Maciej Grzegorz Garnysz
 | Ten artykuł od 2010-05 wymaga zweryfikowania podanych informacji. |
| ||
| Data urodzenia | ||
|---|---|---|
| Data śmierci | 2 października 1790 | |
| Biskup chełmski | ||
| Okres sprawowania | 1781–1790 | |
| Wyznanie | ||
| Kościół | ||
| Prezbiterat | 23 marca 1765 | |
| Nominacja biskupia | 18 grudnia 1775 | |
| Sakra biskupia | ||
| Odznaczenia | ||
  | ||
| Data konsekracji | |||||
|---|---|---|---|---|---|
| Miejsce | |||||
| Konsekrator | |||||
| Współkonsekratorzy | Ignacy Augustyn Kozierowski | ||||
| |||||
Maciej Grzegorz Garnysz (Garnisz) herbu Poraj (ur. 13 marca 1740 roku – zm. 2 października 1790 w Warszawie[1]) – biskup chełmski od 1781, sufragan kujawsko-pomorski, podkanclerzy koronny od 1786, kustosz kruszwicki, kanonik i dziekan włocławski, kanonik płocki, proboszcz w Inowrocławiu[2], członek Komisji Edukacji Narodowej w latach 1783–1790[3].
Życiorys
Uczęszczał do szkół jezuickich w Warszawie. W latach 1760–1762 przebywał w seminarium księży misjonarzy w Warszawie[4]. Kontynuował studia w Rzymie, gdzie w 1767 uzyskał doktorat prawa na uniwersytecie La Sapienza. Dzięki protekcji biskupa kujawskiego Antoniego Ostrowskiego został kanonikiem kujawskim i proboszczem w Inowrocławiu. W 1774 był deputatem kapituły kujawskiej na Trybunał Główny Koronny i został wybrany jego przewodniczącym. W 1776 mianowany biskupem tytularnym Larandy i biskupem pomocniczym kujawskim. W maju 1778 został referendarzem wielkim koronnym i zasiadł w sądach referendarskich. Jako stronnik Stanisława Augusta Poniatowskiego 10 grudnia 1781 dostał z jego rąk biskupstwo chełmskie. Pod naciskiem Rosjan 2 kwietnia 1782 potwierdził wyrok kapituły krakowskiej, która uznała biskupa krakowskiego Kajetana Sołtyka za niezdolnego do pełnienia swoich obowiązków z powodu obłędu. Na Sejmie w 1782 został konsyliarzem Rady Nieustającej, zasiadając do 1784 w jej Departamencie Skarbowym. Od 1783 był członkiem Komisji Edukacji Narodowej. Był członkiem konfederacji Sejmu Czteroletniego w 1788[5]. Wybrany ex ministerio sędzią Sejmu Czteroletniego w 1788 roku[6].
Pochowany w kościele klasztornym Przemienienia Pańskiego w Warszawie[7].
Ordery i odznaczenia
Przypisy
- ↑ Krzysztof R. Prokop, Wiadomości do biografii biskupów oraz opatów i ksień z ziem Rzeczypospolitej Obojga Narodów z osiemnastowiecznej prasy warszawskiej doby saskiej i stanisławowskiej (1729-1795), w: Archiwa, Biblioteki I Muzea Kościelne, t. 86, 2006, s. 299-300.
- ↑ Piotr Nitecki, Biskupi Kościoła w Polsce w latach 965–1999. Słownik biograficzny, Warszawa 2000, s. 109.
- ↑ Ambroise Jobert, Komisja Edukacji Narodowej w Polsce (1773–1794). Jej dzieło wychowania obywatelskiego, przełożyła i uzupełniła Mirosława Chamcówna, przedmową opatrzył Henryk Barycz, Wrocław–Warszawa–Kraków–Gdańsk 1979, s. 277.
- ↑ Krzysztof R. Prokop, Z dziejów seminariów warszawskich w dawnej diecezji poznańskiej. Biskupi oraz inni przedstawiciele znamienitych rodów doby staropolskiej w gronie wychowanków seminarium externum i seminarium internum Misjonarzy św. Wincentego à Paulo przy kościele Świętego Krzyża w Warszawie (1675/1676-1864/1865), w: Ecclesia. Studia z Dziejów Wielkopolski, 2016, Tom 11, s. 170.
- ↑ Dyaryusz Seymu Ordynaryinego Pod Związkiem Konfederacyi Generalney Oboyga Narodów W Warszawie Rozpoczętego Roku Pańskiego 1788. T. 1 cz. 1, [b.n.s.].
- ↑ Volumina Legum, t. IX, Kraków 1889, s. 98.
- ↑ Krzysztof Rafał Prokop, Nekropolie biskupie w nowożytnej Rzeczypospolitej (XVI–XVIII w.), Kraków-Warszawa 2020, s. 142.
Linki zewnętrzne
- Pisma i mowy Macieja Grzegorza Garnysza w bibliotece Polona
Media użyte na tej stronie
Autor: Autor nie został podany w rozpoznawalny automatycznie sposób. Założono, że to Mathiasrex (w oparciu o szablon praw autorskich)., Licencja: CC BY 2.5
lengyel kancellárok címere
Baretka: Order Świętego Stanisława (Polska)
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape przez Avalokitesvara ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Herb szlachecki Poraj