Maciej Orłoś

Maciej Orłoś
Ilustracja
(c) Ralf Lotys (Sicherlich), CC BY 4.0

Maciej Orłoś podczas Przystanku Woodstock (2017)
Data i miejsce urodzenia

16 lipca 1960
Warszawa

Zawód, zajęcie

aktor, dziennikarz, prezenter

Faksymile
Odznaczenia
Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski
Strona internetowa

Maciej Henryk Orłoś (ur. 16 lipca 1960 w Warszawie[1]) – polski aktor filmowy i telewizyjny, dziennikarz i prezenter telewizyjny. W latach 1991–2016 prezenter Telewizji Polskiej[2][3], od 2016 do 2018 związany z WP, telewizją portalu Wirtualna Polska[4], w latach 2019–2020 z Radiem Zet, a w latach 2020–2022 z Radiem Nowy Świat[5][6][7].

Życiorys

Jest synem pisarza Kazimierza Orłosia oraz wnukiem Seweryny Wilhelminy Orłosiowej z Mackiewiczów (siostry Józefa i Stanisława „Cata” Mackiewiczów) i mykologa Henryka Orłosia. Jego prapradziadkiem był konspirator i zesłaniec Ksawery Pietraszkiewicz[8].

Ukończył studia w Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie[9] (1983). Był działaczem Niezależnego Zrzeszenia Studentów i przewodniczącym Komitetu Strajkowego na uczelni w okresie strajków[10]. Umiejętności aktorskie rozwijał podczas studiów w London Academy of Music and Dramatic Art w latach 80. XX wieku oraz pobytu w Eugene O'Neill Theater Center (Stany Zjednoczone)[9].

Kariera zawodowa

Maciej Orłoś i Henryk Sawka na III Warszawskich Targach Książki (2012)

Był aktorem w teatrach warszawskich: Teatrze Nowym (1982-1983), Teatrze Ateneum (1983-1989) i Teatrze Popularnym (1984).

Od 15 czerwca 1991[11] do 31 sierpnia 2016[2][3] był prowadzącym program informacyjny Teleexpress. W czerwcu 1998 prowadził weekendowe wydania Wiadomości (TVP1) w parze z Barbarą Górską. Był autorem i prowadzącym programów Oko w oko i A to Polska właśnie!. Prowadził też magazyny kulturalne Trochę kultury, Pociąg do kultury i Cooltura oraz dla niepełnosprawnych Przyjaciele (wszystkie w TVP1). W latach 2001–2007 podawał wyniki polskiego głosowania podczas finałów Konkursu Piosenki Eurowizji. Od września 2008 do lipca 2009 prowadził teleturniej 300 procent normy. Od czerwca 2012 do listopada 2015 prowadził, wraz z Anną Karną, program turystyczny Nie ma jak Polska. Od marca 2014 do końca sierpnia 2016 prowadził Teleexpress Extra na antenie TVP Info.

Po odejściu z TVP dołączył do zespołu kanału telewizyjnego portalu Wirtualna Polska[12][4]. 2 grudnia tego samego roku zadebiutował jako prowadzący serwis informacyjny #dziejesię 16:50 na antenie kanału telewizji Wirtualnej Polski[4]. Po zakończeniu produkcji tego programu od września 2017 do 1 kwietnia 2018 prowadził late night show Orłoś Kontra[13], po czym ogłosił zakończenie współpracy z telewizją[13]. 12 lutego 2018 roku uruchomił swój kanał w serwisie internetowym YouTube[14] i zaczął prowadzić w tym samym miesiącu na łamach tego serwisu program pt. „Okiem Orłosia”[15]. 6 września 2019 roku dołączył do zespołu Radia Zet, gdzie od 9 września 2019 roku do 27 marca 2020 roku prowadził razem z Michałem Zielińskim program satyryczny pt. ZETexpress[5][2]. 27 marca 2020 roku spółka Eurozet poinformowała, że Radio Zet nie przedłużyło umowy z Maciejem Orłosiem i Michałem Zielińskim[2].

Od kwietnia do czerwca 2020 był prowadzącym program Tak gra na antenie internetowej rozgłośni RadioSpacja[16]. W dniu 31 lipca tego samego roku zadebiutował na antenie Radia Nowy Świat i tym samym dołączył do jego redakcji[17]. Od 3 sierpnia w poniedziałki i środy prowadził w rozgłośni poranne pasmo Nowy świt. 31 sierpnia 2022 zakończył współpracę z tym radiem[18][19][20]. 29 maja 2021 poprowadził muzyczno-satyryczny program informacyjny PKS PRESS, który opublikował w serwisie YouTube[21][22]; magazyn doczekał się jednak tylko jednego odcinka.

Jest członkiem Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

Życie prywatne

Dwukrotnie się rozwodził. Obecnie jest żonaty z Joanną Twardowską-Orłoś, właścicielką firmy PR. Ma czworo dzieci[23], z drugiego małżeństwa ma dwóch synów: Rafała i Antoniego, a z Twardowską ma syna Kubę i córkę Melanię, będącymi pierwowzorami bohaterów trzech książek (Tajemnicze przygody Kubusia, Tajemnicze przygody Meli, Kuba i Mela dają radę) napisanych przez Macieja Orłosia[24].

Filmografia

Maciej Orłoś (2018)
  • 1972: Jeże rodzą się bez kolców – Tedi (głos, polski dubbing)
  • 1972: Słoń z indyjskiej dżungli – Nuru (głos, polski dubbing)
  • 1973: Kropka, kropka, przecinek – Wolik (głos, polski dubbing)
  • 1973: Telegram – Kostia Karpow (głos, polski dubbing)
  • 1973: Zimorodek – Wasyl (głos, polski dubbing)
  • 1973: Rodzina Straussów – mały Johann Strauss syn
  • 1974: Złotorogi jeleń – Kiriłł (głos, polski dubbing)
  • 1975: Kazimierz Wielki – Kazimierz III Wielki w młodości
  • 1976: Pójdę z wami – Kostia (głos, polski dubbing)
  • 1984: Hania – Henryk
  • 1985: Hamlet (spektakl telewizyjny)
  • 1988, 1991: Pogranicze w ogniu – oficer Abwehry Riese (odc. 3-5, 13-14, 21, 23)
  • 1988: Crimen – członek oddziału Rosińskiego (odc. 1)
  • 1988: Akwen Eldorado – milicjant
  • 1989: W labiryncie – Andrzej Kurek
  • 1989: Lawa – Feliks Kołkowski
  • 1989: Głuchy telefon – Tomasz
  • 1990: Wieczernik (spektakl telewizyjny) – Jan
  • 1990: Ucieczka z kina „Wolność” – mężczyzna z książką
  • 1990: Napoleon – oficer francuski w Warszawie (odc. 3)
  • 1990: Havet Stiger – Malek
  • 1990: Eminent Domain – strażnik w siedzibie KC PZPR
  • 1991: Panny i wdowy – ksiądz odprawiający symboliczny pogrzeb Eweliny (odc. 2)
  • 1991: Obywatel świata – narzeczony Kaśki
  • 1991: Milusińscy (spektakl telewizyjny)
  • 1991: A Woman at war – niemiecki oficer
  • 1992: Zwolnieni z życia – pracownik punktu sklepu
  • 1992: Nieboskie stworzenie (spektakl telewizyjny) – demonstrant
  • 1992: Enak – lekarz
  • 1992: A very polishpractice – ksiądz
  • 1993-1994: Zespół adwokacki – mecenas Jacek Korewicz (odc. 1-4, 6-12)
  • 1993: Skrzep (spektakl telewizyjny) – Leszek
  • 1993: Lista Schindlera– urzędnik niemiecki
  • 1993: Plecak pełen przygód – Henri Aaltonen
  • 1993: Czterdziestolatek. 20 lat później – dziennikarz telewizyjny (odc. 6)
  • 1994: Oczy niebieskie
  • 1994: Molly – policjant
  • 1995: Racja głodowa (spektakl telewizyjny) – operator
  • 1996: Wirus – spiker w tv
  • 1996: Opowieści weekendowe – Tomasz (odc. 2)
  • 1997-1998: Złotopolscy – Lipawski (odc. 2, 6, 8, 17, 27, 29-30, 87, 89)
  • 1997: Brat naszego Boga – Jerzy
  • 1998: Monolog z lisiej jamy (spektakl telewizyjny)
  • 1998: Kartoteka rozrzucona (spektakl telewizyjny) – dziennikarz
  • 2000: Sen o kanapce z żółtym serem – obsada aktorska
  • 2000: Klan – on sam (odc. 324)
  • 2002: Haker – dziennikarz na konferencji prasowej Burzy
  • 2003: Zaginiona – dziennikarz Maciej (odc. 3, 5-7)
  • 2004: Rodzinka – dziennikarz z programu Świat oczami zwierząt (odc. 13)
  • 2004: Bulionerzy (odc. 12)
  • 2008: To nie tak, jak myślisz, kotku – dziennikarz w tv
  • 2008: Prezent dla towarzystwa Edwarda G. (spektakl telewizyjny)
  • 2010: Licencja na wychowanie – dziennikarz (odc. 1)
  • 2010: Żółwik Sammy – ekolog z Greenpeace (głos, polski dubbing)
  • 2011: Wiadomości z drugiej ręki – prezenter prowadzący galę (odc. 14)
  • 2014: Vykort fran absurditetens republik – prezenter dziennika
  • 2018: Pitbull. Ostatni pies – spiker tv
  • 2018: Iniemamocni 2 – Chad Brentley (głos, polski dubbing)
  • 2019: Mały Grand hotel – spiker (głos, odc. 4)

Dyskografia

Kompilacje

Twórczość muzyczna

  • 2002: Użyczył swojego głosu do jednego z utworów z płyty Tabasko łódzkiego rapera O.S.T.R.-a[25]

Twórczość literacka

  • Moje spotkania oko w oko, 1998
  • Tajemnicze przygody Kubusia, 2007
  • Tajemnicze przygody Meli, 2008
  • Kuba i Mela. Dodaj do znajomych, 2012
  • Kuba i Mela dają radę, 2013
  • Jak występować i zabłysnąć, 2015

Odznaczenia

Inne wyróżnienia


Przypisy

  1. ↑ Kazimierz Orłoś, Dzieje człowieka piszącego, wyd. Wydanie pierwsze, Kraków 2019, s. 217-218, ISBN 978-83-08-06929-5, OCLC 1125949990 [dostęp 2021-03-21].
  2. ↑ a b c d Maciej Orłoś po 25 latach pracy odchodzi z Telewizji Polskiej, [w:] wirtualnemedia.pl [online] [dostęp 2016-08-31].
  3. ↑ a b Telewizja Polska SA – OMI, Maciej Orłoś odchodzi z „Teleexpressu” – Telewizja Polska S.A. – tvp.pl, centruminformacji.tvp.pl, 31 sierpnia 2016 [dostęp 2016-09-01].
  4. ↑ a b c Maciej Orłoś dołącza do Wirtualnej Polski, wiadomosci.wp.pl, 2 listopada 2016 [dostęp 2016-11-07].
  5. ↑ a b Michał Kurdupski, Pakosińska, Karolak, Mozil, Orłoś i Zieliński dołączają do Radia ZET, wirtualnemedia.pl, 6 września 2019 [dostęp 2019-09-06].
  6. ↑ Maciej Orłoś i Michał Zieliński znikają z anteny Radia ZET, www.wirtualnemedia.pl, 27 marca 2020 [dostęp 2020-04-01] (pol.).
  7. ↑ Maciej Orłoś odchodzi z kolejnej pracy. Nie pojawi się już na antenie Radia Nowy Świat, „Portal i.pl”, 31 października 2022 [dostęp 2022-10-31] (pol.).
  8. ↑ Ksawery Pietraszkiewicz. Zapomniany sprawiedliwy, plus.dziennikpolski24.pl, 3 grudnia 2021 [dostęp 2022-07-26] (pol.).
  9. ↑ a b Kazimierz Orłoś, Dzieje człowieka piszącego, wyd. Wydanie pierwsze, Kraków 2019, s. 572, ISBN 978-83-08-06929-5, OCLC 1125949990 [dostęp 2021-03-21].
  10. ↑ Kazimierz Orłoś, Dzieje człowieka piszącego, wyd. Wydanie pierwsze, Kraków 2019, s. 496, ISBN 978-83-08-06929-5, OCLC 1125949990 [dostęp 2021-03-21].
  11. ↑ Maciej Orłoś, teleexpress.tvp.pl [dostęp 2016-08-31] [zarchiwizowane z adresu 2014-12-16].
  12. ↑ tw, Maciej Orłoś przechodzi do kanału telewizyjnego Wirtualnej Polski, wirtualnemedia.pl, 8 września 2016 [dostęp 2016-10-10] (pol.).
  13. ↑ a b Maciej Orłoś rozstał się z Telewizją WP. „Ta przygoda skończyła się szybciej niż zakładałem”, wirtualnemedia.pl, 13 kwietnia 2018 [dostęp 2018-04-13] (pol.).
  14. ↑ Maciej Orłoś, YouTube [dostęp 2019-05-27] (pol.).
  15. ↑ Jego odejście z „Teleexpressu” było sensacją. Czym teraz zajmuje się Maciej Orłoś?, WPROST.pl, 11 sierpnia 2018 [dostęp 2019-05-27] (pol.).
  16. ↑ Orłoś, Gacyk, Trzciński i Frankowski w RadioSpacja.pl. Niebawem reklamy i aplikacja mobilna, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-04-10] (pol.).
  17. ↑ Maciej Orłoś i Jacek Nizinkiewicz w Radiu Nowy Świat, Press.pl [dostęp 2020-07-31] (pol.).
  18. ↑ Maciej Orłoś poprowadzi poranki w Nowym Świecie, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2020-08-03] (pol.).
  19. ↑ "Redaktor nie zaspał". Maciej Orłoś został gospodarzem poranków w Radiu Nowy Świat. Pierwsza audycja za nim, gazetapl [dostęp 2020-08-03] (pol.).
  20. ↑ Maciej Orłoś znika z Radia Nowy Świat, stawia na YouTube’a, www.wirtualnemedia.pl [dostęp 2022-10-31] (pol.).
  21. ↑ Redakcja, Maciej Orłoś nie owija w bawełnę. Legenda TV powraca na wizję jako prezenter programu PKS-press, w którym bez cenzury mówi tylko prawdę., Radio Świnoujście - Gramy to, co kochasz!, 28 maja 2021 [dostęp 2021-05-30] (pol.).
  22. ↑ Maciej Orłoś i Stachursky w nowym programie. Tematem lata 90. i... "rozkręcanie wiksy", kultura.onet.pl [dostęp 2021-05-30].
  23. ↑ Czy kolejne dziecko to większy, czy mniejszy kłopot? - tatapad, tatapad.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
  24. ↑ Kuba i Mela dają radę - książka Macieja Orłosia - tatapad, tatapad.pl [dostęp 2017-11-25] (pol.).
  25. ↑ O.S.T.R. – „Tabasko”, Discogs [dostęp 2021-04-12] (ang.).
  26. ↑ M.P. z 2014 r. poz. 385.
  27. ↑ M.P. z 2009 r. nr 13, poz. 163.
  28. ↑ ŻyRafka, www.miastogwiazd.pl [dostęp 2017-06-16] [zarchiwizowane z adresu 2017-06-01] (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Orłoś's signature.svg
Autor: Manitarski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Podpis Macieja Orłosia
Maciej Orłoś i Henryk Sawka - Targi Książki.jpg
Autor: Plogi, Licencja: CC BY-SA 3.0
Maciej Orłoś i Henryk Sawka na III Warszawskich Targach Książki
Maciej Orłoś (2018).jpg
Autor: Fryta 73 from Strzegom (Wikimedia Commons account: Fryta73), Licencja: CC BY-SA 2.0
Maciej Orłoś – polski aktor filmowy i telewizyjny, dziennikarz