Małopolska

Małopolska
Herb
Herb
Położenie
Państwa

 Polska

Stolica

Kraków

Ważniejsze miejscowości

Bielsko-Biała (tylko dawna Biała), Częstochowa, Dukla, Lublin, Kielce, Krosno, Nowy Sącz, Radom, Rzeszów, Sandomierz, Sosnowiec, Tarnobrzeg, Tarnów, Żywiec

Małopolskakraina historyczna Polski, obejmująca obecnie południowo-wschodnią część kraju, w górnym i częściowo środkowym dorzeczu Wisły oraz w dorzeczu górnej Warty. Stolicą Małopolski jest Kraków.

Nazwa Małopolska (łac. Polonia Minor) została po raz pierwszy użyta w źródłach pisanych w 1411 r.[1], a potwierdzona została dopiero w roku 1493 w statucie piotrkowskim króla Jana Olbrachta[2] (podczas obrad dwuizbowego sejmu walnego w Piotrkowie w latach 1493–1496)[3] w celu odróżnienia tej części państwa od Wielkopolski (łac. Polonia Maior). Pierwotne znaczenie tej nazwy nie jest pewne – słowa maior i minor można odczytywać tu w kilku kontekstach (nie tylko najbardziej oczywiste większa – mniejsza, ale też np. starsza – młodsza, rozszerzona – właściwa).

Obecnie, po wprowadzeniu reformy administracyjnej w 1999 roku, określenia „Małopolska” używa się głównie lub niemal wyłącznie w stosunku do obszaru, utworzonego w trakcie wspomnianej reformy województwa małopolskiego w charakterze synonimu lub akronimu. Ma to m.in. odzwierciedlenie w nomenklaturze Urzędu Marszałkowskiego objawiającej się przykładowo w logo województwa[4].

Położenie

Współczesny podział administracyjny

Do Małopolski należą tereny współcześnie zaliczone do województw: małopolskiego, świętokrzyskiego, lubelskiego (zachodnia część), podkarpackiego (zachodnia część), łódzkiego (wschodnia część), mazowieckiego (część południowa) i śląskiego (wschodnia, północna i południowo-wschodnia część).

Terytorium

Do XVIII wieku właściwą Małopolskę stanowiły obszary trzech dawnych województw: krakowskiego, sandomierskiego i lubelskiego[5][6]. Definiował tak Małopolskę zarówno Marcin Kromer (1577)[7], jak i Szymon Starowolski (1632)[8]. Województwa te powstały z istniejących wcześniej ziem: krakowskiej, sandomierskiej, lubelskiej. Siedzibą sejmiku generalnego dla prowincji małopolskiej było Nowe Miasto Korczyn. Oprócz tego w skład Małopolski wchodziły kupione (w XV wieku) przez Zbigniewa Oleśnickiego, biskupa krakowskiego, od książąt śląskich księstwo siewierskie, oraz odzyskane przez Władysława Jagiełłę (najpierw drogą zastawu) starostwo spiskie z 13 miastami.

HerbWojewództwoStolicaObrazSejmikObraz
POL województwo krakowskie IRP COA.svgWojewództwo krakowskie
(z włączonymi księstwami oświęcimskim, zatorskim
oraz księstwem siewierskim)
Kraków20091114 Krakow Wawel 7770.jpgProszowiceProszowice - kościół parafialny (8.06.2014).JPG
POL województwo sandomierskie IRP COA.svgWojewództwo sandomierskieSandomierzZamek w Sandomierzu (1).JPGOpatówOpatów - kolegiata - ZJ001.jpg
POL województwo lubelskie IRP COA.svgWojewództwo lubelskieLublinZamek w Lublinie od strony zachodniej.jpgLublinLublin katedra.JPG

Granice

Małopolska graniczy na zachodzie ze Śląskiem. Na południowym zachodzie tradycyjną granicą ze Śląskiem jest Biała – granica między dawnymi diecezjami wrocławską i krakowską. Na południowym zachodzie granica biegnie szczytami Beskidu Śląskiego: Klimczok, Barania Góra, Ochodzita. Teren księstwa oświęcimskiego i zatorskiego w latach 1179–1445 był we władaniu książąt opolsko-raciborskich, następnie cieszyńskich, a także króla czeskiego. Na wysokości miast Czechowice-Dziedzice, Pszczyna i Bieruń rzeką graniczną jest Wisła aż do ujścia Przemszy, którą dalej biegnie granica. W Górnośląskim Okręgu Przemysłowym granicą jest Brynica oraz Przemsza wzdłuż Jaworzna. W latach od 1331 do 1817 Imielin, Kosztowy i Chełm Śląski były własnością biskupów krakowskich. Do 1179 kasztelania bytomska była częścią Małopolski.

Północna granica z Mazowszem przebiega wzdłuż obrzeży ziemi sandomierskiej i przebiegała przez Wyśmierzyce na linii Pilicy do Stoczka, następnie okolice Żelechowa do Liwca.

Na wschodzie Małopolska graniczy z Rusią Czerwoną, z czego południowa część granicy przebiegała wzdłuż rzeki Jasiołki.

Południowa granica Małopolski to granica Rzeczypospolitej (z wyjątkiem Spiszu i Orawy).

Północna, południowa oraz wschodnia granica Małopolski niemal w całości pokrywa się z granicami dawnych województw w I Rzeczypospolitej: krakowskiego, sandomierskiego i lubelskiego[9].

Regiony kulturowe

Na obszarze Małopolski wykształciły się regiony kulturowe posiadające własne nazwy: Podhale, Kielecczyzna, Powiśle Lubelskie, Ziemia sandomierska, Radomskie, Sądecczyzna, Zagłębie Dąbrowskie, Zagłębie Krakowskie, Żywiecczyzna. Z Małopolską związanych jest ponadto wiele grup etnograficznych posiadających własne obszary zasięgu kulturowego.

Miasta

Stolicą regionu jest Kraków. Poniższa tabela stanowi wybór miast w Małopolsce z listy stu największych pod względem ludności miast w Polsce (stan z 30 czerwca 2016)[10]:

Lp.MiastoLudnośćPowierzchnia
(km²)
Województwo
1.POL Kraków COA.svg Kraków762448326,80małopolskie
2.POL Lublin COA 1.svg Lublin340745147,45lubelskie
3.POL Częstochowa COA.svg Częstochowa227270159,71śląskie
4.POL Radom COA.svg Radom215653111,80mazowieckie
5.POL Sosnowiec COA.svg Sosnowiec20651691,06śląskie
6.POL Kielce COA.svg Kielce197724109,65świętokrzyskie
7.POL Bielsko-Biała COA.svg Bielsko-Biała[a]172407124,51śląskie
8.POL Dąbrowa Górnicza COA.svg Dąbrowa Górnicza122451188,73śląskie
9.POL Tarnów COA.svg Tarnów11038172,38małopolskie
10.POL Jaworzno COA alt.svg Jaworzno92618152,67śląskie
11.POL Nowy Sącz COA.svg Nowy Sącz8382957,58małopolskie
12.POL Siedlce COA.svg Siedlce7707232,00mazowieckie
13.POL Ostrowiec Świętokrzyski COA.svg Ostrowiec Świętokrzyski7039646,43świętokrzyskie
14.POL Tomaszów Mazowiecki COA.svg Tomaszów Mazowiecki[b]6360141,30łódzkie
15.POL Opoczno COA.svg Opoczno2153026,99łódzkie
16.POL Stalowa Wola COA.svg Stalowa Wola6263682,52podkarpackie
17.POL Mielec COA.svg Mielec6062846,89podkarpackie
18.POL Będzin COA.svg Będzin5776137,37śląskie
19.POL Zawiercie COA.svg Zawiercie5050485,25śląskie
20.Starachowice herb.svg Starachowice5017431,82świętokrzyskie
21.POL Puławy COA.svg Puławy4852650,49lubelskie
22.POL Tarnobrzeg COA.svg Tarnobrzeg4765885,39podkarpackie
23.Skarzysko kamienna herb.svg Skarżysko-Kamienna4665664,39świętokrzyskie
24.POL Dębica COA.svg Dębica4627634,02podkarpackie

Warunki naturalne

Małopolska na południu oparta jest o podalpejskie pasmo Karpat, również w Beskidach ma jeszcze kilka łańcuchów górskich i wzniesień. Na północy skałki Jury Krakowskiej i kulminacje Gór Świętokrzyskich, na wschodzie Roztocze. Pomiędzy wzgórzami rozciągają się pola żyznych nizin w regionie Pogórza oraz dolin w widłach Wisły i Sanu. Góry małopolskich Karpat bogate są w złoża żelaza, soli, ropy naftowej oraz uranu. Nasłonecznione stoki Pogórzy i dolin nadają się do uprawy owoców i winnej latorośli. Najstarszymi miastami są zgodnie z datami lokacji: Sandomierz (przed 1227), Bochnia (1253), Zawichost (1255) i Kraków (1257) .

Aż do czasu nadejścia Słowian przypuszczalnie Celtowie stanowili dominujący element kulturowy na tym obszarze. Ich obecnością można też próbować wyjaśniać cechy oraz odrębne powiązania Wiślan w wiekach od VIII do X. W okresie rządów austriackich Małopolska z centralnym ośrodkiem w Krakowie stanowiła zachodnią połowę Galicji. Przed okresem industrializacji korzystne warunki naturalne powodowały poważne przeludnienie wsi[11].

Prawie cały region znajduje się w dorzeczu Wisły, tylko niewielkie zachodnie i południowe krańce znajdują się w dorzeczu Odry i Dunaju. Źródła wód mineralnych znajdują się w Pieninach, Beskidzie Sądeckim oraz w Beskidzie Niskim gdzie występują wody „szczawy”. Znajdują się tam liczne uzdrowiska z wodami mineralnymi, np.: Piwniczna-Zdrój, Muszyna, Krynica-Zdrój, Wysowa.

Na południu regionu znajduje się najwyższe pasmo górskie w łańcuchu Karpat – Tatry. Najwyższym szczytem Małopolski są Rysy (2499 m n.p.m.). W północnej części zlokalizowane są Góry Świętokrzyskie.

Okolice Wieliczki i Bochni słyną z wielowiekowej tradycji wydobywania soli kamiennej. Na terenie Małopolski leży Lubelskie Zagłębie Węglowe.

Historia

Archeologia

Epoka brązu (XVIII wiek p.n.e. – VIII wiek p.n.e.)

Epoka żelaza (od VIII wiek p.n.e.)

Państwo Wiślan

Polska w okresie rozbicia dzielnicowego

Prawdopodobnie pod koniec VIII w. powstało na ziemiach późniejszej Małopolski państwo Wiślan, które uznaje się wraz z państwem Polan za kolebkę państwowości polskiej. Stolicą Wiślan był Kraków (Wawel) lub Wiślica. Nie jest pewne, czy w skład państwa Wiślan wchodziła ziemia sandomierska, którą od ziemi krakowskiej odróżniają wzorce osadnictwa doby plemiennej oraz brak w ziemi sandomierskiej „wielkich grodów” wiślańskich. Oddzielał także te regiony płaszcz lasów staszowskich (Puszcza Rytwiańska i Szydłowska).

Istnieją hipotezy, jakoby Wiślanie w IX w. zostali podporządkowani państwu wielkomorawskiemu i przyjęli za jego pośrednictwem chrześcijaństwo; nie znajdują one jednak przekonującego oparcia w materiale dowodowym. Upadek państwa wielkomorawskiego nie przyniósł radykalnej zmiany sytuacji politycznej w Małopolsce. Być może w X wieku ziemie Wiślan znalazły się pod panowaniem czeskim, jednak nie da się rozstrzygnąć, kiedy to nastąpiło, jaki miało zasięg, charakter i czy w ogóle miało miejsce[12].

Państwa Piastów i Przemyślidów

Wawel – dawna siedziba królów Polski

Pod koniec X wieku Polanie wcielili Małopolskę do swego państwa (według jednej z teorii, w wyniku wojny polsko-czeskiej w 989[13]). Utworzono wtedy dwie prowincje: krakowską oraz sandomierską. Co najmniej od 1000 roku w Krakowie znajdowała się siedziba biskupstwa, która obejmowała znaczną część regionu, a za panowania Kazimierza I Odnowiciela miasto stało się główną siedzibą książęcą. W 1040 roku Kraków stał się stolicą Polski.

W 1138 na mocy ustawy sukcesyjnej Bolesława Krzywoustego kraj został podzielony na dzielnice. Ziemie krakowska i sandomierska stały się główną częścią dzielnicy senioralnej, a Kraków stał się siedzibą seniora. Z czasem jednak książęta krakowscy stracili faktyczne zwierzchnictwo nad innymi władcami piastowskimi. W 1177 wybuchł bunt możnowładztwa przeciwko Mieszkowi III Staremu, którego wygnano z kraju. Łamiąc postanowienia senioratu, na tron krakowski powołano wtedy Kazimierza II Sprawiedliwego, najmłodszego syna Bolesława Krzywoustego.

W 1320 w katedrze wawelskiej miała miejsce koronacja Władysława Łokietka, kończąca symbolicznie okres rozbicia dzielnicowego. Odtąd aż do 1734 Kraków był miejscem koronacji królów Polski. W 1333 zmarł Władysław Łokietek. Pogrzeb króla w Krakowie umocnił rolę miasta jako metropolii monarszej. W tym samym roku rozpoczęło się panowanie Kazimierza Wielkiego. Za panowania Kazimierza Wielkiego powstał wielki system obronny warowni królewskich zabezpieczających zachodnią granicę państwa od strony Śląska.

W 1474 roku ziemia lubelska i ziemia łukowska zostały wydzielone z województwa sandomierskiego jako województwo lubelskie.

I Rzeczpospolita

Małopolska (niem. Kleinpolen, napisana małymi literami) przed rokiem 1660, fragment mapy austriackiego towarzystwa bibliograficznego (1892)

W czasach I Rzeczypospolitej za Małopolskę powszechnie uważano tereny ówczesnych województw: krakowskiego, sandomierskiego i lubelskiego, co miało swoje źródło w kształtowaniu się krain historycznych za czasów Piastów i Jagiellonów. Tak była ona rozumiana wśród ówczesnej ludności Polski[14]. Ponadto utworzona została, jako jednostka administracyjna, prowincja małopolska, która obejmowała również Podlasie, Ruś Czerwoną, Podole, Wołyń, Ukrainę. Nie należy jej jednak mylić z właściwą Małopolską jako regionem historycznym.

W 1609 roku król Zygmunt III Waza przeniósł stolicę Polski z Krakowa do Warszawy i tym samym przyczynił się do zahamowania rozwoju Krakowa oraz spadku jego znaczenia.

Czasy zaborów

Podział administracyjny Królestwa Polskiego w 1831 r. Mapa przedstawia podział z lat 1816–1844

W efekcie rozbiorów Małopolska stała się częścią Monarchii Habsburgów i w niewielkiej części Królestwa Prus. W 1770 r. Austria przejęła powiaty nowotarski, nowosądecki i czorsztyński, w ramach I rozbioru – południową Małopolskę do Wisły, w ramach II rozbioru Prusy zajęły północno-zachodnią Małopolskę z Częstochową, a w ramach III rozbioru w skład Austrii weszły terytoria między Pilicą i Bugiem wraz z Krakowem, Sandomierzem, Radomiem, Kielcami i Lublinem. Tereny otrzymane przez Austrię w 1795 nazwano Nową Galicją (w odróżnieniu od „starej”, obejmującej tereny otrzymane w 1772).

W latach 1807–1815 (od traktatu w Tylży do kongresu wiedeńskiego) pruska część Małopolski, a od 1809 także Nowa Galicja, stanowiła część Księstwa Warszawskiego. Od 1815 roku Małopolska leżała w granicach Rosji (do Królestwa Kongresowego weszły ziemie Księstwa Warszawskiego) i Austrii oraz Rzeczypospolitej Krakowskiej, anektowanej w 1846 roku przez Austrię.

Dotychczasowe rozumienie Małopolski zostało zatarte, zaś jej obie części zaczęły się różnicować społecznie i gospodarczo. Podziały administracyjne, narzucone przez zaborców, przestały odzwierciedlać tradycję historyczną Polski. Zapoczątkowane wtedy utożsamianie Małopolski z Galicją po stronie austriackiej do dzisiaj ma swoje konsekwencje w polskiej tożsamości społecznej i w podziale administracyjnym kraju (choć przecież austriacka Galicja zajmowała znacznie większy obszar niż dzisiejsze województwo małopolskie; obejmowała też tereny, które historyczną Małopolską nie były)[14].

II Rzeczpospolita i II wojna światowa

Postrzeganie Małopolski na przestrzeni wieków

W II Rzeczypospolitej nazwą „Małopolska” obejmowano Galicję, a nie przedrozbiorowe terytorium Małopolski. Małopolskę Zachodnią stanowiło województwo krakowskie, a województwa: lwowskie, tarnopolskie i stanisławowskie zaczęto określać mianem Małopolski Wschodniej, zgodnie z nazewnictwem z czasów austriackich, kiedy to nieformalnie stosowano podział na Galicję Zachodnią i Wschodnią, przy czym ich granicę stanowił zasięg właściwości Sądu Apelacyjnego w Krakowie i Sądu Apelacyjnego we Lwowie[15][16].

W latach 1936–1939 w południowo-centralnych dzielnicach Polski powstawał Centralny Okręg Przemysłowy (COP). Był jednym z największych przedsięwzięć gospodarczych II Rzeczypospolitej. Celem COP-u było zwiększenie ekonomicznego potencjału Polski, rozbudowa przemysłu ciężkiego i zbrojeniowego, a także zmniejszenie bezrobocia wywołanego skutkami wielkiego kryzysu. Na rozwój COP-u przeznaczano w latach 1937–1939 około 60% całości wydatków inwestycyjnych o łącznej wartości 1925 mln zł.

W okresie II wojny światowej tereny Małopolski weszły w skład Generalnego Gubernatorstwa.

Polska Ludowa i III Rzeczpospolita

Po II wojnie światowej historyczna Małopolska wchodziła w skład województw: krakowskiego, kieleckiego oraz częściowo łódzkiego, lubelskiego, rzeszowskiego i śląskiego.

1 stycznia 1999 r., w wyniku reformy administracyjnej, po raz pierwszy od ponad 200 lat oficjalnie jednemu z obszarów Polski nadano nazwę „województwo małopolskie”, nawiązującą do historycznego pojęcia Małopolski.

We współczesnej polskiej tożsamości społecznej do Małopolski najczęściej zaliczane są obszary obecnego województwa małopolskiego i podkarpackiego[14] (mimo że większość terytorium tego drugiego historycznie nie leży w obrębie Małopolski, lecz Rusi Czerwonej, w tym sam Rzeszów). Zwraca się również uwagę na małopolskie korzenie terenów województwa świętokrzyskiego oraz okolic Lublina, Radomia, Częstochowy i Bielska-Białej[a]. Historyczną częścią Małopolski jest też Zagłębie Dąbrowskie, leżące obecnie w województwie śląskim.

Na początku XXI wieku Kraków ponownie stał się drugim co do wielkości miastem Polski.

Zobacz też

Uwagi

  1. a b Miasto powstało z połączenia w 1951 r. położonego na historycznym Śląsku Cieszyńskim Bielska i położonej na terenie historycznej Małopolski Białej Krakowskiej.
  2. Miasto leży od 1977 r. na styku trzech krain historycznych: ziemi sieradzkiej, ziemi łęczyckiej i Małopolski (gł. dzielnice: Białobrzegi i Ludwików).

Przypisy

  1. Jak książę Bolesław i skryba Maciej Wielkopolskę stworzyli, z Jerzym Strzelczykiem rozmawia Piotr Bojarski (wersja elektroniczna, artykuł ukazał się z „Gazecie Wyborczej” w czerwcu 2007).
  2. Jerzy Krasuski, Inne spojrzenie na początki Polski. Skąd się wzięli Lechici?, [w:] Tygodnik „Polityka” nr 27 (2511) z dnia 09-07-2005; s. 66.
  3. Pod red. Adama Tatomira, Tysiąc lat dziejów Polski, Warszawa 1962, s. 95.
  4. Oficjalny portal województwa małopolskiego prowadzony przez Urząd Marszałkowski Województwa Małopolskiego. [dostęp 2018-12-26].
  5. Lucjan Tatomir: Geografia ogólna i statystyka ziem dawnej Polski. Kraków: Drukarnia „Czasu” W. Kirchmayera, 1868, s. 154.
  6. Część II: Podział na prowincje i województwa, Prowincya Małopolska. W: Zygmunt Gloger: Geografia historyczna ziem dawnej Polski. Kraków: 1903.
  7. Oto jak charakteryzuje Małopolskę Marcin Kromer, autor szesnastowiecznego traktatu polityczno-geograficznego, opisującego nasz kraj: Małopolska rozciąga się bardziej na wschód w stosunku do omówionej poprzednio Wielkopolski obejmując województwa krakowskie, sandomierskie i wchodzące niegdyś w jego skład województwo lubelskie, zwrócone w kierunku północno-wschodnim i wschodnim w tej wiośnie kolejności, jak tu zostały wyliczone. Pisząc dalej o granicach Małopolski autor ten stwierdza: Dzielnica ta graniczy od północy z Mazowszem i Polesiem, które niedawno pozostawało pod panowaniem litewskim, od wschodu z Rusią, od południa z Węgrami i Śląskiem. Szesnastowieczny autor w zasadzie precyzyjnie określił, co należy rozumieć pod terminem Małopolska. Antoni Podraza Małopolska w przeszłości i dziś, Wspólnota Małopolska, 1999-06-01, wersja elektroniczna.
  8. W dziele Szymona Starowolskiego „Polonia sive status Regni Poloniae descripto” (Polska albo opisanie położenia Królestwa Polskiego): Utwór Starowolskiego wydany po raz pierwszy w 1632 roku był – jak świadczy o tym kilka kolejnych wydań – bardzo popularny w XVII i XVIII wieku i obok wydań łacińskich został przetłumaczony w 1765 roku na język polski. Opis poszczególnych dzielnic historycznych Polski jest u Starowolskiego dokładniejszy niż u Kromera. Pisząc o Małej Polsce, autor stwierdza – podobnie jak Kromer – że dzieli się ona na trzy prowincje, czyli województwa: krakowskie, sandomierskie i lubelskie, położone w tej samej kolejności, w jakiej tu je wyliczono ku północy i letniemu wschodowi Antoni Podraza Małopolska w przeszłości i dziś, Wspólnota Małopolska, 1999-06-01, wersja elektroniczna.
  9. „Do tej tak rozumianej Małopolski niewątpliwie ciążyły silnie pod różnymi względami tereny leżące nad Sanem i górnym Bugiem, czyli zachodnia część woj. ruskiego (ziemia przemyska i sanocka), woj. bełskie i ziemia chełmska.”, [w:] Studia historyczne: t. XVI. Polskie Towarzystwo Historyczne. Oddział w Kielcach, Polska Akademia Nauk. Komisja Nauk Historycznych. 1972, s. 119.
  10. STAN I STRUKTURA LUDNOŚCI (GUS), [1].
  11. Norman Davies. Boże Igrzysko. Historia Polski, Kraków 2002, s. 51.
  12. Buko Andrzej, Ziemie Polskie w X wieku i ich znaczenie w kształtowaniu się nowej mapy Europy, Univesitas, Kraków 2000, s. 150–152.
  13. Gerard Labuda: Pierwsze państwo polskie. Kraków: Krajowa Agencja Wydawnicza, 1989. ISBN 83-03-02969-X.
  14. a b c Artykuł Historyczna Małopolska: https://web.archive.org/web/20150626172228/http://www.nowamalopolska.pl/newsysn/formatka.php?idwyb=288.
  15. Po prostu zaborczą nazwę Galicji zastąpiono teraz nazwą Małopolska, choć zasięg terytorialny tak rozumianej Małopolski w niewielkim tylko stopniu pokrywał się z jej historyczną poprzedniczką. Zgodnie z nazewnictwem z czasów austriackich, kiedy to używano określeń Galicja Zachodnia i Wschodnia, przy czym ich umowną granicę stanowił San, teraz zaczęto używać nazw Małopolska Zachodnia i Wschodnia. Były to zresztą określenia często używane w języku potocznym, ale niemające w zasadzie uzasadnienia w strukturach administracyjnych kraju. Do tak rozumianej Małopolski wchodziły w okresie międzywojennym cztery województwa. Jedno z nich stanowiło Małopolskę Zachodnią, a było to województwo krakowskie, trzy dalsze: lwowskie, stanisławowskie i tarnopolskie – Małopolskę Wschodnią. To pozbawione historycznych podstaw nazewnictwo po II wojnie światowej znowu uległo zmianie. Antoni Podraza, Małopolska w przeszłości i dziś, Wspólnota Małopolska, 1999-06-01, wersja elektroniczna.
  16. Grzegorz Hryciuk, Przemiany narodowościowe i ludnościowe w Galicji Wschodniej i na Wołyniu w latach 1931–1948, Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2005, s. 25-27, ISBN 83-7441-121-X, OCLC 830722458.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

20091114 Krakow Wawel 7770.jpg
Autor: Jakub Hałun, Licencja: CC BY-SA 4.0
Widok na Wzgórze Wawelskie z balonu widokowego w Krakowie
20130421 Kielce Palac Biskupow Krakowskich 3127.jpg
Autor: Jakub Hałun, Licencja: CC BY-SA 3.0
Pałac Biskupów Krakowskich w Kielcach
Proszowice - kościół parafialny (8.06.2014).JPG
Autor: SebastianR, Licencja: CC BY-SA 3.0
Proszowice - kościół parafialny
Zamek w Lublinie od strony zachodniej.jpg
Autor: Katarzyna Czerlunczakiewicz, Licencja: CC BY-SA 3.0
Ta fotografia została przesłana w ramach projektu Wiki Lubi Zabytki będącego częścią inicjatywy Wiki Loves Monuments 2011.
Wieliczka-saltmine-kinga.jpg
Autor: Cédric Puisney, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Kaplica św. Kingi w Wieliczce
Polen in den Grenzen vor 1660.jpg
Мапа ВКЛ від 1660 до 1667
Sandomierz.JPG
Autor: Piotr.Wassermann, Licencja: CC BY-SA 4.0
Widok z wieży w Sandomierzu.
Wisla Kazimierz Dolny.jpg
(c) I, Kkic, CC-BY-SA-3.0
Wisła widziana z Kazimierza Dolnego.
POL Tarnów COA.svg
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to WarX (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY-SA 2.5

Author

  • real name: Artur Jan Fijałkowski
  • pl.wiki: WarX
  • commons: WarX
  • mail: [1]
  • jabber: WarX@jabber.org
  • irc: [2]
Krakowskie sandomierskie lubelskie.png
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 3.0
Położenie województw krakowskiego, sandomierskiego i lubelskiego I Rzeczypospolitej na tle współczesnego podziału administracyjnego
Lublin katedra.JPG
Autor: Pankrzysztoff, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Lublin, kościół p.w. św. Jana, ob. katedra, XVI/XVII, XVIII/XIX Panorama od strony Al Unii Lubelskiej
Congress Poland 1831.jpg
Poland (Polska) Divided into Eight Palatinates or Woïwodies. 1:1,901,000
Częstochowski ratusz 2.JPG
Autor: Geociekawostki, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Częstochowa, ratusz
Zamek w Sandomierzu (1).JPG
Autor: Kasia-s, Licencja: CC BY-SA 3.0 pl
Sandomierz, ul. Zamkowa 12 - zamek królewski, obecnie muzeum okręgowe
Mon Henrykow Slaskich (1201-1241).png
Autor: Zuber & MariuszR, Licencja: CC-BY-SA-3.0
Monarchia Henryków Śląskich w latach 1201-1241
Krakow rynek 01.jpg
Autor: Pko, Licencja: CC BY 2.5
Kraków, Rynek z wieży kościola Mariackiego
Radom komisja wojewódzka.jpg
Autor: Rafał T, Licencja: CC BY 3.0
Budynek komisji wojewódzkiej w Radomiu
POL Tomaszów Mazowiecki COA.svg
Herb miasta Tomaszowa Mazowieckiego
PL Tarnów Rynek.JPG
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Bast (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC-BY-SA-3.0

Tarnów - Rynek

Autor : Bartek Wawraszko (Bast)
Alians PL LublinCrownTribunalMarketplace,2007 03 30,P3300313.jpg
Autor: Alians PL, Licencja: CC BY 3.0
Stare Miasto w Lublinie - Rynek, Trybunał Koronny.
Małopolska.PNG
Autor: Mixx321, Licencja: CC BY-SA 3.0
Zmiany granic Małopolski na przestrzeni wieków
POL Opoczno COA.svg
Autor: unknown, Licencja: CC BY-SA 2.5