Małgorzata Müldner-Nieckowska

Małgorzata Müldner-Nieckowska
Ilustracja
Małgorzata Müldner-Nieckowska w czasie wernisażu swojej wystawy w Galerii „Portret” w Warszawie, 1990
Data i miejsce urodzenia15 marca 1948
Tarnów
Data i miejsce śmierci20 października 1999
Podkowa Leśna
Miejsce spoczynkuPodkowa Leśna
Zawód, zajęcierzeźbiarka, jubiler, kompozytorka

Małgorzata Müldner-Nieckowska z domu Olszewska (ur. 15 marca 1948 w Tarnowie, zm. 20 października 1999 w Podkowie Leśnej) – polska artystka rzeźbiarka, jubiler, kompozytorka.

Życiorys

Ukończyła Państwowe Liceum Technik Teatralnych w Warszawie, a następnie Akademię Sztuk Pięknych w Warszawie, na Wydziale Rzeźby u prof. Jana Bohdana Chmielewskiego (dyplom 1974). Tworzyła małe formy rzeźbiarskie (figuralne, medale) oraz unikatowe zestawy biżuterii i przedmiotów użytkowych ze srebra, kamieni szlachetnych, zdobionego szkła, masy perłowej, bursztynów i in. Otrzymała wiele nagród artystycznych, m.in. za medale, biżuterię oraz przedmioty ze srebra.

W okresie studiów i w latach późniejszych skomponowała liczne piosenki do słów poetów polskich (Leśmian, Baczyński), angielskich i szkockich (Szekspir, Burns), francuskich (François Villon, Arthur Rimbaud), hiszpańskich (Federico García Lorca), rosyjskich (Błok, Jesienin, Achmatowa), Macieja Wojtyszki oraz męża – Piotra Müldnera-Nieckowskiego. W 1969 roku, jeszcze jako Małgorzata Olszewska, wystąpiła na Ogólnopolskim Festiwalu Piosenki i Piosenkarzy Studenckich[1], na którym otrzymała osobisty dyplom od Jeremiego Przybory. W okresie kilku lat istnienia kabaretu studenckiego „Pratchawiec” (do połowy lat 70., reżyser i autor tekstów Maciej Wojtyszko) była jego główną autorką (muzyka) i wykonawczynią[2].

W jej kompozycjach jubilerskich dominują duże płaszczyzny wyznaczane przez łagodne krzywe, o powierzchniach opracowywanych za pomocą technik własnego wynalazku. Opracowała kilka nowych typów zapięć, zawiasów i łańcuchów, które dziś znajdują się w warsztatowym arsenale biżuterników. Uważała, że srebro, podstawowy metal, w którym tworzyła, jest materiałem głównie „podporowym” każdej pracy, a źródłem ostatecznego efektu powinien być swoiście obrobiony kamień lub rzeźba. W swojej twórczości jubilerskiej często wykorzystywała naturalne kamienie półszlachetne i różne materiały dotąd niespotykane w biżuterii. Miała dużą wiedzę o kamieniach; sama je wydobywała lub znajdowała w trakcie wypraw. Niekiedy łączyła różne kamienie, nadając im kształty i faktury oraz dobierając cechy odpowiednio do potrzeb. Wśród jej dzieł są także niewielkie przedmioty ze srebra, zastawy stołowe, puzderka, koperty i cyferblaty zegarków i zegarów, naczynia z repusowanymi płaskorzeźbami, zdobione kamieniami, masą perłową, filigranem, emalią, akrylem i szkłem.

Stowarzyszenie Twórców Form Złotniczych przyznaje corocznie nagrodę im. Małgorzaty Müldner-Nieckowskiej w konkursie biżuterii artystycznej, ufundowaną przez artystów jubilerów Zofię i Witolda Kozubskich[3].

Jest współautorką Wielkiego słownika frazeologicznego języka polskiego[4]

Przypisy

  1. Jan Poprawa – Studencki Festiwal Piosenki. Dokumentacja konkursu 1962-1981 (pol.). [dostęp 2012-02-19].
  2. Podkowiański Słownik Biograficzny – Małgorzata Müldner-Nieckowska (pol.). [dostęp 2012-02-19].
  3. Ogólnopolski Otwarty Konkurs Biżuterii Artystycznej (pol.). [dostęp 2012-02-19].
  4. Piotr Müldner-Nieckowski: Wielki słownik frazeologiczny języka polskiego. Świat Książki, 2003. ISBN 83-7311-734-2.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Muldner Nieckowska M 1990.jpg
Autor: Miruszia, Licencja: CC BY-SA 3.0
Małgorzata Müldner-Nieckowska w czasie wystawy w Galerii "Portret" 1990