Magdalena Fręch
_(28665261047).jpg) | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 15 grudnia 1997 |
| Wzrost | 171 cm |
| Gra | praworęczna, oburęczny backhand |
| Zakończenie kariery | aktywna |
| Trener | Andrzej Kobierski |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 WTA, 1 WTA 125, 5 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 82 (25 lipca 2022) |
| Australian Open | 1R (2018, 2022) |
| Roland Garros | 2R (2018) |
| Wimbledon | 3R (2022) |
| US Open | 1R (2019, 2022) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 0 WTA, 4 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 174 (8 sierpnia 2022) |
| Wimbledon | 3R (2022) |
Magdalena Fręch (ur. 15 grudnia 1997 w Łodzi) – polska tenisistka, reprezentantka kraju w rozgrywkach Pucharu Federacji, wielokrotna mistrzyni Polski seniorów[1][2][3][4][5].
Fręch zwyciężyła w czterech singlowych i deblowych turniejach rangi ITF. 25 lipca 2022 awansowała na najwyższą pozycję w singlu w karierze – 82., zaś 8 sierpnia 2022 miała najlepsze miejsce w deblu – 174.
Kariera tenisowa
Kariera juniorska
Fręch swoją karierę tenisową rozpoczęła w wieku 6 lat. W rozgrywkach juniorskich zadebiutowała podczas turnieju w Poznaniu w sierpniu 2011 roku, gdzie w pierwszej rundzie przegrała z Darją Kasatkiną 2:6, 1:6. Pierwszy znaczący sukces osiągnęła w trakcie turnieju w Szawle, gdzie w grze podwójnej dziewcząt w parze z Justyną Pająk dotarła do finału tego turnieju. Kolejnym ważnym osiągnięciem było dotarcie do ćwierćfinału gry pojedynczej podczas turnieju w Gdyni. W marcu 2013 roku podczas turnieju w Trnawie dotarła do finału w grze pojedynczej, pokonując w finale Annę Vrbenską 6:1, 6:3, osiągając tym samym pierwszy tytuł na kortach juniorskich. W styczniu 2014 roku podczas Międzynarodowych Mistrzostwach Czech Juniorów dotarła do finału gry podwójnej w parze z Rosjanką Anastasiją Nefedową. Swoją karierę juniorską zakończyła udziałem w US Open 2015, gdzie w grze pojedynczej przegrała w 2. rundzie z Walendini Gramatikopulu, natomiast w grze podwójnej dziewcząt odpadła w 1. rundzie. 21 września 2015 roku osiągnęła najwyższą pozycję w rankingu juniorskim – 332.
Kariera seniorska
2012
Swoją karierę zawodową rozpoczęła od udziału w turnieju rangi ITF w Antalyi w kwietniu 2012 roku, przegrywając w trzeciej rundzie kwalifikacji do drabinki głównej turnieju. Swój debiut w drabince głównej turnieju ITF zanotowała w maju 2012 roku podczas turnieju w Warszawie, gdzie w pierwszej rundzie pokonała Aleksandrę Buczyńską, przegrywając w 2. rundzie z Caitlin Whoriskey 2:6, 1:6. Do końca roku próbowała swoich sił w kilku turniejach o puli nagród 10 oraz 25 tysięcy dolarów, nie przechodząc eliminacji. W grudniu 2012 roku przebrnęła z sukcesem eliminacje do drabinki głównej w turnieju w Antalyi, przegrywając w 2. rundzie z Ksenią Pałkiną 2:6, 0:6.
2013
Sezon 2013 w karierze seniorskiej rozpoczęła dopiero w kwietniu, otrzymując od organizatorów dziką kartę w kwalifikacjach do turnieju rangi WTA Tour BNP Paribas Katowice Open przegrywając w 1. rundzie z Rumunką Ralucą Olaru 0:6, 3:6. Fręch wystąpiła również w parze z Katarzyną Pyką w grze podwójnej turnieju w Katowicach oddając walkowerem mecz parze Marta Domachowska i Alicja Rosolska. Był to debiut w rozgrywkach z cyklu WTA Tour zarówno w singlu i deblu. W maju dotarła do ćwierćfinału gry pojedynczej w turnieju o puli nagród 10 tysięcy dolarów w Szarm el-Szejk przegrywając w nim z Başak Eraydın 2:6, 1:6. Równocześnie dochodząc do ćwierćfinału gry podwójnej tej imprezy w parze z Dagmarą Baskovą. W czerwcu przebrnęła kwalifikacje do turnieju o puli nagród 25 tysięcy dolarów w Ystad przegrywając w 1. rundzie z Cornelią Lister. W lipcu otrzymała od organizatorów turnieju w Toruniu dziką kartę do turnieju głównego gry pojedynczej, przegrywając w 1. rundzie z Margalitą Czachnaszwili 4:6, 3:6. Do listopada brała udział w turniejach niższej rangi nie przechodząc do ćwierćfinału tych imprez. W połowie listopada dotarła do ćwierćfinału gry pojedynczej turnieju w Zawadzie przegrywając w nim z późniejszą triumfatorką Kateřiną Siniakovą.
Sezon 2013 zakończyła na 775. miejscu w rankingu WTA w grze pojedynczej.
2014
Sezon 2014 rozpoczęła w marcu od udziału w turnieju w Heraklionie dochodząc do ćwierćfinału tej imprezy, przegrywając w nim z późniejszą triumfatorką Deniz Khazaniuk 4:6, 6:4, 6:7(2). Dzięki zwycięstwu w mistrzostwach Polski, otrzymała dziką kartę do turnieju singlowego rangi WTA Katowicach. W pierwszej rundzie przegrała z Yvonne Meusburger 3:6, 1:6. W deblu wystartowała w turnieju głównym razem z Zuzanną Maciejewską, lecz w pierwszym meczu przegrały z parą Shūko Aoyama i Renata Voráčová 1:6, 3:6. W maju dotarła do ćwierćfinału gry pojedynczej w Zielonej Górze oraz do półfinału gry podwójnej w parze z Maciejewską. Próbowała swoich sił w kilku turniejach o puli nagród 25 tysięcy dolarów, otrzymując od organizatorów dziką kartę w turnieju w La Marsa. W pierwszej rundzie oddała mecz przez krecz przy wyniku 1:6, 0:2 rywalizując z Izabełłą Szinikową. W lipcu dzięki dzikiej karcie wzięła udział w turnieju o puli nagród 50 tysięcy dolarów w Sobocie, ulegając w pierwzsej rundzie Renacie Voráčovej 2:6, 2:6. W październiku dotarła do półfinału turnieju w Hamamatsu przegrywając w nim z Junri Namigatą 1:6, 3:6.
Sezon 2014 zakończyła na 520. miejscu w rankingu WTA w grze pojedynczej oraz 631. miejscu w grze podwójnej.
2015
Sezon 2015 rozpoczęła od udziału w kwalifikacjach do turnieju głównego w Andrézieux-Bouthéon, przegrywając w pierwszej rundzie z Kristýną Plíškovą. W 2015 roku tytuł mistrzyni kraju ponownie pozwolił jej na występ w turnieju rangi WTA w Katowicach. W spotkaniu pierwszej rundy uległa An-Sophie Mestach 3:6, 1:6. W deblu razem z Katarzyną Kawą w pierwszej rundzie pokonały Ralucę Olaru i Wierę Zwonariową 7:6(7), 7:6(5), zaś w ćwierćfinale przegrały z Nadiją i Ludmyłą Kiczenok 4:6, 6:4, 10–12. W maju z sukcesem przebrnęła kwalifikacje do turnieju w Fukuoce, gdzie w pierwszej rundzie turnieju głównego przegrała z Junri Namigatą 3:6, 3:6. W lipcu dotarła do finału gry podwójnej w parze z Kathariną Lehnert w Toruniu przegrywając w nim z parą Ekaterine Gorgodze i Sopia Szapatawa 4:6, 4:6. W sierpniu dzięki dzikiej karcie wystąpiła w turnieju w Sobocie o puli nagród 75 tysięcy dolarów przegrywając w pierwszej rundzie z Rominą Oprandi 7:6(6), 2:6, 6:7(4).
Sezon 2015 zakończyła na 490. miejscu w rankingu WTA w grze pojedynczej oraz 419. miejscu w grze podwójnej.
2016
Sezon 2016 rozpoczęła od występu w turnieju w Daytona Beach przegrywając w drugiej rundzie z Natalją Wichlancewą 3:6, 4:6. W marcu dotarła do finału gry pojedynczej w Nishitamie, pokonując w nim Mai Minokoshi 7:5, 6:4. Był to pierwszy tytuł singlowy w karierze Fręch. W kwietniu Fręch zadebiutowała w rozgrywkach Fed Cup przeciwko reprezentacji Chińskiego Tajpej. Rozegrała dwa mecze w grze pojedynczej, wygrała z Lee Ya-hsuan 4:6, 6:0, 6:2, przegrała natomiast z Hsu Ching-wen 2:6, 6:4, 3:6. W maju dotarła do półfinału turnieju w Båstad dochodząc do półfinału tej imprezy. W czerwcu dotarła do ćwierćfinału w Surbiton o puli nagród 50 tysięcy dolarów, przegrywając w nim ze Stéphanie Foretz 6:2, 3:6, 5:7. W kolejnym turnieju w Ystad dotarła do półfinału w grze pojedynczej. Podczas turnieju w Ołomuńcu dotarła do półfinału gry podwójnej w parze z Pernillą Mendesovą. W sierpniu dotarła do półfinału w Middelkerke, przegrywając w nim z Walendini Gramatikopulu. We wrześniu wzięła udział w eliminacjach do turnieju rangi WTA w Seulu, przegrywając w pierwszej rundzie z Eri Hozumi 0:6, 4:6. Podczas turnieju w Toyocie dotarła do ćwierćfinału tej imprezy, przegrywając z Shiho Akitą 3:6, 6:3, 4:6. W połowie grudnia wzięła udział w turnieju rangi ITF o puli nagród 100 tysięcy dolarów w Dubaju, przegrywając w drugiej rundzie kwalifikacji z Patty Schnyder 1:6, 2:6.
Sezon 2016 zakończyła na 291. miejscu w rankingu WTA w grze pojedynczej oraz 509. miejscu w grze podwójnej.
2017
Sezon 2017 rozpoczęła od imprezy w Stuttgarcie przegrywając w drugiej rundzie gry pojedynczej. W kolejnym turnieju z sukcesem przechodząc kwalifikacje wzięła udział w turnieju w Andrezieux-Boutheon, przegrywając w drugiej rundzie z Ivaną Jorović 4:6, 1:6. Fręch w lutym ponownie wzięła udział w rozgrywkach Fed Cup. Wystąpiła jedynie w meczu deblowym w parze z Paulą Kanią, przeciwko reprezentantkom Gruzji. W kwietniu dotarła do finału gry podwójnej w Croissy-Beaubourg o puli nagród 60 tysięcy dolarów w parze z Manon Arcangioli, przegrywając w nim z parą Wiera Łapko i Polina Monowa 3:6, 4:6. Podczas turnieju w Stambule o puli nagród 60 tysięcy dolarów dotarła do półfinału tej imprezy, przegrywając w nim z Başak Eraydın 3:6, 2:6. W maju podczas turnieju w Båstad osiągnęła półfinał tej imprezy. W czerwcu Fręch zdobyła tytuł gry podwójnej w Manchesterze o puli nagród 100 tysięcy dolarów w parze z An-Sophie Mestach, pokonując w finale Chang Kai-chen i Marinę Erakovic 6:4, 7:6(5). W lipcu wzięła udział w kwalifikacjach do turnieju głównego rangi WTA w Bukareszcie. Pokonała w nich Anastasiję Piwowarową 6:2, 6:0, Varatchaya Wongteanchai 6:3, 6:4 oraz Tenę Lukas 6:4, 7:5, dzięki czemu zakwalifikowała się po raz pierwszy w karierze do drabinki głównej turnieju rangi WTA. W pierwszej rundzie spotkała się z Danką Kovinić i po trzysetowym pojedynku przegrała 3:6, 7:5, 3:6. Następnie wzięła udział w zawodach rangi ITF w Hechingen, gdzie dotarła do ćwierćfinału, w którym uległa Tamarze Korpatsch 2:6, 2:6. Zagrała również w turnieju tej samej rangi w Lipsku, ostatecznie triumfując w finale nad Richèl Hogenkamp 6:2, 7:6(3). Tydzień później wygrała turniej rangi ITF w Brunszwiku, w finale pokonując Olgę Saez Larrę 6:1, 2:6, 7:6(3).
Sezon zakończyła na 161. miejscu Rankingu WTA.
2018
Sezon 2018 rozpoczęła od udziału w kwalifikacjach do Australian Open. W pierwszej rundzie kwalifikacji wygrała z Miyu Katō 6:4, 6:3. W drugiej rundzie pokonała Sofję Żuk 6:3, 4:6, 6:2. W trzeciej rundzie wygrała z Kaylą Day 6:3, 6:0 i tym samym zadebiutowała po raz pierwszy w drabince głównej Wielkiego Szlema. W 1. rundzie głównej drabinki przegrała z Carlą Suárez Navarro 7:5, 6:3. Drugi występ w turnieju wielkoszlemowym zanotowała w French Open, do którego dostała się po wygranych meczach w kwalifikacjach, gdzie pokonała kolejno: Barbarę Haas, Witaliję Djaczenko i Rebekkę Šramkovą. W turnieju głównym w pierwszej rundzie pokonała wyżej notowaną Jekatierinę Aleksandrową 6:3, 3:6, 6:3, a w drugiej uległa faworytce Sloane Stephens 2:6, 2:6. Występ pozwolił jej na awans na 119. miejsce w rankingu.
Rok zakończyła na 160. miejscu Rankingu WTA.
2019
W sezonie 2019 wystąpiła raz w głównej drabince turnieju wielkoszlemowego – US Open. Awansowała tam po zwycięskich eliminacjach, w których pokonała kolejno: Lu Jiajing, Rebekkę Šramkovą i Paulę Badosę. Z turniejem głównym pożegnała się po pierwszej rundzie, przegrywając z Laurą Siegemund 7:5, 3:6, 4:6. W połowie roku zanotowała duży spadek w rankingu po stracie punktów z ubiegłorocznego Australian Open – w sierpniu spadła na 245. miejsce.
Rok zakończyła na 188. miejscu Rankingu WTA.
2020
W sezonie 2020 nie wystąpiła w żadnym turnieju wielkoszlemowym. Jednak seria udanych występów w turniejach niższej rangi już na początku roku (główne drabinki Dubai Championships rangi 1000 i Charleston Open rangi 500) pozwoliła jej awansować w okolice połowy drugiej setki rankingu.
Rok zakończyła na 156. miejscu Rankingu WTA.
2021
Podobnie jak rok wcześniej w sezonie 2021 nie wystąpiła w żadnym turnieju wielkoszlemowym. Tym razem także udane występy w innych turniejach dały jej, pierwszy raz w historii, awans do pierwszej setki rankingu – 17 października 2021 po występie w 2. rundzie turnieju Indian Wells 2021 zajmowała 99 miejsce. Z udanych występów warto wspomnieć 2. rundę Charleston Open rangi 500, gdzie pokonała Grace Min 6:2, 6:4; zwycięstwo w turnieju Thoreau Tennis Open 2021 rangi 125, gdzie – nierozstawiona – pokonała kolejno 6 zawodniczek, w tym w półfinale byłą 2. rakietę świata, Wierę Zwonariową 7:5, 6:3, a w finale Renatę Zarazúa 6:3, 7:6(4); występ w drabince głównej turnieju WTA 500 Chicago Fall Tennis Classic. We wspomnianym Indian Wells w pierwszej rundzie pokonała Zheng Saisai 6:1, 6:4, a w drugiej uległa Karolínie Plíškovej 5:7, 2:6.
Rok zakończyła na 106. miejscu Rankingu WTA.
2022
W sezonie 2022 po dwóch latach przerwy znów zagrała w turniejach wielkoszlemowych, i to od razu we wszystkich czterech. W styczniu wystąpiła w turnieju głównym Australian Open (po raz pierwszy nie musząc przechodzić przez kwalifikacje), gdzie od razu trafiła na jedną z faworytek Simonę Halep, z którą przegrała 4:6, 3:6. W kolejnych miesiącach zanotowała serię dobrych występów, notując 2. rundę w Indian Wells, gdzie pokonała Majar Szarif 6:2, 7:5 i przegrała z Markétą Vondroušovą 1:6, 3:6. Potem wystąpiła w głównych drabinkach w turniejach: WTA 1000 Miami Open – 1. runda i WTA 500 Charleston Open – 2. runda po pokonaniu w pierwszej byłej wiceliderki rankingu Petra Kvitovej 7:6(6), 3:2 (krecz). Następnie wystąpiła w głównej drabince French Open, gdzie przegrała z była liderką WTA Angelique Kerber 6:2, 3:6, 5:7. Po występie w 2. rundzie turnieju Eastbourne, gdzie pokonała Zheng Qinwen 6:0, 6:3, przyszedł największy jak do tej pory sukces Magdaleny Fręch: w najstarszym i najbardziej prestiżowym turnieju wielkoszlemowym – Wimbledonie osiągnęła 3. rundę, wygrywając kolejno z rozstawioną Camilą Giorgi 7:6(4), 6:1, Anną Karolíną Schmiedlovą 6:4, 6:4, a skończyła przegrywając kolejny raz z Simoną Halep 4:6, 1:6. Po tym turnieju osiągnęła najwyższą w karierze pozycję w rankingu WTA: 82. Wczesną jesienią wystąpiła w ostatnim w roku turnieju wielkoszlemowym – US Open, przegrywając w 1. rundzie z Rebeccą Marino 2:6, 3:6.
Pierwszy raz w karierze Magdalena Fręch zagrała w jednym roku w głównych drabinkach wszystkich czterech turniejów wielkoszlemowych, a zajmowana pozycja rankingowa pozwoliła jej każdorazowo uniknąć eliminacji.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
Qx, przegrana w x rundzie kwalifikacji
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | 1R | Q1 | Q1 | A | 1R | 0 / 2 | 0 – 2 | ||||||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | 2R | Q1 | Q1 | Q3 | 1R | 0 / 2 | 1 – 2 | ||||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | Q1 | Q1 | NH | Q2 | 3R | 0 / 1 | 2 – 1 | ||||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | Q1 | 1R | A | Q1 | 1R | 0 / 2 | 0 – 2 | ||||||||||||||
| Ranking na koniec roku | 1008 | 493 | 459 | 321 | 166 | 151 | 198 | 156 | 102 | 0 / 7 | 3 – 7 | |||||||||||||||
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 2013 | 2014 | 2015 | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z-P | ||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | A | A | A | NH | A | 3R | 0 / 1 | 2 – 1 | ||||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||
| Ranking na koniec roku | – | 642 | 418 | 542 | 251 | 425 | 870 | 262 | 227 | 0 / 1 | 2 – 1 | |||||||||||||||
Występy w grze mieszanej
Magdalena Fręch nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów WTA 125
| Legenda | |
|---|---|
| Wielki Szlem | |
| Igrzyska olimpijskie | |
| WTA Tour Championships | |
| od 2021 | |
| WTA 1000 (obowiązkowe) | |
| WTA 1000 (nieobowiązkowe) | |
| WTA 500 | |
| WTA 250 | |
| WTA 125 | |
Gra pojedyncza 1 (1–0)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwniczka | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwyciężczyni | 1. | 8 sierpnia 2021 | Concord | Twarda |  Renata Zarazúa | 6:3, 7:6(4) |
Finały turniejów rangi ITF
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 75/80 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 50/60 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza 6 (4–2)
| Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Przeciwniczka | Wynik | |
| Zwyciężczyni | 1. | 21/03/2016 | Nishitama | 10 000 | Twarda |  Mai Minokoshi | 7:5, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 2. | 20/08/2017 | Lipsk | 25 000 | Ceglana |  Richèl Hogenkamp | 6:2, 7:6(3) |
| Zwyciężczyni | 3. | 27/08/2017 | Brunszwik | 25 000 | Ceglana |  Olga Sáez Larra | 6:1, 2:6, 7:6(3) |
| Finalistka | 1. | 15/10/2017 | Óbidos | 25 000 | Dywanowa |  Irina Chromaczowa | 1:6, 6:4, 4:6 |
| Finalistka | 2. | 22/10/2017 | Óbidos | 25 000 | Dywanowa | Anna Kalinska | 3:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 12/01/2020 | Bendigo | 25 000 | Twarda |  Patricia Maria Țig | walkower |
| Zwyciężczyni | 5. | 05/09/2021 | Praga | 60 000 | Ceglana |  Tereza Smitková | 6:2, 6:1 |
Gra podwójna 7 (4–3)
| Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik | |
| Finalistka | 1. | 29/06/2015 | Toruń | 25 000 | Ceglana |  Katharina Lehnert |  Ekaterine Gorgodze Sopia Szapatawa | 4:6, 4:6 |
| Finalistka | 2. | 27/03/2017 | Croissy-Beaubourg | 60 000 | Twarda (hala) |  Manon Arcangioli |  Wiera Łapko Polina Monowa | 3:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 18/06/2017 | Manchester | 100 000 | Trawiasta |  An-Sophie Mestach |  Chang Kai-chen Marina Erakovic | 6:4, 7:6(5) |
| Zwyciężczyni | 2. | 21/10/2018 | Joué-lès-Tours | 25 000 | Twarda (hala) | Bibiane Schoofs | Miriam Kolodziejová Jesika Malečková | 5:7, 6:2, 10–3 |
| Finalistka | 3. | 13/09/2020 | Saint-Malo | 60 000 | Ceglana |  Viktorija Golubic |  Paula Kania Katarzyna Piter | 2:6, 4:6 |
| Zwyciężczyni | 3. | 24/10/2020 | Macon | 80 000 | Twarda | Katarzyna Kawa |  Francesca Di Lorenzo Jamie Loeb | 7:5, 6:1 |
| Zwyciężczyni | 4. | 07/11/2020 | Charleston | 100 000 | Ceglana | Katarzyna Kawa |  Astra Sharma Majar Szarif | 4:6, 6:4, 10–2 |
Puchar Federacji
Gra pojedyncza
| Rok | Runda | Data i miejsce | Przeciwnik | Nawierzchnia | Rywal | Zwycięstwo/Porażka | Rezultat |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2016 | Grupa światowa II Play-off | 16–17 kwietnia 2016 Inowrocław, Polska | Chińskie Tajpej (1:4) | Twarda (hala) | Lee Ya-hsuan | Zwycięstwo | 4:6, 6:0, 6:2 |
| Hsu Ching-wen | Porażka | 2:6, 6:4, 3:6 | |||||
| 2018 | Europa/Afryka Grupa I | 7–10 lutego 2018 Tallinn, Estonia |  Austria (2:1) | Twarda (hala) | Melanie Klaffner | Porażka | 3:6, 4:6 |
 Łotwa (1:2) | Anastasija Sevastova | Porażka | 1:6, 2:6 | ||||
 Turcja (2:1) | Ayla Aksu | Zwycięstwo | 6:2, 6:1 | ||||
 Bułgaria (2:0) | Izabełła Szinikowa | Zwycięstwo | 7:5, 6:4 | ||||
| 2019 | 6–9 lutego 2019 Zielona Góra, Polska |  Ukraina (2:1) | Kateryna Kozłowa | Zwycięstwo | 3:6, 7:5, 6:2 |
Gra podwójna
| Rok | Runda | Data i miejsce | Przeciwnik | Nawierzchnia | Partnerka | Rywalki | Zwycięstwo/Porażka | Rezultat |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2017 | Europa/Afryka Grupa I | 8–11 lutego 2017 Tallinn, Estonia | Gruzja (2:1) | Twarda (hala) | Paula Kania | Oksana Kalasznikowa Sopia Szapatawa | Porażka | walkower |
| 2020 | Europa/Afryka Grupa I | 5–8 lutego 2020 Esch-sur-Alzette, Luksemburg | Turcja (3:0) | Maja Chwalińska | Ayla Aksu İpek Öz | Zwycięstwo | 6:3, 6:4 |
Przypisy
- ↑ Magdalena Fręch Mistrzynią Polski 2015 !. [dostęp 2016-04-03]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-16)].
- ↑ Rafał Smoliński: Magdalena Fręch i Igor Bujdo mistrzami Polski w tenisie ziemnym. Sportowe Fakty, 2014-08-03. [dostęp 2017-05-16]. [zarchiwizowane z tego adresu (2017-05-16)]. (pol.).
- ↑ MP – 94 Narodowe Mistrzostwa Polski Kobiet i Mężczyzn. Polski Związek Tenisowy. [dostęp 2020-07-19]. (pol.).
- ↑ MP – 95 Narodowe Mistrzostwa Polski Kobiet i Mężczyzn. Polski Związek Tenisowy. [dostęp 2021-07-16]. (pol.).
- ↑ Esvelo 96. NMP: Trzeci z rzędu tytuł Fręch, piąty w karierze. Polski Związek Tenisowy, 2022-07-16. [dostęp 2022-07-17]. (pol.).
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2020-10-24] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2020-10-24] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2020-10-24] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
.svg)
.svg)
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
.svg)
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
