Maciej Rayzacher

Maciej Rayzacher

Data i miejsce urodzenia	10 stycznia 1940 Warszawa
Zawód	aktor
Lata aktywności	od 1959
Odznaczenia

Maciej Stanisław Rayzacher (ur. 10 stycznia 1940 w Warszawie) – polski aktor teatralny i filmowy, lektor, scenarzysta, działacz opozycji demokratycznej w okresie PRL.

Życiorys

W 1962 został absolwentem Wydziału Aktorskiego PWSTiF w Łodzi. W 1959 zadebiutował rolą filmową w Lunatykach jako Dziunio, rok później po raz pierwszy zagrał w teatrze. Był aktorem Teatru Ziemi Mazowieckiej (1962–1965), następnie pracował w Warszawie jako aktor Teatru Klasycznego (do 1971), Studenckiego Teatru Satyryków (do 1973) i Teatru Powszechnego (do 1980).

Od 1976 zaangażowany we współpracę z Komitetem Obrony Robotników i następnie Komitetem Samoobrony Społecznej „KOR”. Współtworzył wydawnictwo drugoobiegowe „Wolna Taśma”. Działał w lokalnym Komitecie Samoobrony Chłopskiej. W konsekwencji w 1980 został objęty licznymi ograniczeniami zawodowymi, występował do 1989 głównie w kościołach. Po wprowadzeniu stanu wojennego internowany na okres od 13 grudnia 1981 do 20 marca 1982. Po zwolnieniu organizował pomoc dla represjonowanych i ich rodzin, brał udział w tzw. Mszach za Ojczyznę. Pod koniec lat 80. zatrudniony w Polskim Związku Niewidomych jako instruktor, następnie jako instruktor w Stowarzyszeniu „Wspólnota Polska”.

W latach 1990–1998 był radnym dzielnicowym w Ochocie. Pełnił różne funkcje w lokalnym samorządzie (m.in. przez rok wiceburmistrza i dyrektora departamentu), a także doradcy wojewody. Od 1998 do 2002 był radnym Warszawy z ramienia AWS-SKL^[1]. W 2006 przeszedł na emeryturę. Członek m.in. Stowarzyszenia Wolnego Słowa.

Był członkiem komitetu poparcia Bronisława Komorowskiego przed wyborami prezydenckimi w 2010 i w 2015^[2][3].

Odznaczenia

W 2006 odznaczony przez prezydenta RP Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski z okazji 30. rocznicy powstania Komitetu Obrony Robotników^[4]. W 2002 otrzymał Srebrny Krzyż Zasługi^[5], a w 2019 Krzyż Wolności i Solidarności^[6]. W 2007 wyróżniony Srebrnym Medalem „Zasłużony Kulturze Gloria Artis”^[7].

Filmografia

• 1960: Lunatycy – Dziunio
• 1962: Mężczyźni na wyspie – Gabryś
• 1966: Kontrybucja – Ramol
• 1967: Cyrograf dojrzałości – kolega Wiktora
• 1969: W każdą pogodę – kolega Stefana
• 1969: Czerwone i złote – Jacek
• 1970: Album polski – Jerzy, ojciec Anny
• 1970: Kolumbowie – Luboń (gościnnie)
• 1970: Doktor Ewa – Jacek, brat Hanki (gościnnie)
• 1970: Dom
• 1971: Kardiogram – kierowca sanitarki
• 1972: Poślizg – pielęgniarz w izbie wytrzeźwień
• 1972: Zaraza – doktor Olczak
• 1973: Nagrody i odznaczenia – porucznik Marcin Bednarczuk
• 1973: Czarne chmury – kapitan Knothe
• 1974: Uszczelka – Tadeusz Borelak
• 1974: Cień tamtej wiosny
• 1974: Łukasz
• 1975: W te dni przedwiosenne – podporucznik Maciej Lipski
• 1975: Trzecia granica – Frano Bardej, mąż Bożki (gościnnie)
• 1975: Wyjazd służbowy – Karol Nowak, przyjaciel Lipińskich
• 1976: Człowiek z marmuru – przewodniczący zebrania ZMP
• 1981: Miś – widz w teatrze pokazujący synowi baleron
• 1984: Dzień czwarty – powstaniec
• 1986: Dwie wigilie – ginekolog
• 1987: Rzeka kłamstwa – Dederko
• 1989: Odbicia – lekarz (odc. 3)
• 1991: Maria Curie (Marie Curie, une femme honorable) – Lavin, autor paszkwilu o Marii Curie
• 2009: Historia Kowalskich – Mordechaj Pineches
• 2009: Popiełuszko. Wolność jest w nas – aktor
• 2017: Wyklęty – Jan Józefczyk

Przypisy

Bibliografia

• Nota biograficzna w Encyklopedii Solidarności. [dostęp 2012-12-06].
• Maciej Rayzacher w bazie filmpolski.pl. [dostęp 2017-03-12].

Linki zewnętrzne

• Maciej Rayzacher w bazie IMDb (ang.). [dostęp 2012-12-06].
• Maciej Rayzacher w bazie Filmweb. [dostęp 2012-12-06].
• Maciej Rayzacher, [w:] Encyklopedia teatru polskiego (osoby). [online] [dostęp 2021-04-10] .