Małgorzata Kopczowska
| ||
| księżna oświęcimska i zatorska | ||
| Jako żona | Wacława I | |
| Dane biograficzne | ||
| Data śmierci | po 1467 | |
| Ojciec | Urban z Kopczowic | |
| Mąż | Wacław I zatorski | |
| Dzieci | Kazimierz II zatorski Wacław II zatorski Jan V zatorski Władysław zatorski Zofia Katarzyna Agnieszka | |
Małgorzata Kopczowska[1] (zm. po 1467) – księżna oświęcimska i zatorska, żona księcia Wacława I zatorskiego.
Życiorys
Według przekazu kroniki Jana Długosza, Małgorzata była córką ziemianina z księstwa siewierskiego Urbana Kopczowskiego zwanego Świrczyna, pieczętującego się herbem Nowina[2]. Przypuszcza się, iż był on identyczny ze świadkującym 21 lutego i 19 września 1457 na dokumentach księcia oświęcimskiego Jana IV Urbanem z Kopczowic, pochodzącym z miejscowości Kopciowice w księstwie oświęcimskim[3].
Zgodnie z informacją XV-wiecznego kronikarza w Małgorzacie zakochał się książę Wacław I, syn księcia oświęcimskiego Kazimierza I, a następnie zawarł z nią związek małżeński[2]. Pomimo iż Małgorzata była najprawdopodobniej poddaną Wacława, synowie z tego małżeństwa mieli pełne prawa do dziedziczenia księstwa po swoim ojcu[4]. Z małżeństwa Małgorzaty i Wacława pochodziło siedmioro dzieci: synowie Kazimierz, Wacław, Jan i Władysław - późniejsi książęta zatorscy oraz córki Zofia i Katarzyna zmarłe podczas epidemii za życia ojca, jak również Agnieszka, która najprawdopodobniej zmarła po 21 października 1465[2][5][6].
Małgorzata Kopczowska przeżyła swojego męża Wacława I, zmarłego między 21 października 1465 a 29 lipca 1467. Ostatnia wzmianka na temat księżnej pochodzi z 1468. Zmarła zatem po tej dacie[6][7].
Przypisy
- ↑ Imię księżnej podaje Jan Długosz, Roczniki czyli Kroniki sławnego Królestwa Polskiego. Księga 11 i 12: 1431–1444, s. 123. Kazimierz Jasiński, Rodowód Piastów śląskich, wyd. II, Kraków 2007, s. 646, przyjmował błędnie za Hermannem Grotefendem, iż żona Wacława zatorskiego nosiła imię Maria. Zob. A. Sikorski, Uwagi do genealogii książąt zatorskich, Warszawa 1997, s. 33, przyp. 26.
- ↑ a b c Jan Długosz, Roczniki czyli Kroniki sławnego Królestwa Polskiego. Księga 11 i 12: 1431–1444, s. 123.
- ↑ Andrzej Sikorski, Uwagi do genealogii książąt zatorskich, Warszawa 1997, s. 33, przyp. 32.
- ↑ Andrzej Sikorski, Uwagi do genealogii książąt zatorskich, Warszawa 1997, s. 33.
- ↑ Andrzej Sikorski, Uwagi do genealogii książąt zatorskich, Warszawa 1997, s. 34–35.
- ↑ a b Kazimierz Jasiński, Rodowód Piastów śląskich, wyd. II, Kraków 2007, s. 646.
- ↑ A. Sikorski, Uwagi do genealogii książąt zatorskich, Warszawa 1997, s. 34.
Bibliografia
- Źródła
- Długosz Jan, Roczniki czyli Kroniki sławnego Królestwa Polskiego. Księga 11 i 12: 1431–1444, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009, ISBN 978-83-01-16076-0, s. 123.
- Opracowania
- Jasiński Kazimierz, Rodowód Piastów śląskich, wyd. II, Wydawnictwo Avalon, Kraków 2007, ISBN 978-83-60448-28-1, ss. 646–647.
- Sikorski Andrzej, Uwagi do genealogii książąt zatorskich, (w:) Kuczyński Stefan K. (red.) Rocznik Polskiego Towarzystwa Heraldycznego, t. III (XIV), Wydawnictwo DiG, Warszawa 1997, ISSN 1230-803X, ss. 32–35.