Macky Sall

Macky Sall
Ilustracja
Macky Sall (2015)
Data i miejsce urodzenia

11 grudnia 1961
Fatick

4. Prezydent Senegalu
Okres

od 2 kwietnia 2012

Przynależność polityczna

Sojusz na rzecz Republiki

Poprzednik

Abdoulaye Wade

Premier Senegalu
Okres

od 21 kwietnia 2004
do 19 czerwca 2007

Przynależność polityczna

Senegalska Partia Demokratyczna

Poprzednik

Idrissa Seck

Następca

Cheikh Hadjibou Soumaré

Odznaczenia
Krzyż Wielki Orderu Narodowego Lwa (Senegal) Wielki Oficer Orderu Narodowego Legii Honorowej (Francja) Order Lwa Złotego (Nassau) Wielki Łańcuch Orderu Infanta Henryka (Portugalia) Order Amílcara Cabrala I klasy (Republika Zielonego Przylądka) Wielki Oficer Orderu Plejady (Frankofonia) Krzyż Wielki Międzynarodowego Orderu Palm Akademickich (OIPA/CAMES)

Macky Sall (ur. 11 grudnia 1961 w Faticku) – senegalski polityk, minister górnictwa i energii w latach 2001–2003, minister spraw wewnętrznych w latach 2003–2004. Premier Senegalu od 2004 do 2007 i przewodniczący Zgromadzenia Narodowego od 2007 do 2008. Zwycięzca wyborów prezydenckich w 2012 i prezydent Senegalu od 2 kwietnia 2012.

Życiorys

Macky Sall urodził się w 1961 w mieście Fatick, w którym również dorastał (następnie w regionie Fouta-Toro). Jego ojciec Amadou Abdoul Sall, z pochodzenia Tukuler, pełnił funkcje publiczne oraz był członkiem Senegalskiej Partii Socjalistycznej. Matka, Coumba Thimbo, wychowywała czworo dzieci oraz dorabiała handlem, m.in. sprzedając orzeszki ziemne[1].

W 1982 ukończył klasę o profilu matematyczno-fizycznym w liceum Lycée Gaston Berger w Kaolack[2]. W czasie nauki angażował się działalność ruchów maoistycznych. W czasie studiów działał w ramach komunistycznej partii And-Jëf/Mouvement révolutionnaire pour la démocratie nouvelle (And-Jëf/Ruch Rewolucyjny na rzecz Nowej Demokracji)[1]. W 1988 ukończył studia inżynieryjne w dziedzinie geologii w Institut des Sciences de la Terre w Dakarze. W 1990 ukończył hydrologię na Wydziale Geologii dakarskiego uniwersytetu Université Cheikh Anta Diop. W latach 1992–1993 studiował geofizykę w szkole wyższej Ecole Nationale Supérieure du Pétrole et des Moteurs (ENSP) przy francuskim instytucie Institut Français du Pétrole w Paryżu[2].

Jest członkiem krajowym i międzynarodowych stowarzyszeń geologów i geofizyków. Żonaty, ma troje dzieci[2]. Został odznaczony m.in. Krzyżem Wielkim Narodowego Orderu Lwa, Legią Honorową (klasa Wielki Oficer) oraz frankofońskim Orderem Plejady (klasa Wielki Oficer)[3].

Działalność w Senegalskiej Partii Demokratycznej

Po zakończeniu studiów pod koniec lat. 80 rozpoczął działalność w opozycyjnej wówczas Senegalskiej Partii Demokratycznej (Parti Démocratique Sénégalais, PDS), zostając jednym z najbliższych współpracowników jej lidera, Abdoulaye’a Wade. Jego kandydaturę po raz pierwszy wsparł już w czasie wyborów prezydenckich w 1983[1].

Wszedł w skład Sekretariatu Narodowego PDS. W 1998 objął funkcję sekretarza generalnego PDS w Fatick. Od 1994 do 2000 pełnił funkcję szefa Wydziału Bazy Danych Société des Pétroles du Sénégal (Towarzystwa Naftowego Senegalu, PETROSEN), a następnie od grudnia 2000 do lipca 2001 funkcję dyrektora PETROSEN. W 2000 uczestniczył w kampanii wyborczej Abdoulaye’a Wade przed wyborami prezydenckimi, w wyniku których objął on urząd szefa państwa. Od kwietnia 2000 do maja 2001 był doradcą prezydenta Wade ds. energii i górnictwa[2][3].

Od 12 maja 2001 do 6 listopada 2002 zajmował stanowisko ministra górnictwa, energii i hydrologii w rządzie premier Mame Madior Boye. Od 6 listopada 2002 do 27 sierpnia 2003 pełnił funkcję ministra stanu oraz ministra górnictwa, energii i hydrologii w rządzie premiera Idrissy Secka, a następnie ministra stanu i ministra spraw wewnętrznych (od 27 sierpnia 2003 do 21 kwietnia 2004). 1 czerwca 2002 objął stanowisko mera departamentu Fatick[2][3].

21 kwietnia 2004 zastąpił Idrissę Secka na stanowisku szefa rządu. 25 kwietnia 2004 został dodatkowo mianowany wiceprzewodniczącym PDS.[2][3] W czasie kampanii wyborczej przed wyborami prezydenckimi w lutym 2007 pełnił funkcję szefa sztabu wyborczego prezydenta Wade, który został powtórnie wybrany na urząd już w pierwsze turze[4]. Po zaprzysiężeniu prezydenta, złożył 10 kwietnia 2007 na jego ręce rezygnację ze stanowiska premiera, jednak od razu został ponownie mianowany na ten urząd[5].

W czasie wyborów 3 czerwca 2007 uzyskał mandat deputowanego do Zgromadzenia Narodowego z ramienia stworzonej przez PDS koalicji wyborczej Sopi 2007, która zdobyła w sumie 131 spośród 150 mandatów. Po wyborach złożył dymisję swego gabinetu, a prezydent Wade 19 czerwca 2007 nowym szefem rządu mianował ministra Cheikha Hadjibou Soumaré[6].

W zamian, 20 czerwca 2007 został wybrany na urząd przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego. Był jedynym kandydatem na ten urząd, uzyskując 143 spośród 146 głosów[3]. W październiku 2007 wszedł w konflikt z prezydentem i częścią członków Senegalskiej Partii Demokratycznej po tym, jak domagał się publicznego przesłuchania w parlamencie Karima Wade, syna prezydenta odpowiedzialnego za przygotowanie szczytu Organizacji Konferencji Islamskiej w marcu 2008. Sall zarzucał mu nieprawidłowości finansowe i nadużycia środków publicznych. Postawieniu syna przed parlamentem sprzeciwił się prezydent. Zdaniem części komentatorów spór ten miał dotyczyć wpływów w PDS i perspektywy nominacji prezydenckiej w kolejnych wyborach[4].

W rezultacie, w listopadzie 2007 członkowie PDS zlikwidowali zajmowany przez Salla urząd wiceprzewodniczącego partii oraz zgłosili plan wprowadzenia poprawki do konstytucji skracającej kadencję przewodniczącego Zgromadzenia Narodowego z 5 lat do roku. We wrześniu 2008 deputowani PDS zgłosili projekt nowelizacji konstytucji do parlamentu[3][7]. W kolejnym miesiącu nowelizację uchwalił parlament i zatwierdził prezydent. 9 listopada 2008 Zgromadzenie Narodowe zdymisjonowało Salla ze stanowiska przewodniczącego, który uprzednio odmówił złożenia dobrowolnej rezygnacji. Tego samego dnia ogłosił on rezygnację z członkostwa w PDS, co oznaczało wygaśnięcie mandatu deputowanego oraz mandatu mera Fatick[3][7][8].

Przejście do opozycji i wybory prezydenckie

1 grudnia 2008 Sall założył własną partię polityczną, Sojusz na rzecz Republiki (Alliance pour la République, APR)[3]. W wyborach lokalnych w kwietniu 2009 ponownie zdobył urząd mera Fatick[9].

Z ramienia APR ubiegał się o urząd prezydenta w wyborach w 2012. Z powodu dopuszczenia do udziału w wyborach przez Radę Konstytucyjną urzędującego prezydenta Wade, starającego się o trzecią kadencję z rzędu, przed pierwszą turą głosowania w kraju doszło do masowych protestów społecznych, w wyniku których śmierć poniosło 6 osób[10].

W pierwszej turze głosowania 26 lutego 2012 Sall zajął drugie miejsce, zdobywając 26,6% głosów, podczas gdy Abdoulaye Wade uzyskał 34,8%. Przed kolejną turą wyborów uzyskał poparcie od wszystkich pozostałych kandydatów[10]. W rezultacie, 25 marca 2012 uzyskał w niej 65,80% głosów. Prezydent Wade jeszcze tego samego dnia uznał swoją porażkę i pogratulował swemu byłemu premierowi[11]. 2 kwietnia 2012 Macky Sall został oficjalnie zaprzysiężony i objął urząd prezydenta[12]. 3 kwietnia 2012 mianował na stanowisko szefa rządu niezależnego ekonomistę, Abdoula Mbaye’a[13].

Przypisy

  1. a b c Sénégal: Macky Sall, monsieur le président?. jeuneafrique.com, 16 maja 2011. [dostęp 2012-03-28]. (fr.).
  2. a b c d e f LE PREMIER MINISTRE – M. Macky Sall. gouv.sn. [dostęp 2012-03-28]. (fr.).
  3. a b c d e f g h Biographie du président de l’Alliance Pour la République. apr.sn. [dostęp 2012-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-04-21)]. (fr.).
  4. a b Profile: Macky Sall. aljazeera.com, 26 marca 2012. [dostęp 2012-03-28]. (ang.).
  5. Sénégal: le Premier ministre démissionne, est reconduit à son poste. orange.gq, 11 kwietnia 2007. [dostęp 2012-03-28]. (fr.).
  6. Sénégal: un technocrate nommé au poste de Premier ministre. orange.gq, 19 czerwca 2007. [dostęp 2012-03-28]. (fr.).
  7. a b Senegal’s national assembly president dismissed. nation.co.ke, 11 listopada 2008. [dostęp 2012-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2012-09-04)]. (ang.).
  8. Senegal’s National Assembly president voted out. xinhuanet.com, 10 listopada 2008. [dostęp 2012-03-28]. (ang.).
  9. FATICK: MACKY SALL RETROUVE SON FAUTEUIL. rewmi.com, 10 kwietnia 2009. [dostęp 2012-03-28]. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-04-12)]. (fr.).
  10. a b Senegal opposition rallies behind Macky Sall. Reuters, 10 marca 2012. [dostęp 2012-03-28]. (ang.).
  11. Senegal’s Sall wins poll with 65.8 pct. Reuters, 27 marca 2012. [dostęp 2012-03-28]. (ang.).
  12. Senegal’s Sall sworn in as president. Reuters, 2 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-02]. (ang.).
  13. Senegal president names technocrat as PM. Reuters, 3 kwietnia 2012. [dostęp 2012-04-04]. (ang.).

Media użyte na tej stronie

Flag of Senegal.svg
Flag of Senegal
Amílcar Cabral Order - 1st Class (Cabo Verde).png
Autor: McOleo, Licencja: CC BY 4.0
Ribbon bar of the Amílcar Cabral Order - 1st Class (The Republic of Cabo Verde)
Flag of the African Union.svg
Flag of the African Union
Ordre international des Palmes académiques du CAMES.png
Autor: McOleo, Licencja: CC BY 4.0
Ordre international des Palmes académiques du OIPA/CAMES
Macky Sall 2015-12-02.jpg
Autor: Ecole polytechnique Université Paris-Saclay, Licencja: CC BY-SA 2.0
Venue de la Délégation du Président Macky Sall le Mercredi 2 décembre 2015 à l'Ecole polytechnique
SEN Order of the Lion - Grand Cross BAR.png
Autor: Wiki Romi, Licencja: CC0
Baretka Krzyża Wielkiego Narodowego Orderu Lwa (Senegal)
Ord.Lion.Nassau.jpg
Ribbon of the Order of the golden Lion of the House of Nassau - Netherlands
Ordre de la Pléiade (Francophonie).gif
Autor: McOleo, Licencja: CC0
Ribbon bar of the Order of La Pléiade (Francophonie)