Maciej Puchalak

Maciej Puchalak

Matthias Puchalak

generał brygady
Data i miejsce urodzenia	13 lutego 1871 Mościska, Austro-Węgry
Data i miejsce śmierci	16 sierpnia 1929 Poznań, Polska
Przebieg służby
Lata służby	1892–1927
Siły zbrojne	Armia Austro-Węgier Cesarsko-królewska Obrona Krajowa Wojsko Polskie
Jednostki	20 Dywizja Piechoty 25 Dywizja Piechoty
Stanowiska	dowódca piechoty dywizyjnej
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Maciej Puchalak (ur. 13 lutego 1871 w Mościskach, zm. 16 sierpnia 1929 w Poznaniu) – generał brygady Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się 13 lutego 1871 roku w Mościskach, ówczesnym mieście powiatowym Królestwa Galicji i Lodomerii, w rodzinie Jana i Agnieszki z Marków. Ukończył osiem klas gimnazjum i cztery semestry studiów prawniczych^[1].

25 stycznia 1892 rozpoczął służbę wojskową w cesarskiej i królewskiej armii, w charakterze jednorocznego ochotnika. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 stycznia 1894 roku w korpusie oficerów rezerwy piechoty. Posiadał przydział w rezerwie do Galicyjskiego Pułku Piechoty Nr 77 w Przemyślu^[2]. W tym samym roku został powołany do służby zawodowej w c. k. Obronie Krajowej i wcielony do Pułku Piechoty Obrony Krajowej Stanisławów Nr 20 w Stanisławowie^[3]. Jako oficer zawodowy otrzymał starszeństwo w stopniu podporucznika z dniem 1 listopada 1895 roku^[4]. Na stopień porucznika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1898 roku. W latach 1898–1905 był przydzielony do Komendy Okręgu Uzupełnień Obrony Krajowej Nr 20 w Stanisławowie, pozostając oficerem LIR 20^[5][6]. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 lutego 1918 roku,

W 1907 ukończył Szkołę Korpuśną. W 1909 kapitan. Do 1912 dowodził kompanią. Potem służył w komendzie uzupełnień w Wiedniu. Podczas I wojny światowej w 1915 dowódca batalionu na froncie rosyjskim, potem dowódca batalionu marszowego Landsturmu, batalionu polowego i zapasowego. Na stopień podpułkownika został mianowany ze starszeństwem z 1 listopada 1915 roku. W latach 1916–1918 jego oddziałem macierzystym był 1 Pułk Piechoty Obrony Krajowej (w 1917 roku przemianowany na Pułk Strzelców Nr 1)^[7][8].

W Wojsku Polskim od listopada 1918, komendant Stacji Zbornej Wolska Polskiego w Bohuminie. Od 30 grudnia 1918 do 17 września 1919 roku oraz od 15 maja do 7 lipca 1920 dowodził 17 pułkiem piechoty. 5 kwietnia 1919 roku został formalnie przyjęty do Wojska Polskiego z byłej armii austro-węgierskiej, z zatwierdzeniem posiadanego stopnia pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 lutego 1918 roku i mianowany dowódcą 17 pp z dniem 1 listopada 1918 roku^[9]. 22 maja 1920 roku został zatwierdzony z dniem 1 kwietnia tego roku w stopniu pułkownika, w piechocie, w grupie oficerów byłej armii austro-węgierskiej^[10]. W międzyczasie (od września 1919 roku do maja 1920 roku) był członkiem Komisji Regulaminowej Centralnej Komisji Wyszkolenia w Ministerstwie Spraw Wojskowych. 24 listopada 1920 roku ponownie w składzie Komisji Regulaminów. 15 grudnia tego roku powierzono mu pełnienie obowiązków szefa Sekcji I Piechoty w Departamencie I Broni Głównych i Wojsk Taborowych MSWojsk.^[11] W 1921 ukończył kurs dowódców.

1 września 1921 został mianowany dowódcą piechoty dywizyjnej 20 Dywizji Piechoty w Słonimie. Od 20 marca 1922 dowódca piechoty dywizyjnej 25 Dywizji Piechoty w Kaliszu^[12][13]. 3 maja 1922 roku zweryfikowany został w stopniu pułkownika ze starszeństwem z dniem 1 czerwca 1919 roku w korpusie oficerów piechoty. 1 grudnia 1924 roku Prezydent RP Stanisław Wojciechowski awansował go na generała brygady ze starszeństwem z dniem 15 sierpnia 1924 roku i 16. lokatą w korpusie generałów^[14]. Z dniem 1 marca 1927 roku został mu udzielony dwumiesięczny urlop z zachowaniem uposażenia, a z dniem 30 kwietnia 1927 tego roku został przeniesiony w stan spoczynku^[15]. Mieszkał w Poznaniu^[16]. Tam zmarł 16 sierpnia 1929 roku^[17][18].

Był żonaty z Pauliną z Mandlów^[19].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Walecznych
• Order Korony Żelaznej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami^[20]
• Krzyż Zasługi Wojskowej 3 klasy z dekoracją wojenną i mieczami^[20]
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej^[20]
• Signum Laudis Brązowy Medal Zasługi Wojskowej na czerwonej wstążce^[20]
• Brązowy Medal Jubileuszowy Pamiątkowy dla Sił Zbrojnych i Żandarmerii^[20]
• Krzyż Jubileuszowy Wojskowy^[20]

Przypisy

Bibliografia

• Schematismus für das k.u.k. Heer und für die k.u.k. Kriegsmarine für 1894. Wiedeń: Nadworna i Państwowa Drukarnia, styczeń 1894.
• Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1895. Wiedeń: luty 1895.
• Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1896. Wiedeń: styczeń 1896.
• Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1899. Wiedeń: styczeń 1899.
• Schematismus der k.k. Landwehr und der k.k. Gendarmerie der im Reichsrathe Vertretenen Königreiche une Länder für 1905. Wiedeń: styczeń 1905.
• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916.
• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-02-09].
• Rocznik Oficerski 1923. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1923.
• Rocznik Oficerski 1924. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1924.
• Rocznik Oficerski 1928. Warszawa: Ministerstwo Spraw Wojskowych, 1928.
• Henryk Piotr Kosk: Generalicja polska. Popularny słownik biograficzny. T. 2 M-Ż. Pruszków: Oficyna Wydawnicza „Ajaks”, 2001. ISBN 83-87103-81-0.
• Tadeusz Kryska-Karski, Stanisław Żurakowski: Generałowie Polski niepodległej. Warszawa: Editions Spotkania, 1991.
• Piotr Stawecki: Słownik biograficzny generałów Wojska Polskiego 1918-1939. Warszawa: Wydawnictwo Bellona, 1994. ISBN 83-11-08262-6.