Magüi Serna

Magüi Serna

Pełne imię i nazwisko	Maria Luisa Serna Barrera
Państwo	Hiszpania
Data i miejsce urodzenia	1 marca 1979 Las Palmas de Gran Canaria
Wzrost	167 cm
Masa ciała	65 kg
Gra	leworęczna
Status profesjonalny	1996
Gra pojedyncza
Wygrane turnieje	3 WTA, 6 ITF
Najwyżej w rankingu	19 (12 stycznia 2004)
Australian Open	3R (1997, 2002)
Roland Garros	4R (1998, 2003)
Wimbledon	QF (2000)
US Open	4R (1997, 2000)
Gra podwójna
Wygrane turnieje	2 WTA, 1 ITF
Najwyżej w rankingu	25 (5 lipca 2004)
Australian Open	SF (2002)
Roland Garros	3R (2000, 2002)
Wimbledon	3R (2002)
US Open	2R (2000, 2001)

Maria Luisa „Magüi” Serna Barrera (ur. 1 marca 1979 w Las Palmas de Gran Canaria) – hiszpańska tenisistka.

Otrzymała status profesjonalny w 1996 roku. W 2004 klasyfikowana była w rankingu światowym jako zawodniczka numer dziewiętnaście, a w deblowym uplasowana na dwudziestym piątym miejscu. Mimo to sezon zakończyła na niskim, sto drugim, miejscu. Obecnie klasyfikowana na odległych pozycjach rankingów światowych. W karierze wygrała trzy turnieje singlowe i dwa deblowe.

Jej kariera zaczęła się w 1997 roku, kiedy wystąpiła we wszystkich czterech turniejach wielkoszlemowych w sezonie. Osiągnęła trzecią rundę w pierwszych trzech, a w US Open była już w rundzie czwartej. Zadebiutowała w Pucharze Federacji w konfrontacji z Belgią. W ciągu dwunastu miesięcy awansowała o 97 pozycji, zajmując ostatecznie 41 miejsce.

Równie udany był sezon 1998. Magüi zwyciężyła nad Patty Schnyder (drugie w karierze zwycięstwo nad zawodniczką z czołowej dziesiątki) w Moskwie. Ostatecznie doszła tam do ćwierćfinałów. Na kortach trawiastych osiągnęła ćwierćfinał w Eastbourne i czwartą rundę na Wimbledonie. W drodze do ćwierćfinału Canadian Open pokonała samą Steffi Graf. Wygrała dwa mecze singlowe i jeden deblowy w Pucharze Federacji przeciwko Niemcom.

Rok później osiągnęła pierwszy turniejowy półfinał. Miało to miejsce w Birmingham (uległa rozstawionej z numerem 1 Nathalie Tauziat).

Pokonała Mary Pierce w drodze do ćwierćfinału Wimbledonu 2000. Osiągnęła również czwartą rundę US Open. W Rzymie, w parze z Arantxą Sánchez Vicario, wywalczyła swój pierwszy w karierze tytuł deblowy.

W 2001 roku zaliczyła dwa finały turniejowe: w Portorožu i w Eastbourne. Wygrała tytuł debla w Knokke-Heist z Virginią Ruano Pascual.

Pierwszy tytuł singla zdobyła rok później w Estoril. Grała w Fed Cup przeciwko Węgrom. Finalistka debla w Portorožu i trzykrotna półfinalistka (m.in. na Australian Open z Conchitą Martínez).

W 2003 obroniła tytuł singla w Estoril i dołożyła do tego zwycięstwo w Budapeszcie. Osiągnęła kilka ćwierćfinałów (między innymi w Warszawie i New Haven).

Sezon olimpijski rozpoczęła od ćwierćfinału w Gold Coast. Jednak był to rok, w którym wielokrotnie karierę przerywały jej kontuzje. Odpadła w pierwszej rundzie igrzysk olimpijskich, wypadła z czołowej setki rankingu i wycofała się ze wszystkich turniejów od Estoril poprzez Warszawę, Sopot i inne do końca sezonu.

Powróciła na turnieju w Pattaya 2005, pokonując chociażby Melindę Czink, Marion Bartoli (krecz). Uległa Ruano Pascual w następnym meczu. Pierwsza runda Australian Open i Miami.

W roku 2006 brała udział głównie w rozgrywkach ITF. Już na samym początku doszła do finału, w którym przegrała z Aravane Rezaï (ale po drodze pokonała m.in. trzecią rakietę Belgii, Kirsten Flipkens). Odpadła w kwalifikacjach do turnieju w Estoril. Po raz ostatni zagrała w październiku na turnieju ITF w Barcelonie (1 runda).

Finały turniejów WTA

Gra pojedyncza

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1.	2 kwietnia 2001	Porto	Ceglana	Arantxa Sánchez Vicario	3:6, 1:6
Finalistka	2.	18 czerwca 2001	Eastbourne	Trawiasta	Lindsay Davenport	2:6, 0:6
Finalistka	3.	7 kwietnia 2002	Porto	Ceglana	Ángeles Montolio	1:6, 6:2, 5:7
Zwyciężczyni	1.	14 kwietnia 2002	Estoril	Ceglana	Anca Barna	6:4, 6:2
Zwyciężczyni	2.	13 kwietnia 2003	Estoril	Ceglana	Julia Schruff	6:4, 6:1
Zwyciężczyni	3.	20 kwietnia 2003	Budapeszt	Ceglana	Alicia Molik	3:6, 7:5, 6:4

Gra podwójna

Końcowy wynik	Nr	Data	Turniej	Nawierzchnia	Partnerka	Przeciwniczki	Wynik finału
Finalistka	1.	15 maja 2000	Rzym	Ceglana	Arantxa Sánchez Vicario	Lisa Raymond Rennae Stubbs	3:6, 6:4, 2:6
Zwyciężczyni	1.	22 lipca 2001	Knokke-Heist	Ceglana	Virginia Ruano Pascual	Ruxandra Dragomir Andreea Vanc	6:4, 6:3
Finalistka	2.	7 kwietnia 2002	Porto	Ceglana	Kristie Boogert	Cara Black Irina Sielutina	6:7(6), 4:6
Finalistka	3.	16 czerwca 2003	Eastbourne	Trawiasta	Jennifer Capriati	Lindsay Davenport Lisa Raymond	3:6, 2:6
Finalistka	4.	23 sierpnia 2003	New Haven	Twarda	Alicia Molik	Virginia Ruano Pascual Paola Suárez	6:7(6), 3:6
Zwyciężczyni	2.	14 czerwca 2004	Eastbourne	Trawiasta	Alicia Molik	Swietłana Kuzniecowa Jelena Lichowcewa	6:4, 6:4

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1)

Końcowy wynik	Rok	Turniej	Nawierzchnia	Przeciwniczka	Wynik finału
Finalistka	1996	Wimbledon	Trawiasta	Amélie Mauresmo	6:4, 3:6, 4:6

Bibliografia

• Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 25 grudnia 2014].
• Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 25 grudnia 2014].
• Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 25 grudnia 2014].