Magnezyt (minerał)

Magnezyt

Magnezyt z piromorfitem, Nasławice koło Sobótki, Dolny Śląsk
Właściwości chemiczne i fizyczne
Skład chemiczny	węglan magnezu (MgCO3)
Twardość w skali Mohsa	3,5–4,5
Przełam	muszlowy
Łupliwość	doskonała, trójkierunkowa
Pokrój kryształu	romboedry lub skalenoedry – dobrze wykształcone kryształy
Układ krystalograficzny	trygonalny
Gęstość minerału	2,9–3,1 g/cm³
Właściwości optyczne
Barwa	najczęściej biały, szary z odcieniem żółtawym, żółtawy
Rysa	biała
Połysk	szklisty, jedwabisty (skupienia włókniste)

Ten artykuł od 2014-01 zawiera treści, przy których brakuje odnośników do źródeł. Należy dodać przypisy do treści niemających odnośników do wiarygodnych źródeł. (Dodanie listy źródeł bibliograficznych lub linków zewnętrznych nie jest wystarczające). Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kopalnia magnezytu w Potworowie

Magnezyt – minerał z gromady węglanów. Nazwa nawiązuje do składu chemicznego, w którym główną rolę odgrywa magnez. Minerał pospolity i szeroko rozpowszechniony.

Z magnezytu zbudowana jest monomineralna skała osadowa o tej samej nazwie

Właściwości

Jest kruchy, przezroczysty, często zawiera pewne ilości żelaza rzadziej cynku. Pod wpływem światła ultrafioletowego wykazuje czasami fluorescencję o barwach zielonawej lub niebieskawej. Bardzo rzadko tworzy kryształy o postaci romboedrów lub skalenoedrów. Zazwyczaj występuje w skupieniach ziemistych, zbitych (przypominających porcelanę), ziarnistych, nerkowatych bądź włóknistych.

• Inne: Powoli rozkładalny w zimnych, rozcieńczonych kwasach (HCl), gwałtownie burzy z kwasami na gorąco

• 

  magnezyt

• 

  magnezyt

• 

  Magnezyt znaleziony w miejscowości Wiry

Występowanie

Minerał metamorficzny, hydrotermalny, hipergeniczny (pod wpływem wody i dwutlenku węgla), tworzy żyły przecinające serpentynity. Jest składnikiem wielu skał osadowych. Bywa spotykany w towarzystwie: kalcytu, dolomitu, kwarcu, chalcedonu, opalu, talku, chlorytu.

Miejsca występowania: Na Bałkanach – od Bośni do Grecji – Eubea; Austria; Włochy – Elba, Piemont i Lombardia; Rosja – Ural; Chiny – Mandżuria; Szwajcaria; Demokratyczna Republika Konga; Czechy; Niemcy; Korea Północna.

W Polsce – Masyw Ślęży, Gogołów – Jordanów Śląski, Grochowa, Szklary. Do końca XX wieku magnezyt był wydobywany w kamieniołomach w Wirach oraz Sobótce, obecnie jednak tamtejsze złoża uległy wyczerpaniu^[1].

Zastosowanie

Figurka antropomorficznej lwicy z magnezytu datowana na ok. 3000 lat p.n.e. wykonana w Mezopotamii

• surowiec dla przemysłu cementowego, papierniczego, metalurgicznego, szklarskiego,
• surowiec do produkcji materiałów ogniotrwałych,
• służy jako składnik mas ceramiki szlachetnej i specjalnej, w przemyśle chemicznym i farmaceutycznym; przy rafinacji cukru,
• bywa wykorzystywany w budownictwie (tynki, cegły, posadzki),
• służy do wzbogacania pasz dla bydła (zwiększa mleczność),
• służy do produkcji nawozów mineralnych, środków dezynfekujących,
• bywa dodawany do soli (zapobiega jej zbrylaniu),
• stanowi cenny kamień kolekcjonerski,
• czasami bywa wykorzystany jako kamień jubilerski

Zobacz też

• magnez
• węglany

Przypisy

Bibliografia

• Leksykon Przyrodniczy. Minerały i kamienie szlachetne. Horyzont, 2002.
• Atlas mineralogii
• Leksykon Przyrodniczy. Minerały
• R. Hochleitner: Minerały i kryształy. Muza, 1994.
• W. Heflik, L. Natkaniec-Nowak: Minerały Polski. Antykwa, 1998.
• J. Żaba: Ilustrowany słownik skał i minerałów. Videograf II, 2003.

Linki zewnętrzne

• webmineral.com/data/Magnesite.shtml