	małże
Podgromada	Heterodonta
Rząd	Myoida
Rodzina	małgwiowate
Rodzaj	Mya
Gatunek	małgiew piaskołaz
Synonimy Mya acuta Say, 1822[2] Mya acuta mercenaria Say, 1822[2] Mya alba Agassiz, 1839[2] Mya arenaria corbuloides Comfort, 1938[2] Mya communis Megerle von Mühlfeld, 1811[2] Mya corpulenta Conrad, 1845[2] Mya declivis Pennant, 1777[2] Mya elongata Locard, 1886[2] Mya hemphilli Newcomb, 1874[2] Mya japonica Jay, 1857[2] Mya lata J. Sowerby, 1815[2] Mya oonogai Makiyama, 1935[2] Mya subovata Woodward, 1833[2] Mya subtruncata Woodward, 1833[2] Sphenia ovoidea Carpenter, 1864[2]

Małgiew piaskołaz (Mya arenaria) – gatunek jadalnego małża z rodziny małgwiowatych (Myidae). Od łacińskiej nazwy tego mięczaka pochodzi nazwa etapu rozwoju Bałtyku obejmującego współczesny kształt tego morza (Morze Mya). W Europie wymarł w plejstocenie. W XVI lub XVII wieku pojawił się ponownie zawleczony z Ameryki Północnej^[3].

Gatunek kosmopolityczny i dość pospolity. Żyje w piaszczystych i mulistych zatokach atlantyckich wybrzeży Europy i Ameryki, od strefy pływów do głębokości kilkudziesięciu metrów^[4].

Są to duże małże o grubościennych, mimo to dość kruchych muszlach. Należą do największych w Bałtyku, osiągają 60–80 mm długości (w morzach pełnosłonych do 15 cm^[5]). Muszla eliptyczna, początkowo ciemno ubarwiona, bardzo szybko traci wierzchnią warstwę konchiolinową i dlatego znalezione na brzegu okazy są zwykle białe. Połówki skorup prawie symetryczne, choć prawa połówka bywa bardziej uwypuklona. Obie niedomknięte. W tylnym końcu brzegi nie przylegają do siebie – w tym miejscu małż wystawia na zewnątrz, sporych rozmiarów syfon, sam będąc zagrzebany, nawet 50 cm pod powierzchnią dna. Lewa połówka muszli, od wewnątrz na brzegu i w pobliżu szczytu, ma charakterystyczny łukowaty występ. Duży chondrofor, sterczący ze środkowej części zamka tej połówki, wchodzi głęboko w prawą.^[6]

• 

  U dołu widać łukowaty występ

• 

  Widok z góry

• 

  Wnętrze muszli (obie lewe połówki)

• 

Bibliografia

• Urbański J. Krajowe ślimaki i małże, Warszawa 1957 PZWS.
• RafałR. Wąsowski RafałR., AleksanderA. Penkowski AleksanderA., Ślimaki i małże Polski, Warszawa: „Multico”, 2003, ISBN 83-7073-347-6, OCLC 749195338 .

Przypisy