Maciej Czerwiński

Maciej Czerwiński
Data i miejsce urodzenia

22 marca 1976
Kraków

Zawód, zajęcie

filolog, tłumacz, krytyk literacki

Narodowość

polska

Maciej Czerwiński (ur. 22 marca 1976 w Krakowie[1]) – polski filolog slawista, tłumacz, krytyk literacki, profesor nauk humanistycznych, pracownik Uniwersytetu Jagiellońskiego. Zajmuje się semiotyką i semiotyką kultury, analizą dyskursu, związkami kulturowymi polsko-chorwackimi oraz językami i literaturami byłej Jugosławii[2].

Życiorys

Studia w dziedzinie filologii słowiańskiej ukończył w 2000 r. na Uniwersytecie Jagiellońskim. Doktoryzował się w 2004 r., a habilitację uzyskał w 2013 r. 1 września 2020 objął stanowisko dyrektora Instytutu Filologii Słowiańskiej UJ. Tytuł naukowy profesora otrzymał w 2022 roku (dyscypliny: językoznawstwo i literaturoznawstwo)[3][4].

Jest autorem ponad 100 publikacji naukowych, w tym 7 monografii[5]. Przygotował do druku reprint albumu pt. Kraków Zagrzebiowi, w którym ukazały się teksty ważnych polskich literatów i publicystów (m.in. Adam Mickiewicz, Józef Ignacy Kraszewski, Adam Asnyk, Władysław Anczyc, Józef Szujski, Karol Lanckoroński) oraz rysunki artystów (m.in. Jan Matejko, Jacek Malczewski, Wojciech Kossak). Był współautorem wystawy poświęconej Ivanowi Meštroviciowi w Krakowie (MCK, 2017). Współredagował tom poświęcony postaci biskupa Josipa Juraja Strossmayera.

Indywidualne projekty naukowe realizował w Stanach Zjednoczonych (Uniwersytet Yale’a) oraz w Niemczech (Uniwersytet Friedricha Schillera).

Jego pradziadkiem stryjecznym był Wojciech Czerwiński, a dalszym krewnym inny filolog August Żaba[6]. Jest zięciem Marii Rostworowskiej[7].

Nagrody

Jego książka Čvorovi prijepora: jezici i kodovi tradicije (Zagrzeb, 2020) uznana została za najlepszą publikację w dziedzinie filologii chorwackiej napisaną w 2020 roku przez zagranicznego kroatystę i otrzymała nagrodę Davidias[8].

Monografia Chorwacja. Dzieje, kultura, idee (Kraków, 2020) otrzymała nagrodę główną im. prof. Jerzego Skowronka[9] oraz główną Nagrodę im. Henryka Wereszyckiego i Wacława Felczaka[10][11].

Wybrana twórczość[12]

  • Język, ideologia, naród. Polityka językowa w Chorwacji a język mediów (Kraków, 2005)[13].
  • Semioza gatunku – semioza stylu. Studium nad chorwacką i serbską syntezą dziejów narodu (Kraków, 2011)
  • Semiotyka dyskursu historycznego. Chorwackie i serbskie syntezy dziejów narodu (Kraków, 2012; przekład chorwacki 2018).
  • Kultura, dyskurs, znak (Kraków, 2015)
  • Drugi svjetski rat u hrvatskoj i srpskoj prozi (Zagrzeb, 2018)
  • Čvorovi prijepora: jezici i kodovi tradicije (Zagrzeb, 2020)
  • Chorwacja. Dzieje, kultura, idee (Kraków, 2020)

Przypisy

  1. ↑ Maciej Czerwiński. Prabook. [dostęp 2019-12-13].
  2. ↑ Maciej Czerwiński - Instytut Filologii Słowiańskiej - Wydział Filologiczny, ifs.filg.uj.edu.pl [dostęp 2022-08-01].
  3. ↑ Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 1 czerwca 2022 r. nr 115.5.2022 w sprawie nadania tytułu profesora, isap.sejm.gov.pl [dostęp 2022-11-24].
  4. ↑ Prof. dr hab. Maciej Czerwiński, [w:] baza „Ludzie nauki” portalu Nauka Polska (OPI) [online] [dostęp 2022-08-01].
  5. ↑ Czerwiński Maciej. Przekłady literatur słowiańskich. [dostęp 2019-12-13].
  6. ↑ M. Czerwiński, Filie „Nowodworka” w terenie. Rzecz o Wojciechu Czerwińskim. W: Nowodworek z pamięci: uczniowie, absolwenci i nauczyciele we wspomnieniach, biografiach i anegdotach, red. W. Strokowski, Kraków 2018, s. 135-147
  7. ↑ St. J. Rostworowski, Monografia Rodziny Rostworowskich, tom 2, Warszawa 2013, s. 1379-1380
  8. ↑ DHK, Nagrade, dhk.hr [dostęp 2021-06-19].
  9. ↑ Portal Księgarski, Maciej Czerwiński uhonorowany Nagrodą im. prof. Jerzego Skowronka - Portal Księgarski, ksiazka.net.pl [dostęp 2021-06-19].
  10. ↑ Wydawnictwo Literackie, Znamy laureatów Nagrody im. Wacława Felczaka i Henryka Wereszyckiego 2020 - Wydawnictwo Literackie, www.wydawnictwoliterackie.pl [dostęp 2021-06-19] (pol.).
  11. ↑ PTH, Polskie Towarzystwo Historyczne oddział w Krakowie, www.pth.krakow.pl [dostęp 2021-06-19].
  12. ↑ Prof. UJ dr hab. Maciej Czerwiński. W poszukiwaniu nowego kanonu. [dostęp 2019-12-13].
  13. ↑ Snježana Kordić. Jezični purizam i nacionalistička ideologija: Recenzja książki Maciej Czerwiński,Język – ideologia – naród: polityka językowa w Chorwacji a język mediów (Linguistic purism and nationalistic ideology). „Književna republika”. 4 (3-4), s. 270–274, 2006. Zagrzeb. ISSN 1334-1057. [dostęp 2022-05-04]. (chorw.).  (CROSBI). (RG).

Linki zewnętrzne