Maess

Maess
Imię i nazwisko

Małgorzata Skrzypek

Data i miejsce urodzenia

25 września 1982
Warszawa

Narodowość

polska

Alma Mater

Akademia Sztuk Pięknych w Warszawie

Dziedzina sztuki

rysunek, sztuki wizualne

Epoka

sztuka współczesna

Strona internetowa

Maess (ur. jako Małgorzata Skrzypek[1][2] 25 września 1982[3]) – polska artystka współczesna.

Życiorys

Maess urodziła się w 1982 w Warszawie, gdzie ukończyła Państwową Szkołę Muzyczną II stopnia im. Józefa Elsnera[4]. W 2007 ukończyła warszawską ASP, w ramach wymiany studenckiej studiowała też w Escola Superior de Artes e Design w Porto. Artystka jest stypendystką programów rezydencyjnych: LIA w Lipsku[5], Virginia Center for the Creative Arts(ang.) w Amherst, Residency Unlimited w Nowym Jorku[6] przy wsparciu Instytutu Adama Mickiewicza, oraz Yaddo(ang.) w Saratoga Springs, gdzie była pierwszą polską artystką wizualną, której przyznano to stypendium[7].

Twórczość

Kluczowe wątki jej prac oscylują wokół styku nauki[8], sztuk wizualnych i muzyki[9]

Abnormal Results

Prace z cyklu „Abnormal Results” odwołują się do obrazów wnętrza organizmu zaatakowanego przez nowotwór[8]. Artystka konstruuje swoje rysunki korzystając ze zdjęć, krzywych Kaplana-Meiera, baz danych, programów do tworzenia modeli 3D i szeroko pojętej dokumentacji medycznej[6]. Interesują ją problemy stawiania trafnych diagnoz, ale też bardziej abstrakcyjnie – relacje i sieci zależności. Pozornie abstrakcyjne kompozycje odnoszą się do patofizjologicznych procesów, które sugerują tytuły jej prac. Maess Anand przy pomocy rysunkowych narzędzi manipuluje medycznymi obrazami, tworząc na ich podstawie nowe dynamiczne formy, które stanowią artystyczne odbicie wewnętrznego mikrokosmosu[10].

Biennale de la Biche

W 2017 roku wraz z Alexem Urso Maess Anand stworzyła i zorganizowała Biennale de la Biche; najmniejsze biennale świata[11] na bezludnej wyspie Ilêt la Biche koło Gwadelupy. Miejsce zostało wybrane nieprzypadkowo; Ilêt La Biche, ze względu na zmiany klimatyczne, w niedługim czasie zniknie z mapy świata. Wystawa 14 artystów miała charakter efemeryczny, a zaproponowane obiekty wystawiennicze były skazane na rozpad pod wpływem sił przyrody. Do Biennale de la Biche zostali zaproszeni polscy i zagraniczni artyści m in: Zuzanna Hertzberg, Michał Frydrych i Aleksandra Urban. Biennale de la Biche zostało zauważone przez między innymi przez The Guardian[12], Art Review(ang.)[13], Hyperallergic[14] ArtTribune[15], Ming Pao[16] i The Observer[17].

Wybrane wystawy

Przypisy

  1. ↑ Maess – Małgorzata Skrzypek – biogram, Avant. Pismo Awangardy Filozoficzno-Naukowej wyd Ośrodek Badań Filozoficznych wol. VI, nr 1/2015 ISSN 2082-6710 avant.edu.pl l [dostęp 2021-08-09] (pol.).
  2. ↑ Polka na wystawie FID EAST WEST | Portal Rynek i Sztuka, www.rynekisztuka.pl [dostęp 2020-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-14] (pol.).
  3. ↑ Polska artystka Maess na wystawie w nowojorskim Drawing Center | Portal Rynek i Sztuka, whyart.pl [dostęp 2020-09-09] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-08] (pol.).
  4. ↑ Wywiad z artystką, www.curated-affairs.de, Paulina Olszewska [dostęp 2019-05-28] (ang.).
  5. ↑ Profil Maess na stronie Leipzig International Art Programme, Leipzig International Art Programme [dostęp 2014-01-28] (ang.).
  6. ↑ a b Profil Maess Anand na stronie Residency Unlimited, www.residencyunlimited.org, Nowy Jork, 2018 [dostęp 2019-05-28] (ang.).
  7. ↑ She’s done it! Warsaw gal becomes Poland’s first female visual artist to win coveted Yaddo Residency – The First News, www.thefirstnews.com [dostęp 2019-05-29] (ang.).
  8. ↑ a b Recenzja wystawy „Abnormal Results” w Instytucie Polskim w Budapeszcie, Bente Brattland, The Lancet Oncology, tom 16, Nr. 15, str 459-1460, Elsevier, Londyn, 11/ 2015 [dostęp 2015-11-24] (ang.).
  9. ↑ a b Wystawa „Widząc dźwięki, czując wolność”, Austriackie Forum Kultury w ramach festiwalu Warszawska Jesień, Warszawa, 2019 [dostęp 2019-09-21] (pol.).
  10. ↑ Wystawa Abnormal Results, Instytut Polski w Budapeszcie [dostęp 2016-05-28] (ang.).
  11. ↑ Biennale de La Biche. Najmniejsze biennale świata, Magazyn Szum” [dostęp 2020-10-19] (pol.).
  12. ↑ Jonathan Jones, Welcome to the world’s smallest art fair – on a disappearing speck of sand; The Guardian, The Guardian [dostęp 2020-10-10] (ang.).
  13. ↑ World’s ‘smallest’ biennial on Ilet la Biche, Guadeloupe, Art Review [dostęp 2020-10-10] (ang.).
  14. ↑ World’s Smallest Biennale Drops Anchor on Caribbean Islet, Claire Voon, Hyperallergic [dostęp 2020-04-10] (ang.).
  15. ↑ Biennale de la Biche. Intervista esclusiva, Marco Enrico Giacomelli, ArtTribune [dostęp 2020-04-10] (wł.).
  16. ↑ 最迷你藝術雙年展 警示暖化; Mingpao.com, mingpao.com [dostęp 2020-10-09] (chiń.).
  17. ↑ This Island Shack Holds World’s Smallest Biennale, Sotheby’s Sues Over Fake Painting, Guelda Voien, The Observer [dostęp 2020-04-10] (ang.).
  18. ↑ praca Maess Anand w kolekcji Fondazione Benetton Studi e Ricerche, Imagomundiart.com Treviso, Włochy [dostęp 2021-05-05] (ang.).
  19. ↑ Wystawa „Spring Flash”, Equity Gallery, Nowy Jork, 2020 [dostęp 2020-05-11] (ang.).
  20. ↑ Das Blatt, Maess Anand, www.curated-affairs.de, Paulina Olszewska [dostęp 2019-05-28] (ang.).
  21. ↑ Exhibition in a suitcase flew from Warsaw to Lima, Contemporary Lynx, 2020 [dostęp 2020-04-16] (ang.).
  22. ↑ Nietota, Muzeum Współczesne Wrocław [dostęp 2018-06-01] (pol.).
  23. ↑ wystawa The Drawers w Warszawie, TheNews.pl [dostęp 2015-05-02] (ang.).
  24. ↑ Maess w nowojorskim Drawing Center | Wydarzenie | Culture.pl, culture.pl [dostęp 2020-07-09] (pol.).
  25. ↑ Maess, Abnormal Results, Zapowiedź wystawy, Instytut Kultury Polskiej w Lipsku [dostęp 2014-06-09] [zarchiwizowane z adresu 2014-08-09] (niem.).
  26. ↑ „Dzień jest za krótki” we Wrocławiu, Culture.pl [dostęp 2014-06-09] (pol.).
  27. ↑ Polka na wystawie Fid East West w belgijskim Tournai, Rynek i sztuka [dostęp 2014-05-08] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-14] (pol.).
  28. ↑ VOLTA: Maess, www.voltashow.com [dostęp 2019-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2015-03-24] (ang.).
  29. ↑ Preview Berlin: Program Art Gallery, Polonia | ArtClue/Ro:, evenimente.artclue.net [dostęp 2020-07-09] [zarchiwizowane z adresu 2016-03-23] (ang.).
  30. ↑ Björn Hegardt (Norwegia) – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski, u-jazdowski.pl [dostęp 2020-07-09].
  31. ↑ Inverted by Maess | TRIANGULATION BLOG, www.triangulationblog.com [dostęp 2019-05-23] [zarchiwizowane z adresu 2013-09-16].

Bibliografia

  • Katalog wystawy „Dzień jest za krótki-kilka opowieści autobiograficznych”, wyd. Ośrodek Kultury i Sztuki ; Wrocław ; 2013, s. 98–104, red. Magdalena Ujma, [1] ISBN 978-83-62290-65-9.
  • Katalog wystawy „The Intuitionists” Drawing Papers, wyd. The Drawing Center, Nowy Jork 2014, ISBN 978-0-942324-87-7, s. 46, 104, red.Margaret Sundell, [2]
  • Fukt Magazine for Contemporary Drawing 8/9, [3], Revolver Publishing, Berlin, 2010, s. i s.136-139 i 174
  • Lampa [4] 5/2011, str 73-74. wyd. Lampa i Iskra Boża, wywiad z artystką

Linki zewnętrzne