Maczugowiec
Zamia furfuracea | |||
Systematyka[1][2][3] | |||
Domena | |||
---|---|---|---|
Królestwo | |||
Podkrólestwo | |||
Nadgromada | |||
Gromada | |||
Podgromada | |||
Nadklasa | |||
Klasa | |||
Rząd | |||
Rodzina | |||
Rodzaj | maczugowiec | ||
Nazwa systematyczna | |||
Zamia Linnaeus Sp. Pl. ed. 2. 2: 1659. Jul-Aug 1763[4] | |||
Typ nomenklatoryczny | |||
Z. pumila L.[4] | |||
Synonimy | |||
|
Maczugowiec[6] (Zamia Lehm.) – rodzaj roślin nagonasiennych z rodziny zamiowatych. Obejmuje 79 gatunków[5]. Rośliny te występują na obu kontynentach amerykańskich w strefie międzyzwrotnikowej i w klimacie umiarkowanym ciepłym. Na półkuli północnej sięgają po północny Meksyk oraz Florydę i Georgię w USA, a na południu po Boliwię i Brazylię[7][5].
Rośliny te rosną w bardzo zróżnicowanych siedliskach – od nadmorskich wydm po wilgotne lasy równikowe, przy czym często na glebach wapiennych[8]. Z. pumila z powodzeniem utrzymuje się w suchych i okresowo spalających się zaroślach. Z. pseudoparasitica należy do bardzo nielicznych wśród nagonasiennych epifitów[7]. Kwiaty zapylane są przez chrząszcze, w tym występują ścisłe relacje między gatunkami chrząszczy i maczugowców. U Z. roezlii komórki jajowe osiągają 3 mm długości, a stożkowate plemniki osiągają średnicę 0,4 mm i zaopatrzone są w 40 tys. wici[7] – są widoczne gołym okiem[9].
Gatunki z tego rodzaju uprawiane są jako ozdobne[10]. Ze względu na pozyskiwanie z natury roślin i wprowadzanie ich do obrotu handlowego – wszystkie gatunki objęte są ochroną na mocy Konwencji o międzynarodowym handlu dzikimi zwierzętami i roślinami gatunków zagrożonych wyginięciem (CITES)[11]. Przy czym Z. restrepoi wymieniona jest w załączniku I konwencji, a pozostałe gatunki w załączniku II[12]. Niektóre gatunki wykorzystywane są w Brazylii jako lek na ugryzienie węży. Badania farmakologiczne wykazały, że u rośliny tych występują glikozydy (metylazoxymetanol (MAM), macrozamina, cykazyna)[13].
Morfologia
- Pokrój
- Rośliny o walcowatej lub kulistawej łodydze[14] podziemnej lub tworzącej krótki, nadziemny pęd[8]. Pędy są nagie[8] i zwykle nie okryte też nasadami liści, które odpadają w całości[14]. U gatunków z podziemnym kłączem rozgałęzia się ono dychotomicznie, podczas gdy pędy nadziemne nie rozgałęziają się, ew. tworzą odrosty u nasady[14]. U Z. roezlii pęd u podstawy zamiera i roślina sukcesywnie rośnie ukorzeniając się za pomocą wyrastających wzdłuż pędu korzeni przybyszowych (w efekcie jest potencjalnie nieśmiertelna)[7].
- Liście
- Wyrastają na pędzie skrętolegle porozdzielane katafilami. Mają blaszkę pierzasto złożoną. Oś liścia czasem bywa kolczasta[14], jest prosto wzniesiona lub odgięta[8]. Listki pojedyncze, z bardzo licznymi, rozwidlającymi się żyłkami przewodzącymi (bez wiązki centralnej). Rozwijają się wzdłuż krawędzi po górnej (doosiowej) stronie osi liścia. Listki u nasady są członowane, często są omszone, przynajmniej za młodu, z włoskami pojedynczymi lub rozgałęzionymi, bezbarwnymi lub barwnymi[14].
- Organy zarodnionośne
- Mikrospory (zwane u sagowców już ziarnami pyłku) powstają w mikrosporangiach, mają kształt łódeczkowaty i są jednobruzdowe. Mikrosporangia powstają w dużej liczbie na dolnej stronie mikrosporofili i otwierają się podłużnymi pęknięciami. Łuskowate męskie liście zarodnionośne (mikrosporofile) rosną skrętolegle w szyszkowatych mikrostrobilach (szyszkach męskich). Są one siedzące lub krótkoszypułkowe i zwieńczone są na szczycie płonnym, spłaszczonym lub kanciastym[14], ściętym wyrostkiem[8], czasem rozdzielającym się na dwoje, ale nigdy nie mającym formy zadartego kolca[14].
- Zalążki (dwa, czasem trzy) rozwijają się na makrosporofilach (żeńskich liściach zarodnionośnych), po ich wewnętrznej stronie (doosiowej – zwróconej do osi szyszki). Makrosporofile (na wierzchołku często rozwidlone lub podzielone palczasto) wyrastają spiralnie i skupione są w szyszkowate makrostrobile (szyszki żeńskie) rozwijające się na krótkich szypułkach[14].
- Nasiona
- Kulistawe do elipsoidalnych, z łupiną nasienną mięsistą, barwy czerwonej, żółtej, pomarańczowej lub rzadziej białej[14].
Systematyka
Jeden z rodzajów z rodziny zamiowatych Zamiaceae z rzędu sagowców Cycadales i klasy sagowcowych Cycadopsida[2].
W obrębie rodziny jest siostrzanym rodzajem dla rodzaju mikrocykas Microcycas, wraz z którym tworzy plemię Zamieae, które z kolei jest siostrzane względem rodzaju ceratozamia Ceratozamia (plemię Ceratozamioideae)[15].
- Wykaz gatunków[5]
- Zamia acuminata Oerst. ex Dyer
- Zamia amazonum D.W.Stev.
- Zamia amplifolia Mast.
- Zamia angustifolia Jacq.
- Zamia boliviana (Brongn.) A.DC.
- Zamia brasiliensis Calonje & Segalla
- Zamia chigua Seem.
- Zamia cremnophila Vovides, Schutzman & Dehgan
- Zamia cunaria Dressler & D.W.Stev.
- Zamia decumbens Calonje, Meerman, M.P.Griff. & Hoese
- Zamia disodon D.W.Stev. & Sabato
- Zamia dressleri D.W.Stev.
- Zamia elegantissima Schutzman, Vovides & R.S.Adams
- Zamia encephalartoides D.W.Stev.
- Zamia erosa O.F.Cook & G.N.Collins
- Zamia fairchildiana L.D.Gómez
- Zamia fischeri Miq. ex Lem.
- Zamia furfuracea L.f. ex Aiton
- Zamia gentryi Dodson
- Zamia gomeziana R.H.Acuña
- Zamia grijalvensis Pérez-Farr., Vovides & Mart.-Camilo
- Zamia hamannii A.S.Taylor, J.L.Haynes & Holzman
- Zamia herrerae Calderón & Standl.
- Zamia huilensis Calonje, H.E.Esquivel & D.W.Stev.
- Zamia hymenophyllidia D.W.Stev.
- Zamia imperialis A.S.Taylor, J.L.Haynes & Holzman
- Zamia incognita A.Lindstr. & Idarraga
- Zamia inermis Vovides, J.D.Rees & Vázq.Torres
- Zamia integrifolia L.f.
- Zamia ipetiensis D.W.Stev.
- Zamia × katzeriana (Regel) E.Rettig
- Zamia lacandona Schutzman & Vovides
- Zamia lecointei Ducke
- Zamia lindenii Regel ex André
- Zamia lindleyi Warsz. ex A.Dietr.
- Zamia loddigesii Miq.
- Zamia lucayana Britton
- Zamia macrochiera D.W.Stev.
- Zamia manicata Linden ex Regel
- Zamia meermanii Calonje
- Zamia melanorrhachis D.W.Stev.
- Zamia montana A.Braun
- Zamia monticola Chamb.
- Zamia muricata Willd.
- Zamia nana A.Lindstr., Calonje, D.W.Stev. & A.S.Taylor
- Zamia nesophila A.S.Taylor, J.L.Haynes & Holzman
- Zamia neurophyllidia D.W.Stev.
- Zamia obliqua A.Braun
- Zamia oligodonta Calderón & D.W.Stev.
- Zamia onan-reyesii C.Nelson & Sandoval
- Zamia oreillyi C.Nelson
- Zamia paucifoliolata Calonje
- Zamia paucijuga Wieland
- Zamia poeppigiana Mart. & Eichler
- Zamia portoricensis Urb.
- Zamia prasina W.Bull
- Zamia pseudomonticola L.D.Gómez
- Zamia pseudoparasitica J.Yates
- Zamia pumila L.
- Zamia purpurea Vovides, J.D.Rees & Vázq.Torres
- Zamia pygmaea Sims
- Zamia pyrophylla Calonje, D.W.Stev. & A.Lindstr.
- Zamia restrepoi (D.W.Stev.) A.Lindstr.
- Zamia roezlii Regel ex Linden
- Zamia sandovalii C.Nelson
- Zamia skinneri Warsz. ex A.Dietr.
- Zamia soconuscensis Schutzman, Vovides & Dehgan
- Zamia spartea A.DC.
- Zamia standleyi Schutzman
- Zamia stenophyllidia Nic.-Mor., Mart.-Domínguez & D.W.Stev.
- Zamia stevensonii A.S.Taylor & Holzman
- Zamia stricta Miq.
- Zamia tolimensis Calonje, H.E.Esquivel & D.W.Stev.
- Zamia tuerckheimii Donn.Sm.
- Zamia ulei Dammer
- Zamia urep B.Walln.
- Zamia variegata Warsz.
- Zamia vazquezii D.W.Stev., Sabato & De Luca
- Zamia verschaffeltii Miq.
- Zamia wallisii H.J.Veitch
Przypisy
- ↑ Michael A. Ruggiero i inni, A Higher Level Classification of All Living Organisms, „PLOS One”, 10 (4), 2015, art. nr e0119248, DOI: 10.1371/journal.pone.0119248, PMID: 25923521, PMCID: PMC4418965 [dostęp 2021-03-07] (ang.).
- ↑ a b Peter F. Stevens , Lignophytes, and Cycadales in particular, [w:] Angiosperm Phylogeny Website [online], Missouri Botanical Garden, 2001– [dostęp 2020-11-17] (ang.).
- ↑ M.J.M. Christenhusz i inni, A new classification and linear sequence of extant gymnosperms, „Phytotaxa”, 19 (1), 2011, s. 55–70, DOI: 10.11646/phytotaxa.19.1.3 (ang.).
- ↑ a b Zamia. [w:] Index Nominum Genericorum (ING) [on-line]. Smithsonian Institution. [dostęp 2020-11-17].
- ↑ a b c d Zamia L.. [w:] Plants of the World online [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-11-17].
- ↑ Józef Rostafiński: Słownik polskich imion rodzajów oraz wyższych skupień roślin. Kraków: Akademia Umiejętności, 1900, s. 262.
- ↑ a b c d David J. Mabberley: Mabberley's Plant-Book. Cambridge University Press, 2017, s. 990. ISBN 978-1-107-11502-6.
- ↑ a b c d e K.U.Kramer, P.S. Green (red.): The Families and Genera of Vascular Plants. I. Pteridophytes and Gymnosperms. Berlin, Heidelberg, New York, London, Paris, Tokyo, Hongkong, Barcelona: Springer-Verlag, 1990, s. 374. ISBN 3-540-51794-4.
- ↑ W.P. Armstrong: Botanical Record-Breakers. 2014. [dostęp 2020-11-17].
- ↑ Michael G. Simpson: Plant Systematics. Amsterdam, Boston, London: Elsevier, 2010, s. 142-143. ISBN 978-0-12-374380-0.
- ↑ CITES - Sagowce. [w:] Ogród Botaniczny Uniwersytetu Warszawskiego [on-line]. [dostęp 2020-02-19].
- ↑ Appendices I, II and III. [w:] Convention on International Trade in Endangered Species of Wild Fauna and Flora [on-line]. [dostęp 2020-11-17].
- ↑ Christopher J. Earle: Zamia. [w:] The Gymnosperm Database [on-line]. [dostęp 2020-11-17].
- ↑ a b c d e f g h i Genus Zamia. [w:] The Cycad Pages [on-line]. Royal Botanic Gardens, Kew. [dostęp 2020-11-17]. [zarchiwizowane z tego adresu (2020-09-22)].
- ↑ Pattamon Sangi, Paul I. Forster, Mingkwan Mingmuang, Goro Kokubugata. A Phylogeny for Two Cycad Families (Stangeriaceae and Zamiaceae) based on Chloroplast DNA Sequences. „Bull. Natl. Mus. Nat. Sci., Ser. B”. 34, 2, s. 75-82, 2008.
Media użyte na tej stronie
(c) Forest & Kim Starr, CC BY 3.0
Zamia furfuracea (leaves and inflorescence). Location: Maui, Kula Ace Hardware and Nursery
Autor: Krzysztof Ziarnek, Kenraiz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zamia integrifolia in botanical garden in Vácrátót, Hungary
Autor: Krzysztof Ziarnek, Kenraiz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zamia purpurea in the Missouri Botanical Garden, St. Louis
Autor: Krzysztof Ziarnek, Kenraiz, Licencja: CC BY-SA 4.0
Zamia loddigesii in botanical garden in Vácrátót, Hungary
Autor: Drew Avery, Licencja: CC BY 2.0
Koko Crater Botanical Garden Oahu Hawaii