Magnetyzer (instalacje wodne)

Magnetyzer – urządzenie stosowane w instalacjach wodnych, którego zadaniem jest zapobieganie osadzaniu się kamienia kotłowego na wewnętrznej powierzchni rur, armatury i urządzeń.

Magnetyzer MI 0

Efektywność tego typu urządzeń jest kontrowersyjna. Zwykle stosowane są inne sposoby zapobiegania osadzaniu się kamienia.

Zastosowanie

Magnetyzery stosuje się tam, gdzie mamy do czynienia z wodą o dużej twardości (znacznej zawartości soli węglanu wapnia i magnezu) oraz gdzie występuje zjawisko podgrzewania (chłodzenia) wody. Najczęściej stosuje się je w instalacjach do ochrony:

Skład chemiczny wody

Na zmniejszenie efektu działania magnetyzera mogą wpływać:

  • zbyt duża zawartość jonów żelaza – powyżej 0,5 mg/dm³
  • zbyt duża zawartość krzemionki – powyżej 40,0 mg/dm³
  • zbyt duża zawartość całkowita soli – powyżej 2000 mg/dm³
  • zbyt niskie pH
  • napowietrzenie uzdatnianej wody
  • zbyt duża zawartość chlorków i siarczanów

Zasada działania

W wodzie poddanej działaniu pola magnetycznego zahamowana zostaje krystalizacja węglanów (głównie kalcytu[1]) w wyniku zainicjowania konkurencyjnego procesu, aktywacji koloidalnego roztworu krzemionki, która następnie absorbuje jony wapnia, magnezu i innych metali i wytrąca się jako bezpostaciowy skoagulowany aglomerat (aragonit[1]). Prawdopodobnym mechanizmem aktywacji krzemionki koloidalnej jest deformacja warstwy rozmytej pod wpływem siły Lorentza, co prowadzi do zwiększonego stężenia kationów w warstwie absorpcyjnej ujemnie naładowanej krzemionki[2].

Kontrowersje

Efektywność tego typu urządzeń jest przedmiotem kontrowersji od lat 50. XX w.[3][4] W biuletynie technicznym "Magnetic Water Treatment" opracowanym przez U.S. Army Corps of Engineers w 2001 roku stwierdzono brak efektywności magnetyzerów jako urządzeń ograniczających osadzanie się kamienia kotłowego[3]. Niektóre stany U.S.A. i prowincje Kanady zabroniły sprzedaży niektórych tego typów urządzeń, bądź wydały ostrzeżenia dla konsumentów stwierdzające, że urządzenia te "nie działają"[3].

Urządzenia współpracujące z magnetyzerami

Zastosowanie magnetyzera na instalacji wodnej nie zmienia składu chemicznego wody, ani jej właściwości chemicznych. Istniejące w wodzie węglany nadal w niej krążą - tyle, że w postaci mulistych osadów, a nie osadzają się na ściankach instalacji w postaci kamienia kotłowego. Dlatego oprócz magnetyzera w instalacjach wodnych zalecane jest stosowanie odmulaczy i filtrów magnetycznych, które zatrzymują szlam krążący w rurociągach.

Zalety stosowania magnetyzerów

Ekonomicznym uzasadnieniem montażu tych urządzeń jest oszczędność energii oraz mniejsza awaryjność instalacji. Instalacja z kamieniem kotłowym rodzi problemy w postaci:

  • zmniejszenia drożności rur, a tym samym zwiększenia energii na tłoczenie wody;
  • kamień kotłowy na powierzchni urządzeń grzewczych jest przyczyną przegrzewania urządzeń (awarie np. grzałek podgrzewaczy przepływowych cwu bądź automatycznych pralek czy zmywarek);
  • osady kamienia kotłowego są przyczyną częstych awarii wymienników czy delikatnej armatury ciepłowniczej: zaworów, liczników ciepła;
  • kocioł wodny lub parowy, albo wymiennik ciepła z kamieniem kotłowym na ściankach ma dużo mniejszą wydajność cieplną (przewodność cieplna kamienia kotłowego jest około 20 razy mniejsza niż stali)

Inne sposoby zapobiegania tworzeniu się kamienia kotłowego w instalacjach wodnych

W standardowych instalacjach wodociągowych i grzewczych w budynkach mieszkalnych i użyteczności publicznej w Polsce, obecnie bardzo rzadko stosuje się magnetyzery. Dużo popularniejszym rozwiązaniem są stacje uzdatniania wody, które oprócz mechanicznego oczyszczania wody, zawierają również zmiękczacz wody.

Magnetyzery częściej stosuje się w instalacjach przemysłowych, ale i tu ważnym czynnikiem jest skład chemiczny wody.

Przypisy

  1. ↑ a b A.C. Cefalas, S. Kobe, G. Dražic, E. Sarantopoulou, Z. Kollia, J. Stražišar, A. Meden. Nanocrystallization of CaCO3 at solid/liquid interfaces in magnetic field: A quantum approach. „Applied Surface Science”. 254 (21), s. 6715-6724, 2008. DOI: 10.1016/j.apsusc.2008.04.056 (ang.). 
  2. ↑ A. Szkatula, M. Balanda, M. Kopec. Magnetic treatment of industrial water. Silica activation. „Eur. Phys. J. AP”. 18 (1), s. 41-49, 2002. DOI: 10.1051/epjap:2002025 (ang.). 
  3. ↑ a b c "Magnetic Water Treatment", Public Works Technical Bulletin 420-49-34, U.S. Army Corps of Engineers, 15 czerwca 2001.
  4. ↑ Mike Powell. Magnetic Water and Fuel Treatment: Myth, Magic, or Mainstream Science?. „Skeptical Inquirer”. 22.1, 1998. [dostęp 2008-09-19]. 

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Magnetyzer MI 0.jpg
Autor: Infracorr Gdansk, Licencja: CC BY-SA 4.0
Magnetyzer typu MI 0