Maciej Ruczaj

Maciej Ruczaj
Data i miejsce urodzenia

1983
Poznań

Dyrektor Instytutu Polskiego w Pradze
Okres

od 14 listopada 2016

Poprzednik

Agnieszka Kwiatkowska

Maciej Ruczaj (ur. 1983[1] w Poznaniu[2]) – polski politolog i publicysta, od 2016 dyrektor Instytutu Polskiego w Pradze.

Życiorys

Maciej Ruczaj ok. 1998[2]–2000[3] przeprowadził się wraz z rodzicami do Pragi. Ukończył politologię i stosunki międzynarodowe na Wydziale Nauk Społecznych oraz anglistykę na Wydziale Filozoficznym Uniwersytetu Karola[3]. Praca magisterska z anglistyki dotycząca Flanna O’Briena otrzymała nagrodę Mathesiusa (2007)[4]. W 2015 doktoryzował się na podstawie dysertacji poświęconej Patrickowi Pearse'owi[2].

Jako dziennikarz publikuje nt. polskiej historii, literatury i społeczeństwa w czeskich, słowackich i polskich tytułach[2], np. w „Lidovych novinach”[5], .týždeň[6], Echo24[7], „Międzynarodowym Przeglądzie Politycznym”[8].

Od co najmniej 2008 pracuje w Instytucie Polskim w Pradze[9]. O 14 listopada 2016 jego dyrektor[10]. Jako dyrektor Instytutu zasiada w Czeskiej Radzie Programowej Forum Polsko-Czeskiego[11].

Publikacje

  • Josef Mlejnek, Maciej Ruczaj (red.), Ze země Pana Nikoho. Zbigniew Herbert a Jan Zahradníček: dva básníci tváři v tvář totalitě, Praha: Dokořán, 2008, ISBN 978-80-7363-224-3.
  • Ryszard Legutko, Maciej Ruczaj (red.), Ošklivost demokracie a jiné eseje, Brno: CDK, 2009, ISBN 978-80-7325-184-0.
  • Maciej Ruczaj, Maciej Szymanowski (red.) Pravým okem. Antologie současného polského politického myšlení, Brno: CDK, 2010, ISBN 978-80-7325-211-3.
  • Maciej Ruczaj (red.), Návrat člověka bez vlastnosti. Krize kultury v současné polské esejistice, Brno: CDK, 2010, ISBN 978-80-7325-210-6.
  • Andrzej Nowak, Maciej Ruczaj (red.), Impérium a ti druzí. Eseje z moderních dějin východní Evropy, Brno: CDK, 2010, ISBN 978-80-7325-222-9.
  • Maciej Ruczaj (red.), Jagellonské dědictví. Kapitoly z dějin středo-východní Evropy., Brno: CDK, 2012, ISBN 978-80-7325-274-8.
  • Tadeusz Gajcy, Maciej Ruczaj (red.), Zády opřen o věčnost, Praha: MAKE detail, 2014, ISBN 978-80-905124-8-1.
  • Maciej Ruczaj (red.), Chtěli jsme být svobodní… Příběhy z Varšavského povstání 1944, Ostrava: PANT, 2015, ISBN 978-80-905942-6-5.
  • Petr Fiala, Maciej Ruczaj (red.), Koniec beztroski : o Europie, demokracji i polityce, jakiej nie chcemy, Kraków : Ośrodek Myśli Politycznej, 2016, ISBN 978-83-64753-54-1

Przypisy

  1. ↑ Maciej RUCZAJ, Bubínek Revolveru, 23 lutego 2021 [dostęp 2021-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-23] (cz.).
  2. ↑ a b c d Maciej Ruczaj, ualk.ff.cuni.cz, 23 lutego 2021 [dostęp 2021-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-23] (ang.).
  3. ↑ a b Damian Teichert, Politolog Maciej Ruczaj o tom, proč je Polsko jiné, regionvysocina.cz, 1 lipca 2017 [dostęp 2021-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2017-07-01] (cz.).
  4. ↑ Mathesius Award, ualk.ff.cuni.cz, 23 lutego 2021 [dostęp 2021-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-23] (ang.).
  5. ↑ Hospodářské noviny – byznys, politika, názory (iHNed.cz), Hospodářské noviny (iHNed.cz) [dostęp 2021-02-23] (cz.).
  6. ↑ Výsledky vyhľadávania pre výraz "Maciej Ruczaj", .týždeň – iný pohľad na spoločnosť [dostęp 2021-02-23] (słow.).
  7. ↑ Maciej Ruczaj. Články autora, echo24.cz [dostęp 2021-02-23] (cz.).
  8. ↑ Budúcnosť Európskej únie – pohľad zo Strednej Európy, konzervativizmus.sk, 20 listopada 2008 [dostęp 2021-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-23] (słow.).
  9. ↑ Pracownicy, Instytut Polski w Pradze, 28 grudnia 2008 [dostęp 2021-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2008-12-28].
  10. ↑ Sienkiewicz 1846 – 1916 – 2016 wystawa w Pradze, Muzeum Narodowe w Kielcach – Pałacyk Henryka Sienkiewicza w Oblęgorku, 2016 [dostęp 2021-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2021-02-23].
  11. ↑ Czeska Rada Programowa, Forum Polsko-Czeskie [dostęp 2021-02-23] [zarchiwizowane z adresu 2020-08-25].

Media użyte na tej stronie