Magdaléna Rybáriková
_(48199110122).jpg) | |
| Państwo |  Słowacja |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 4 października 1988 Pieszczany |
| Wzrost | 180 cm |
| Masa ciała | 65 kg |
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
| Status profesjonalny | 2005 |
| Zakończenie kariery | 2020 |
| Trener | Peter Huber |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 4 WTA, 9 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 17 (5 marca 2018) |
| Australian Open | 4R (2018) |
| Roland Garros | 3R (2018) |
| Wimbledon | SF (2017) |
| US Open | 3R (2008, 2017) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 1 WTA, 1 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 50 (6 czerwca 2011) |
| Australian Open | 3R (2011) |
| Roland Garros | 3R (2011, 2014) |
| Wimbledon | SF (2014) |
| US Open | 2R (2012, 2013, 2015, 2017, 2018) |
Magdaléna Rybáriková (ur. 4 października 1988 w Pieszczanach) – słowacka tenisistka, reprezentantka kraju w rozgrywkach Pucharu Federacji.
Kariera tenisowa
W 2002 roku doszła do finału turnieju Mostostal Trophy w Zabrzu. Na początku czerwca 2003 roku osiągnęła finał turnieju Idom Cup w Budapeszcie. Wspomniany turniej zabrzański wygrała w sierpniu 2003 roku, pokonując w finale Agnieszkę Radwańską 6:4, 6:4. Był to jej pierwszy wygrany turniej juniorski. W ciągu dwóch tygodni sierpnia 2003 zdołała dojść do finału w Bratysławie oraz wygrać drugi w karierze tytuł juniorski w Miszkolcu na Węgrzech. W półfinale prestiżowego turnieju międzynarodowych mistrzostw juniorskich w Przerowie w Czechach przegrała z Ágnes Szávay. Walkę o tytuł turnieju w rodzinnych Piestanach w 2004 roku przegrała z Jarosławą Szwiedową. Na mistrzostwach 2004 w Luksemburgu odpadła w półfinale z Caroline Wozniacki. Dwa miesiące później wygrała w Tralargon w Australii w stanie Victoria, w finale z Jarmilą Gajdošovą. Jednak w juniorskiej karierze jej największym osiągnięciem był finał Wimbledonu w 2006 roku, który przegrała z Wozniacki.
Od 2005 roku reprezentowała Słowację w Pucharze Federacji.
W maju 2006 w kwalifikacjach do turnieju w Stambule pokonała między innymi Agnieszkę Radwańską. Do turnieju dostała się, ale w pierwszej rundzie uległa Mashonie Washington. W połowie lutego 2007 dostała się do finału turnieju ITF w Pradze, który przegrała z Petrą Kvitovą.
Pierwsze zwycięstwo w turnieju WTA odniosła na początku czerwca 2009 w Birmingham. W turnieju tym, który odbywał się na kortach trawiastych, wyeliminowała między innymi Zheng Jie (w trzeciej rundzie) i Li Na (w finale). Porażkę ze Słowaczką odniosła także Urszula Radwańska w fazie półfinałowej rozgrywek. Kolejne zwycięstwa odnosiła w Memphis i w Waszyngtonie, gdzie następnie obroniła tytuł, pokonując m.in. Angelique Kerber.
W grze podwójnej zwyciężyła razem z Janette Husárovą w 2012 roku w Budapeszcie, a na Wimbledonie w 2014 roku w parze z Andreą Petković osiągnęła półfinał.
Po wyleczeniu kontuzji powtórzyła to osiągnięcie w singlu podczas Wimbledonu 2017, pokonując m.in. późniejszą liderkę rankingu Karolínę Plíškovą.
W październiku 2020 poinformowała o zakończeniu kariery zawodowej[1].
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | Tytuły | Z–P | ||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 2R | 2R | 2R | A | 4R | 1R | 0 / 10 | 6 – 10 | ||||||||
| French Open | A | A | A | A | 2R | 2R | 2R | 1R | 1R | 2R | 2R | 2R | 1R | 2R | 3R | 1R | 0 / 12 | 9 – 12 | ||||||||
| Wimbledon | A | A | A | Q1 | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 1R | 3R | 1R | SF | 1R | 2R | 0 / 12 | 8 – 12 | ||||||||
| US Open | A | A | A | A | 3R | 3R | 1R | 1R | 2R | 1R | 1R | 1R | A | 3R | 1R | Q1 | 0 / 10 | 7 – 10 | ||||||||
| Ranking na koniec roku | 924 | 302 | 330 | 279 | 58 | 45 | 104 | 72 | 62 | 38 | 51 | 77 | 154 | 20 | 49 | 173 | 0 / 44 | 30 – 44 | ||||||||
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 2004 | 2005 | 2006 | 2007 | 2008 | 2009 | 2010 | 2011 | 2012 | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | Tytuły | Z–P | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 3R | 1R | 1R | 2R | 1R | 2R | A | A | 1R | 0 / 9 | 4 – 8 | |||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | 1R | 1R | 3R | A | 2R | 3R | 2R | 1R | A | 2R | 2R | 0 / 9 | 8 – 8 | |||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | 2R | 2R | A | A | 2R | SF | 1R | 2R | A | 2R | 1R | 0 / 8 | 9 – 7 | |||||||||
| US Open | A | A | A | A | 1R | 2R | 3R | 1R | 2R | 2R | 1R | 2R | A | 2R | 2R | A | 0 / 10 | 8 – 10 | |||||||||
| Ranking na koniec roku | – | – | – | – | 265 | 134 | 78 | 112 | 156 | 130 | 66 | 160 | 235 | 401 | 175 | 869 | 0 / 36 | 29 – 33 | |||||||||
Występy w grze mieszanej
Magdaléna Rybáriková nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów WTA
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| 2009 – 2020 | |
| WTA Premier Mandatory | |
| WTA Premier 5 | |
| WTA Premier | |
| WTA International Series | |
| WTA 125K series (2012–2020) | |
Gra pojedyncza 8 (4–4)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 14 czerwca 2009 | Birmingham | Trawiasta |  Li Na | 6:0, 7:6(2) |
| Zwyciężczyni | 2. | 19 lutego 2011 | Memphis | Twarda (hala) |  Rebecca Marino | 6:2, krecz |
| Finalistka | 1. | 24 września 2011 | Kanton | Twarda |  Chanelle Scheepers | 2:6, 2:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 5 sierpnia 2012 | Waszyngton | Twarda |  Anastasija Pawluczenkowa | 6:1, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 4. | 4 sierpnia 2013 | Waszyngton | Twarda |  Andrea Petković | 6:4, 7:6(2) |
| Finalistka | 2. | 23 sierpnia 2014 | New Haven | Twarda |  Petra Kvitová | 4:6, 2:6 |
| Finalistka | 3. | 15 października 2017 | Linz | Twarda (hala) | Barbora Strýcová | 4:6, 1:6 |
| Finalistka | 4. | 24 czerwca 2018 | Birmingham | Trawiasta | Petra Kvitová | 6:4, 1:6, 2:6 |
Gra podwójna 2 (1–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalistka | 1. | 25 października 2010 | Taszkent | Twarda |  Alexandra Dulgheru | Aleksandra Panowa Tacciana Puczak | 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 5 maja 2012 | Budapeszt | Ceglana | Janette Husárová | Eva Birnerová Michaëlla Krajicek | 6:4, 6:2 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra pojedyncza (1)
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
| Finalistka | 2006 |  Wimbledon | Trawiasta |  Caroline Wozniacki | 6:3, 1:6, 3:6 |
Przypisy
- ↑ Rafał Smoliński: Tenis. Magdalena Rybarikova zakończyła karierę. Nie będzie pożegnania na korcie (pol.). Sportowe Fakty, 2020-10-30. [dostęp 2020-10-30].
Bibliografia
- Profil na stronie WTA (ang.). Women’s Tennis Association. [dostęp 31 sierpnia 2013].
- Profil na stronie ITF (ang.). International Tennis Federation. [dostęp 31 sierpnia 2013].
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King (ang.). Billie Jean King Cup. [dostęp 31 sierpnia 2013].
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
