Maciej Rakowski

Maciej Rakowski
Państwo działania

 Polska

Data i miejsce urodzenia

13 kwietnia 1973
Łódź

doktor habilitowany nauk prawnych
Specjalność: historia państwa i prawa
Alma Mater

Uniwersytet Łódzki

Doktorat

14 czerwca 2002 – nauki prawne

Habilitacja

21 kwietnia 2017 – nauki prawne

Maciej Bogusław Rakowski (ur. 13 kwietnia 1973 w Łodzi[1]) – polski prawnik i historyk prawa, doktor habilitowany nauk prawnych, profesor nadzwyczajny Uniwersytetu Łódzkiego, wieloletni radny Rady Miejskiej w Łodzi (od 1994).

Życiorys

Jego ojciec był działaczem PZPR, matka zaś lekarką. Absolwent I Liceum Ogólnokształcącego im. Mikołaja Kopernika w Łodzi, w młodości działał w Związku Harcerstwa Polskiego[2]. W 1995 ukończył studia na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Łódzkiego, następnie został nauczycielem akademickim na tej uczelni w ramach Katedry Historii Państwa i Prawa. W 2002 uzyskał stopień doktora na podstawie napisanej pod kierunkiem Jacka Matuszewskiego pracy pt. Prawo wyborcze do włoskiej Izby Deputowanych w latach 1861–1923. W 2017 habilitował się na podstawie dorobku naukowego i rozprawy pt. System parlamentarno-gabinetowy do I wojny światowej, doszedł następnie do stanowiska profesora nadzwyczajnego Uniwersytetu Łódzkiego oraz kierownika Zakładu Badań nad Rozwojem Administracji i Prawa[3]. Został także przedstawicielem Związku Nauczycielstwa Polskiego w Komisji Statutowej Uniwersytetu Łódzkiego. W 2000 zdobył uprawnienia adwokata i rozpoczął praktykę w tym zawodzie[4][5].

Podjął działalność polityczną. Od początku lat 90. związany z Socjaldemokracją Rzeczypospolitej Polskiej (należał do jej rady krajowej) i Sojuszem Lewicy Demokratycznej, w 2003 współtworzył lokalne ugrupowanie Ruch Odnowy Lewicy[6]. Następnie od 2004 do 2009 należał do Socjaldemokracji Polskiej (był m.in. szefem łódzkich struktur SDPL)[7][2], po czym ponownie związał się z SLD, nie wstąpił jednak formalnie do partii. Od 1994 jest członkiem Rady Miejskiej w Łodzi. Wybierano go w wyborach powszechnych m.in. w 2002 (z listy SLD)[8], 2006 (z listy Lewicy i Demokratów)[9], 2010[10], 2014 (dwukrotnie z listy SLD)[11] i 2018 (z listy komitetu prezydent Hanny Zdanowskiej)[12]. W radzie miejskiej należał do klubów powiązanych z SLD i przez pewien czas ROL, latem 2021 przeszedł do nowo utworzonego klubu radnych Łódzka Lewica[13] i dołączył do współpracującego z nim stowarzyszenia Niezależni Socjaldemokraci[14]. Bez powodzenia kandydował ponadto do Sejmu w 2015 z listy SLD Lewica Razem[15], a także do Senatu w okręgu nr 9 w 2005 z ramienia Socjaldemokracji Polskiej (zajął 6 miejsce na 15 kandydatów)[16].

Zajmuje się także biegami maratońskim, uczestniczył w biegach na pięciu kontynentach[4].

Przypisy

  1. Oświadczenie majątkowe. uml.lodz.pl. [dostęp 2022-06-09].
  2. a b Wioletta Gnacikowska: Trybunał Konstytucyjny. Oto radny, który wyzwolił miasta. wyborcza.pl, 28 kwietnia 2016. [dostęp 2022-06-09].
  3. Maciej Rakowski, miejski radny SLD został profesorem nadzwyczajnym Uniwersytetu Łódzkiego. Słynie z błyskotliwych wypowiedzi na sesjach. expressilustrowany.pl, 15 kwietnia 2018. [dostęp 2022-06-09].
  4. a b Maciej Rakowski. portalsamorzadowy.pl. [dostęp 2022-06-09].
  5. Kancelaria. adwokat-rakowski.com. [dostęp 2022-06-09].
  6. Ruch Odnowy Lewicy – alternatywa dla SLD. wyborcza.pl, 8 października 2003. [dostęp 2022-06-09].
  7. Kryzys w partii Marka Borowskiego. rp.pl, 23 października 2008. [dostęp 2022-06-09].
  8. Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2022-06-09].
  9. Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2022-06-09].
  10. Serwis PKW – Wybory 2010. [dostęp 2022-06-09].
  11. Serwis PKW – Wybory 2014. [dostęp 2022-06-09].
  12. Serwis PKW – Wybory 2018. [dostęp 2022-06-09].
  13. Marcin Darda: Poseł Tomasz Trela przywódcą buntu w Nowej Lewicy. „Próbuje przekonać, że to tylko Czarzasty głosował ramię w ramię w z rządem PiS”. naszemiasto.pl, 18 lipca 2021. [dostęp 2022-06-09].
  14. Klub Radnych Niezależni Socjaldemokraci. Urząd Miejski w Łodzi, 28 lutego 2022. [dostęp 2022-06-09].
  15. Serwis PKW – Wybory 2015. [dostęp 2022-06-09].
  16. Serwis PKW – Wybory 2005. [dostęp 2022-06-09].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie