Maciej Sulęcki
| Pseudonim | Striczu[1] |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | |
| Obywatelstwo | |
| Styl walki | praworęczny |
| Kategoria wagowa | |
| Bilans walk zawodowych[a] | |
| Liczba walk | 32 |
| Zwycięstwa | 30 |
| Przez nokauty | 11 |
| Porażki | 2 |
| |
Maciej Sulęcki (ur. 2 maja 1989 w Warszawie[2]) – polski bokser wagi średniej.
Kariera amatorska
Zaczął boksować w wieku jedenastu lat. Wychowanek trenera Romana Misiewicza z Gwardii Warszawa jako amator stoczył 140 walk, z tego 110 wygrał. Trzykrotnie zdobył tytuł Mistrza Polski Juniorów oraz m.in. pas Rzeczypospolitej Polskiej[3].
Kariera zawodowa
19 czerwca 2010 w „Hali Legionów” MOSiR-u w Kielcach Sulęcki współpromowany przez grupy Babilon Promotion i Gmitruk Team Sulęcki, w debiucie pokonał przed techniczny nokaut w pierwszej rundzie Adama Gawlika (0-9-0).
18 sierpnia 2010 w Międzyzdrojach wygrał przez jednogłośną decyzję sędziów 40:36, 40:36 i 40:36 z Łotyszem Andrejsem Loginowsem (4-4-1)[4].
25 czerwca 2011 w Ostrowcu Świętokrzyskim pokonał jednogłośnie na punkty 59:54, 60:53 i 60:54 Albańczyka Endrita Vukę (2-3-1).
Pierwszym poważnym sprawdzianem było starcie z byłym mistrzem wagi półśredniej Ukraińcem Jurijem Nużnienką (31-3-1), którego pokonał na punkty 59:55, 59:55, 59:55 w sześciu rundach (1 czerwca 2012 w Rzeszowie)[5].
23 lutego 2013 W Ergo Arenie w Gdańsku, zmierzył się z niepokonanym rodakiem Robertem Świerzbińskim (11-0-0). Po zaciętym pojedynku wygrał jednogłośnie na punkty 79:71, 79:71, 78:72. Świerzbiński był w tej walce dwukrotnie liczony przez sędziego[6].
29 czerwca 2013 w Amfiteatrze w Ostródzie po sześciu rundach pokonał jednogłośnie na punkty 60:54, 60:54 i 60:54 Daniela Urbańskiego (21-13-3)[7].
W pojedynku wieczoru gali „Ełk Boxing Night” 9 listopada 2013 pokonał na punkty (98:93, 99:91 i 98:92) Łukasza Wawrzyczka (18-1-2), zdobywając tytuł mistrza RP[8]. Była to pierwsza walka pod okiem trenera Andrzeja Gmitruka.
1 marca 2014 w Hali OSiR-u w Suwałkach Sulęcki pokonał jednogłośnie na punkty 97.93, 98:94 i 97:93 reprezentanta Francji Howarda Cospolite (9-3-1)[9].
10 maja 2014 gali w Brodnicy pokonał jednogłośnie na punkty 100:90, 96:92 i 98:90 Francuza Nicolasa Diona (11-1-0), zdobywając pas międzynarodowego mistrza RP wagi super średniej[10].
8 listopada 2014 w Krakowie Sulęcki pokonał przed techniczny nokaut byłego mistrza Europy Grzegorza Proksę (29-3-0) w siódmej rundzie[11].
24 kwietnia 2015 w Chicago znokautował w drugiej rundzie Amerykanina Darryla Cunninghama (30-8, 11 KO)[12].
W lutym 2015 podpisał kontrakt z amerykańskim promotorem Alem Haymonem[13].
14 sierpnia 2015 na gali w Newark pokonał przez techniczny nokaut w pierwszej rundzie Kolumbijczyka Jose Miguela Rodrigueza Berrio (21-9, 13 KO)[14].
18 czerwca 2016 w Chicago pokonał przez techniczny nokaut w dziesiątej rundzie Amerykanina Hugo Centeno Jr (24-1, 12 KO)[15].
21 października 2017 roku na gali World Boxing Super Series w Prudential Centre w Newark pokonał jednogłośnie na punkty reprezentanta Niemiec, byłego mistrza świata amatorów Jacka Culcaya Ketha (22-2, 11 KO)[16].
28 kwietnia 2018 w walce wieczoru gali w Barclays Centre, Brooklynie zmierzył się z Danielem Jacobsem (34-2, 29 KO). Po interesujących dwunastu rundach werdyktem sędziów Amerykanin zwyciężył jednogłośnie na punkty 116-111, 117-110, 115-112.
15 marca 2019 w Filadelfii pokonał Amerykanina Gabriela Rosado (24-12-1, 14 KO) jednogłośną decyzją sędziów 95-91, 95-91, 95-93[17]. Zdobył pas WBO international.
29 czerwca 2019 w Providence przegrał jednogłośnie na punkty (107-120, 107-120, 107-120) walkę o mistrzostwo świata federacji WBO w wadze średniej z Demetriusem Andrade (28-0, 17 KO).
29 sierpnia 2020 udanie powrócił na ring, pokonując podczas gali Knockout Boxing Night 12 w Suwałkach jednogłośnie na punkty Belga Sashę Yengoyana (44-8-1, 26 KO)[18].
Lista walk zawodowych
| Statystyka stoczonych walk zawodowych | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięstw: 30 (KO – nokautów: 11, walk zakończonych na punkty: 19) Przegranych: 2 (KO – nokautów: 0, walk zakończonych na punkty: 2) Remisów: 0 | |||||||||
| Wynik | Rekord | Przeciwnik | Rozstrzygnięcie | Runda | Data | Miejsce | Uwagi |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
 Jermall Charlo (32-0) | |||||||
| Zwycięstwo | 30-2 |  Fouad El Massoudi (17-15-1) | UD | 8 | 17 grudnia 2021 |  Wyszków, Hala WOSiR | |
| Zwycięstwo | 29-2 |  Sasha Yengoyan (44-8-1) | UD | 10 | 29 sierpnia 2020 | Suwałki, Suwałki Arena | |
| Porażka | 28-2 | Demetrius Andrade (27-0) | UD | 12 | 29 czerwca 2019 | Dunkin Donuts, Rhode Island | Przegrał pojedynek o pas mistrza WBO w wadze średniej[19] |
| Zwycięstwo | 28-1 | Gabriel Rosado (24-11-1) | UD | 10 | 15 marca 2019 | Liacouras Center, Filadelfia | Zdobył wakujący pas międzynarodowego mistrza WBO w wadze średniej |
| Zwycięstwo | 27-1 | Jean Michel Hamilcaro (26-10-3) | TKO | 2 (12) | 10 listopada 2018 | Arena Gliwice, Gliwice | |
| Porażka | 26-1 | Daniel Jacobs (33-2) | UD | 12 | 28 kwietnia 2018 | Barclays Centre, Brooklyn, Nowy Jork | |
| Zwycięstwo | 26-0 |  Jack Culcay-Keth (22-2) | UD | 10 | 21 października 2017 | Prudential Center, Newark, New Jersey | |
| Zwycięstwo | 25-0 |  Damian Ezequiel Bonelli (23-1) | KO | 3 (10) 2:54 | 24 czerwca 2017 | Ergo Arena, Gdańsk/Sopot | |
| Zwycięstwo | 24-0 |  Michi Munoz (26-6) | KO | 3 (10) 2:03 | 8 kwietnia 2017 | Nosalowy Dwór, Zakopane | |
| Zwycięstwo | 23-0 | Hugo Centeno jr. (24-0) | TKO | 10 (10) 1:06 | 18 czerwca 2016 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
| Zwycięstwo | 22-0 | Derrick Findley (22-17-1) | TKO | 7 (8) 1:29 | 16 stycznia 2016 | Barclays Center, Brooklyn, Nowy Jork | |
| Zwycięstwo | 21-0 |  Jose Miguel Rodriguez Berrio (21-8) | TKO | 1 (8) 2:07 | 14 sierpnia 2015 | Prudential Center, Newark, New Jersey | |
| Zwycięstwo | 20-0 | Darryl Cunningham (30-7-0) | KO | 2 (8) 2:59 | 24 kwietnia 2015 | UIC Pavilion, Chicago, Illinois | |
| Zwycięstwo | 19-0 | Grzegorz Proksa (29-3) | TKO | 7 (10) 2:57 | 8 listopada 2014 | Kraków Arena, Kraków | |
| Zwycięstwo | 18-0 | Nicolas Dion (11-1) | UD | 10 (10) | 10 maja 2014 | Hala OSiR, Brodnica | |
| Zwycięstwo | 17-0 | Howard Cospolite (9-2-1) | UD | 10 (10) | 1 marca 2014 | Hala OSiR, Suwałki | |
| Zwycięstwo | 16-0 | Łukasz Wawrzyczek (18-1-2) | UD | 10 (10) | 9 listopada 2013 | Ełk | |
| Zwycięstwo | 15-0 | Daniel Urbański (21-12-3) | UD | 6 (6) | 29 czerwca 2013 | Amfiteatr, Ostróda | |
| Zwycięstwo | 14-0 | Francis Tchoffo (10-8) | UD | 8 (8) | 10 maja 2013 | Urania Hall, Olsztyn | |
| Zwycięstwo | 13-0 | Robert Świerzbiński (11-0) | UD | 8 (8) | 23 lutego 2013 | Ergo Arena, Gdańsk | |
| Zwycięstwo | 12-0 |  Andrejs Loginovs (11-21-1) | PTS | 6 (6) | 16 listopada 2012 | Hotel Trylogia, Klub Galop, Zielonka | |
| Zwycięstwo | 11-0 |  Dzianis Makar (3-8-1) | TKO | 5 (6) 2:26 | 27 października 2012 | Hala Sportowa, Częstochowa | |
| Zwycięstwo | 10-0 |  Jurij Nużnienko (31-2-1) | UD | 6 (6) | 1 czerwca 2012 | Hala na Podpromiu, Rzeszów | |
| Zwycięstwo | 9-0 |  Jetmir Kuçi (6-1) | UD | 6 (6) | 17 lutego 2012 | Urania Hall, Olsztyn | |
| Zwycięstwo | 8-0 | Fehti Bentafna (11-4-4) | UD | 6 (6) | 26 listopada 2011 | Lodowisko MOSiR, Białystok | |
| Zwycięstwo | 7-0 |  Mika Joensuu (12-5) | UD | 6 (6) | 5 sierpnia 2011 | Hala Polonia, Częstochowa | |
| Zwycięstwo | 6-0 | Endrit Vuka (2-2-1) | UD | 6 (6) | 25 czerwca 2011 | Hala sportowo-widowiskowa KSZO, Ostrowiec Świętokrzyski | |
| Zwycięstwo | 5-0 | Dzianis Makar (1-1) | TKO | 5 (6) 2:44 | 11 marca 2011 | Urania Hall, Olsztyn | |
| Zwycięstwo | 4-0 | Sergejs Savrinovics (7-15-2) | UD | 4 (4) | 12 listopada 2010 | Kopalnia Soli, Wieliczka | |
| Zwycięstwo | 3-0 | Deniss Sirjatovs (4-16-1) | UD | 4 (4) | 17 września 2010 | Urania Hall, Olsztyn | |
| Zwycięstwo | 2-0 | Andrejs Loginovs (4-3-1) | UD | 4 (4) | 18 sierpnia 2010 | Amfiteatr, Międzyzdroje | |
| Zwycięstwo | 1-0 | Adam Gawlik (0-9) | TKO | 1 (4) 2:16 | 19 czerwca 2010 | MOSiR „Hala Legionów”, Kielce | debiut zawodowy |
TKO – techniczny nokaut, KO – nokaut, UD – jednogłośna decyzja, SD – niejednogłośna decyzja, MD – decyzja większości, PTS – walka zakończona na punkty, DQ – dyskwalifikacja
Przypisy
- ↑ Maciej Sulęcki pobił naszego dziennikarza (pol.). gwizdek24. [dostęp 2015-02-10]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-03-07)].
- ↑ BoxRec: Maciej Sulecki, boxrec.com [dostęp 2019-06-30].
- ↑ Maciej Sulęcki - bokser, który zakochał się w Warszawie (pol.). polskieradio.pl.
- ↑ ringpolska.pl: Maciej Sulęcki wygrywa na punkty z Łotyszem (pol.). [dostęp 2015-02-03].
- ↑ ringpolska.pl: Maciej Sulęcki: Z ringu zejdę jako zwycięzca! (pol.). [dostęp 2015-02-03].
- ↑ Robert Świerzbiński vs. Maciej Sulęcki (ang.). amateur-boxing.strefa.pl. [dostęp 2015-01-24].
- ↑ ringpolska.pl: Sulęcki zdominiwał Urbańskiego (pol.). [dostęp 2015-02-03].
- ↑ ringpolska.pl: Sulęcki wysoko pokonał Wawrzyczka, chce Proksy (pol.). [dostęp 2015-02-03].
- ↑ ringpolska.pl: Sulęcki wypunktował Cospolite (pol.). [dostęp 2015-02-03].
- ↑ ringpolska.pl: Sulęcki pokonał na punkty Diona po ciekawej walce (pol.). [dostęp 2015-02-03].
- ↑ Proksa - Sulęcki. Skrót walki (pol.). polsatsport.pl. [dostęp 2015-02-02]. [zarchiwizowane z tego adresu (2015-02-02)].
- ↑ Sulęcki i Szpilka po zwycięstwach w Chicago (pol.). Bokser.org, 25 kwietnia 2015. [dostęp 2015-04-26].
- ↑ Nie wyobrażam sobie współpracy z innym trenerem niż Andrzej Gmitruk (pol.). bokser.org.
- ↑ „Oczko” Maćka Sulęckiego (pol.). bokser.org, 15 sierpnia 2015. [dostęp 2015-08-15].
- ↑ Pokaz boksu Sulęckiego! Centeno Jr pokonany przed czasem (pol.). Polsat Sport, 2016-09-19. [dostęp 2017-09-26].
- ↑ Sulęcki wygrał po ringowej wojnie! Culcay sprawił sporo problemów, „Polsat Sport” [dostęp 2018-01-18] (pol.).
- ↑ Sulęcki pokonał Rosado i czeka już na walkę o pas, „Bokser.org” [dostęp 2019-03-19] (pol.).
- ↑ SULĘCKI OGRAŁ DO JEDNEJ BRAMKI JENGOJANA, www.bokser.org [dostęp 2020-08-29].
- ↑ Bezradny Sulęcki! Takiego boksu Polak jeszcze nie widział, sport.interia.pl [dostęp 2019-06-30] (pol.).
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Boxing. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
.svg)
Flag of Albania
Flaga Finlandii