Mały Pies
| ||
![]() | ||
Nazwa łacińska | Canis Minor | |
Dopełniacz łaciński | Canis Minoris | |
Skrót nazwy łacińskiej | CMi | |
Dane obserwacyjne (J2000) | ||
Rektascensja | 7,5 h | |
Deklinacja | 5° | |
Charakterystyka | ||
Powierzchnia | 182 stopnie kw. | |
Liczba gwiazd o obserwowanej wielkości gwiazdowej < 3 | 2 | |
Najjaśniejsza gwiazda | Procjon (0,37m) | |
Gwiazdozbiory sąsiadujące | ||
Roje meteorów | brak | |
Widoczny na szerokościach geograficznych pomiędzy 77[1].° S a 90° N. | ||
![]() |
Mały Pies (łac. Canis Minor, dop. Canis Minoris, skrót CMi) – mały, 71. co do wielkości gwiazdozbiór usytuowany w pobliżu równika niebieskiego. Jest jednym z 48 pierwotnych greckich gwiazdozbiorów. Choć konstelacja ta zajmuje na niebie mały obszar, to w jej granicach znajduje się jednak bardzo jasny obiekt - Procjon[2]. Liczba gwiazd dostrzegalnych nieuzbrojonym okiem wynosi około 20. W Polsce widoczny zimą i wiosną.
Nazwa i związane z nią legendy
Wyobraża jednego z psów mitologicznego beockiego olbrzyma Oriona, towarzyszącego mu wraz z Wielkim Psem w polowaniu. W micie pochodzącym z Attyki (okolice Aten) gwiazdozbiór kojarzony z Majrą wiernym psem ateńskiego krzewiciela uprawy winorośli i wyrobu wina Ikariosa[2], który trafił na niebo za odnalezienie zwłok swego pana, po tym, gdy upojeni winem pasterze uśmiercili go, w przekonaniu, że zostali otruci.
Gwiazdy Małego Psa
W Małym Psie wszystkie gwiazdy oprócz Procjona i trzeciej wielkości Bety (β) są bardzo blade. Alfa Małego Psa to Procjon, ta starożytna grecka nazwa oznacza „idący przed psem”. Na półkuli północnej wschodzi tuż przed Syriuszem[1].
- Gwiazda α Canis Minoris, wschodząc wyprzedza najjaśniejszą gwiazdę, Syriusza, co wyraża jej grecka nazwa - Procjon. Najjaśniejsza gwiazda w konstelacji, o jasności 0,37m i odległości 11,36 lat świetlnych. Stanowi układ podwójny. W skład wchodzi gwiazda ciągu głównego o typie widmowym F5IV-V oraz biały karzeł o typie widmowym DA. Masy składników wynoszą 1,41 i 0,6 masy Słońca. Ona sama jest ósmą co do jasności i szesnastą pod względem odległości od Słońca gwiazdą całego nocnego nieba. Wraz z sąsiednimi jasnymi gwiazdami zimowych konstelacji Procjon składa się na „zimowy sześciokąt”, którego kolejne wierzchołki wyznaczają: Kastor, Kapella, Aldebaran, Rigel oraz Syriusz[3].
- Gomeisa (β CMi) to gorąca gwiazda ciągu głównego. Jej masa jest równa trzem masom Słońca. Jest to nieregularna gwiazda zmienna typu Gamma Cassiopeiae[2].
Interesujące obiekty
Mały Pies ma niewiele do zaoferowania obserwatorom poza kilkoma małymi i niezbyt ciekawymi gromadami oraz kilkoma bladymi galaktykami[1].
Rój meteorów
Z gwiazdozbiorem związany jest skąpy rój meteorów zwanych Canisminorydami. Szczyt ich aktywności przypada na drugi tydzień grudnia. Do dziś (2015) nie potwierdzono ich ciała macierzystego, i nawet słaba aktywność roju nie daje pewności, że wciąż jest aktywny. Być może ma on związek z grudniowymi meteorami z pobliskiego roju Monocerotydów[4].
Zobacz też
- lista gwiazd w gwiazdozbiorze Małego Psa
- lista najjaśniejszych gwiazd w poszczególnych gwiazdozbiorach
- Wielki Pies
Przypisy
- ↑ a b c Praca zbiorowa: KOSMOS. Warszawa: Buchmann Sp. Z o.o., 2012, s. 332-333. ISBN 978-0-7333-2117-7.
- ↑ a b c Tomasz Szymański: Kosmos. Wędrówki po nocnym niebie.. T. 23. Poznań: Oxford Educational Sp. z o.o., 2011, s. 21-22. ISBN 978-83-252-1257-5.
- ↑ Tablice astronomiczne. Bielsko-Biała: PPU „PARK”, s. 122-123. ISBN 83-7266-156-1.
- ↑ Przemysław Mieszko Rudź: Atlas gwiazd. Przewodnik po konstelacjach.. Warszawa: Wydawnictwo SBM Sp. z o.o., 2015, s. 52-53. ISBN 978-83-7845-873-9.
Bibliografia
- Ian Ridpath, Wil Tirion: Collins Stars and Planets Guide (Collins Guide). London: Collins, 2007. ISBN 978-0-00-725120-9.
Linki zewnętrzne
- The Bright Star Catalogue – konstelacja Małego Psa
- The Deep Photographic Guide to the Constellations: Canis Minor
- WIKISKY.ORG: Canis Minor
Media użyte na tej stronie
Autor: Till Credner, Licencja: CC BY-SA 3.0
Photography of the constellation Canis Minor, lesser dog
Autor: Szczureq, Licencja: CC BY-SA 4.0
Gwiazdozbiór Małego Psa. Mapa została stworzona przy pomocy programu PP3 autorstwa Torstena Brongera. Wersję wektorową stworzył Szczureq według wzoru z wersji rastrowej, której autorem jest BlueShade.