Małoniż

Artykuł

50°32′25″N 23°41′37″E

- błąd

39 m

WD

50°36'N, 23°45'E

- błąd

19681 m

Odległość

1125 m

Małoniż
wieś
Państwo

 Polska

Województwo

 lubelskie

Powiat

tomaszowski

Gmina

Łaszczów

Liczba ludności (2011)

146[1]

Strefa numeracyjna

84

Kod pocztowy

22-650[2]

Tablice rejestracyjne

LTM

SIMC

0893794

Położenie na mapie gminy Łaszczów
Mapa konturowa gminy Łaszczów, blisko centrum na lewo znajduje się punkt z opisem „Małoniż”
Położenie na mapie Polski
Położenie na mapie województwa lubelskiego
Mapa konturowa województwa lubelskiego, na dole po prawej znajduje się punkt z opisem „Małoniż”
Położenie na mapie powiatu tomaszowskiego
Mapa konturowa powiatu tomaszowskiego, blisko centrum na prawo u góry znajduje się punkt z opisem „Małoniż”
Ziemia50°32′25″N 23°41′37″E/50,540278 23,693611

Małoniżwieś w Polsce położona w województwie lubelskim, w powiecie tomaszowskim, w gminie Łaszczów[3][4].

Niewielka wieś złożona z jednej ulicy. Dojechać do niej można poprzez Nadolce lub Pukarzów (tu także przez Wożuczyn).

W latach 1975–1998 miejscowość administracyjnie należała do województwa zamojskiego.

Wieś stanowi sołectwo gminy Łaszczów[5].

Historia

Małoniż i sąsiadujący z nim Domaniż to dwie najwcześniej notowane wsie szlacheckie ziemi bełskiej.
Wieś odnotowano w roku 1398 w związku z fundacją kościoła parafialnego w Małoniżu dokonanego przez Andrzeja Morawę i Jaśka z Domaniża – dziś najstarszego kościoła w regionie powstałego z prywatnych fundacji szlacheckich[6] (1397)[a] W roku 1531 wzmiankowana jako Małonisz[7].

W wieku XIX Małoniż stanowił wieś w powiecie tomaszowskim, gminie Czerkasy, parafii Łaszczów, oddalony o pół mili od Łaszczowa. Według spisu miast, wsi, osad Królestwa Polskiego z roku 1827 posiadał 26 domów i 216 mieszkańców. W roku 1883 było tu 34 domy i 322 mieszkańców w tym 202 katolików wyznania łacińskiego.Wieś posiadała 396 mórg gruntu[8].

Uwagi

  1. Około połowy XVI w. w związku z powstaniem Łaszczowa przeprowadzono translację parafii z Małoniża do nowo lokowanego miasta, nie zmieniając starego uposażenia.

Przypisy

  1. GUS: Ludność - struktura według ekonomicznych grup wieku. Stan w dniu 31.03.2011 r..
  2. Oficjalny Spis Pocztowych Numerów Adresowych, Poczta Polska S.A., październik 2013, s. 762 [zarchiwizowane z adresu 2014-02-22].
  3. TERYT (Krajowy Rejestr Urzędowego Podziału Terytorialnego Kraju). Główny Urząd Statystyczny. [dostęp 2017-08-24].
  4. Rozporządzenie Ministra Administracji i Cyfryzacji z dnia 13 grudnia 2012 r. w sprawie wykazu urzędowych nazw miejscowości i ich części (Dz.U. z 2013 r. poz. 200), ze zmianami w obwieszczeniu z dnia 2015-08-04 4 sierpnia 2015(dts) (Dz.U. z 2015 r. poz. 1636).
  5. Jednostki pomocnicze gminy Łaszczów. Urząd Gminy Łaszczów. [dostęp 2017-08-24].
  6. Janeczek 1991 ↓, s. 41.
  7. Małoniż, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. XV, cz. 2: Januszpol – Wola Justowska, Warszawa 1902, s. 298.
  8. Małoniż, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 38.

Bibliografia

  • Andrzej Janeczek: Osadnictwo pogranicza polsko-ruskiego. Województwo bełskie od schyłku XIV do początku XVII w.. Wrocław: 1991. ISBN 83-85463-14-3.

Media użyte na tej stronie