Małgorzata Omilanowska

Małgorzata Omilanowska-Kiljańczyk
Państwo działania	Polska
Data i miejsce urodzenia	10 kwietnia 1960 ; Warszawa
	Profesor nauk humanistycznych
	Specjalność: historia architektury XIX i XX wieku, historia sztuki
Alma Mater	Uniwersytet Warszawski
Doktorat	1994 – nauki o sztuce ; Uniwersytet Warszawski
Habilitacja	2005 – historia ; Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk
Profesura	9 września 2013
	Nauczyciel akademicki
Uczelnia	Instytut Sztuki Polskiej Akademii Nauk
Uczelnia	Uniwersytet Gdański
	Minister kultury i dziedzictwa narodowego
Okres spraw.	17 czerwca 2014–16 listopada 2015
Poprzednik	Bogdan Zdrojewski
Następca	Piotr Gliński
	Odznaczenia

Małgorzata Omilanowska, Olga Tokarczuk i Irek Grin na IV Festiwalu Góry Literatury (2018)

Małgorzata Omilanowska-Kiljańczyk^[1] z domu Jakubowska (ur. 10 kwietnia 1960 w Warszawie) – polska historyk sztuki, profesor nauk humanistycznych. W latach 2012–2014 podsekretarz stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego, w latach 2014–2015 minister kultury i dziedzictwa narodowego.

Życiorys

Ukończyła studia na Uniwersytecie Warszawskim, kształciła się także na wydziale architektury Uniwersytetu Technicznego w Berlinie. W 1994 na podstawie rozprawy zatytułowanej Stefan Szyller (1857–1933) – życie i twórczość uzyskała na Wydziale Historycznym UW stopień doktora nauk humanistycznych w zakresie nauk o sztuce. Habilitowała się w 2005 w Instytucie Sztuki Polskiej Akademii Nauk w oparciu o pracę Świątynie handlu. Warszawska architektura komercyjna doby wielkomiejskiej^[1]. W 2013 otrzymała tytuł naukowy profesora nauk humanistycznych^[1]^[2].

Uzyskiwała stypendia zagraniczne, m.in. przyznane przez British Academy. Od 1985 zawodowo związana z Instytutem Sztuki PAN, gdzie była m.in. wicedyrektorem (1999–2007) i redaktorem naczelnym Słownika Architektów Polskich. Została też wykładowcą Uniwersytetu Gdańskiego, od 2006 na stanowisku profesora nadzwyczajnego i następnie na stanowisku profesora^[1]. W 2008 objęła funkcję dyrektora Instytutu Historii Sztuki UG. Została członkinią różnych rad naukowych, m.in. Instytutu Herdera w Marburgu, a także Komitetu Nauk o Sztuce PAN^[1]. W 2006 objęła funkcję prezesa stowarzyszenia Patria Polonorum^[3].

12 stycznia 2012 objęła stanowisko podsekretarza stanu w Ministerstwie Kultury i Dziedzictwa Narodowego. 17 czerwca 2014 powołana na urząd ministra kultury i dziedzictwa narodowego, zastępując Bogdana Zdrojewskiego. 22 września 2014 objęła to samo stanowisko w rządzie Ewy Kopacz. 16 listopada 2015 zakończyła pełnienie funkcji ministra.

Małgorzata Omilanowska została następnie przez radę powierniczą wybrana na nowego dyrektora Zamku Królewskiego w Warszawie w miejsce odchodzącego na emeryturę Andrzeja Rottermunda. Nowy minister kultury Piotr Gliński odmówił jednak powołania jej na to stanowisko, motywując to względami politycznymi^[4].

W 2019 wybrana w skład Rady Doskonałości Naukowej I kadencji^[5]. W kadencji 2021–2024 członek Rady Uniwersytetu Gdańskiego^[6]. W 2022 powołana w skład rady Muzeum Gdańska^[7] i Rady Odbudowy Pałacu Saskiego^[8].

Odznaczenia i wyróżnienia

W 2014 odznaczona Krzyżem Wielkim Orderu Zasługi Republiki Włoskiej^[9] oraz Krzyżem Wielkim Orderu Oranje-Nassau^[10], a w 2016 francuskim Orderem Sztuki i Literatury I klasy. W 2016 uhonorowana tytułem honorowego obywatela Połągi^[11].

Wybrane publikacje

Architekt Stefan Szyller 1857–1933. Warszawski architekt doby historyzmu, Wydawnictwa Fundacji „Historia pro Futuro”, Warszawa 1995
Atlas zabytków architektury w Polsce (współautorka), PWN, Warszawa 2001
Berlin, „Wiedza i Życie”, Warszawa 2000
Gdańsk i Pomorze Wschodnie (współautorka), „Wiedza i Życie”, Warszawa 2001
Most i wiadukt księcia Józefa Poniatowskiego, PWN, Warszawa 1991
Nadbałtyckie Zakopane – Połąga w czasach Tyszkiewiczów, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2011
Polska. Pałace i dwory, Sport i Turystyka – Muza, Warszawa 2004
Polska. Świątynie, klasztory i domy modlitwy, Sport i Turystyka – Muza, Warszawa 2008
Świątynie handlu. Warszawska architektura komercyjna doby wielkomiejskiej, Instytut Sztuki PAN, Warszawa 2004
Zagadki z historii sztuki, Wyd. Nauk. PWN, Warszawa 2001

Przypisy

↑ ^a ^b ^c ^d ^e Prof. dr hab. Małgorzata Omilanowska-Kiljańczyk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2021-12-02] .
↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 września 2013 r. nr 115-10-13 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2013 r. poz. 809).
↑ Dr hab. Małgorzata Omilanowska, prof. IS PAN. ispan.pl. [dostęp 2014-04-08].
↑ Minister Gliński nie chce powołać Małgorzaty Omilanowskiej na stanowisko dyrektora Zamku Królewskiego. polityka.pl, 5 lutego 2016. [dostęp 2016-05-05].
↑ Lista kandydatów wybranych na członków RDN, odrębna dla każdej dyscypliny, zawierająca nazwiska i imiona wybranych kandydatów wraz z nazwami podmiotów ich zgłaszających. konstytucjadlanauki.gov.pl, maj 2019. [dostęp 2019-05-25].
↑ Rada Uczelni Uniwersytetu Gdańskiego wybrana. ug.edu.pl, 17 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-22].
↑ Nowa rada Muzeum Gdańska. gdansk.pl, 5 października 2022. [dostęp 2022-10-05].
↑ Tomasz Urzykowski: Gliński powołał Radę Odbudowy Pałacu Saskiego. Znaleźli się w niej też przeciwnicy sztandarowej inwestycji PiS. wyborcza.pl, 9 września 2022. [dostęp 2022-09-13].
↑ Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it. [dostęp 2015-09-26]. (wł.).
↑ Minister Małgorzata Omilanowska kawalerem Orderu Oranje-Nassau MKiDN. mkidn.gov.pl, 25 czerwca 2014. [dostęp 2020-08-19].
↑ Lenkijos mokslininkei – Palangos garbės pilietės titulas. diena.lt, 30 grudnia 2016. [dostęp 2017-04-13]. (lit.).

Bibliografia

Nota biograficzna na stronie MKiDN. [dostęp 2012-08-02].

[ln-1] Prof. dr hab. Małgorzata Omilanowska-Kiljańczyk, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2021-12-02] .

[prof-2] Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 9 września 2013 r. nr 115-10-13 w sprawie nadania tytułu profesora (M.P. z 2013 r. poz. 809).

[3] Dr hab. Małgorzata Omilanowska, prof. IS PAN. ispan.pl. [dostęp 2014-04-08].

[4] Minister Gliński nie chce powołać Małgorzaty Omilanowskiej na stanowisko dyrektora Zamku Królewskiego. polityka.pl, 5 lutego 2016. [dostęp 2016-05-05].

[5] Lista kandydatów wybranych na członków RDN, odrębna dla każdej dyscypliny, zawierająca nazwiska i imiona wybranych kandydatów wraz z nazwami podmiotów ich zgłaszających. konstytucjadlanauki.gov.pl, maj 2019. [dostęp 2019-05-25].

[6] Rada Uczelni Uniwersytetu Gdańskiego wybrana. ug.edu.pl, 17 grudnia 2020. [dostęp 2020-12-22].

[7] Nowa rada Muzeum Gdańska. gdansk.pl, 5 października 2022. [dostęp 2022-10-05].

[8] Tomasz Urzykowski: Gliński powołał Radę Odbudowy Pałacu Saskiego. Znaleźli się w niej też przeciwnicy sztandarowej inwestycji PiS. wyborcza.pl, 9 września 2022. [dostęp 2022-09-13].

[9] Cavaliere di Gran Croce Ordine al Merito della Repubblica Italiana. quirinale.it. [dostęp 2015-09-26]. (wł.).

[10] Minister Małgorzata Omilanowska kawalerem Orderu Oranje-Nassau MKiDN. mkidn.gov.pl, 25 czerwca 2014. [dostęp 2020-08-19].

[11] Lenkijos mokslininkei – Palangos garbės pilietės titulas. diena.lt, 30 grudnia 2016. [dostęp 2017-04-13]. (lit.).

[1]

[2]

[3]

[4]

[5]

[6]

[7]

[8]

[9]

[10]

[11]

Navigation

Nawigacja

Portale tematyczne