Mańkowicze (obwód brzeski)
Państwo | |
---|---|
Obwód | |
Rejon | |
Sielsowiet | |
Populacja (2009) • liczba ludności |
|
Kod pocztowy | 225530 |
Położenie na mapie Białorusi (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de | |
51°54′19″N 26°52′39″E/51,905278 26,877500 | |
Portal Białoruś |
Mańkowicze[2] (biał. Манькавічы; ros. Маньковичи) – wieś na Białorusi, w obwodzie brzeskim, w rejonie stolińskim, w sielsowiecie Mańkowicze, nad Horyniem i przy drodze republikańskiej P88. Od zachodu sąsiadują ze Stolinem. W źródłach występuje także nazwa Mańkiewicze.
Znajduje się tu parafialna cerkiew prawosławna pw. św. Serafina z Sarowa[3].
Historia
Do II wojny światowej własność Radziwiłłów. Majątek należał najpierw do ordynacji nieświeskiej, a następnie dawidgródzkiej. W dwudziestoleciu międzywojennym leżały w Polsce, w województwie poleskim, w powiecie stolińskim[a], w gminie Stolin[4]. Po II wojnie światowej w granicach Związku Sowieckiego. Od 1991 w niepodległej Białorusi.
Pałac i park
W 1885 założono tu park krajobrazowy z wieloma rzadkimi i egzotycznymi gatunkami drzew. Z inicjatywy księżnej Marii Doroty Radziwiłłowej wybudowano tu neobarokowy pałac, którego budowę zakończono w 1905. Wybór Mańkowicz jako lokalizacji pałacu dokonano ze względu na walory krajobrazowe miejsca. Mańkowicze stały się wówczas siedzibą ordynacji dawidgródzkiej.
Po Marii Dorocie i jej mężu Antonim Wilhelmie Radziwiłłach mańkowicki pałac odziedziczył ich młodszy syn Stanisław Wilhelm, a po jego śmierci w czasie walk z bolszewikami w 1920, jego bratanek Karol Mikołaj Radziwiłł, który był właścicielem majątku do II wojny światowej i późniejszej nacjonalizacji dokonanej przez Sowietów.
Pałac spłonął w czasie II wojny światowej. Do czasów obecnych częściowo zachował się park krajobrazowy, mający powierzchnię 28 ha (ok. połowy pierwotnej powierzchni), przy którym w 1955 założono muzeum krajoznawcze[5].
Uwagi
- ↑ Przynależność powiatowa zmieniała się. Miejscowość leżała w powiatach pińskim (do 1920), łuninieckim (1920 - 1922) i stolińskim (od 1 stycznia 1923)
Przypisy
- ↑ Liczby ludności miejscowości obwodu brzeskiego na podstawie spisu ludności wg stanu na dzień 14 października 2009 roku (ros.).
- ↑ Urzędowy wykaz polskich nazw geograficznych świata. Warszawa: Główny Urząd Geodezji i Kartografii, 2019. ISBN 978-83-254-2578-4.
- ↑ Столинское благочиние → 17. Приход храма Святого Преподобного Серафима Саровского д.Маньковичи Столинского района (ros.). pinskeparh.by. [dostęp 2020-02-10].
- ↑ Baza Miejscowości Kresowych (pol.). [dostęp 2020-10-11].
- ↑ 130. rocznica założenia Parku krajobrazowego w Mańkiewiczach (pol.). Echa Polesia. [dostęp 2020-10-11].
Linki zewnętrzne
- Zdjęcia pałacu w Mańkowiczach (pol.). kresy.pl. [dostęp 2020-10-11].
Bibliografia
- Mańkowicze (2), pow. piński, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. VI: Malczyce – Netreba, Warszawa 1885, s. 100 .
- Mańkiewicze na mapie WIG
- Геопортал земельно-информационной системы Республики Беларусь (ros.). Национальный центр правовой информации Республики Беларусь. [dostęp 2020-10-11].
Media użyte na tej stronie
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Позиционная карта Брестской области
Цилиндрическая равноугольная проекция с координатами краёв:
- С: 53.45° с.ш.
- Ю: 51.4° с.ш.
- З: 23.1° в.д.
- В: 27.7° в.д.
Autor: Dzyanis Kurhan, Licencja: CC BY-SA 4.0
Entrance in Mańkavičy (Stolin district, with view on Saint Seraphim of Sarov Church)
Манькавічы (Mańkavičy), палац Радзівілаў (Radzivił)
Манькавічы (Mańkavičy), палац Радзівілаў (Radzivił)
(c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de
Location map of Belarus