Magnus (wampir)
Magnus – fikcyjna postać występująca w cyklu powieści Kroniki wampirów autorstwa Anne Rice. Pierwszy raz jest o nim mowa w książce Wampir Lestat (drugi tom cyklu).
Historia
Ogólne informacje
Magnus, kiedy jeszcze był człowiekiem, zajmował się alchemią i naukami tajemnymi. Doprowadziły go one do poznania wiedzy o wampirach, którą postanowił wykorzystać. Udało mu się uwięzić jednego ze starych wampirów i wypić jego krew, co doprowadziło do jego przemiany. Od tej pory sam stał się potężnym wampirem. Przemiana ta dokonała się jednak kiedy Magnus był już stary i to odcisnęło znaczące piętno na jego wyglądzie. Pomimo faktu, że dar ciemności zmienia człowieka wewnątrz i zewnątrz, sprawiając, że wszelkie niedoskonałości znikają i staje się wręcz idealny, nie pomogło to Magnusowi. Osoba przemieniona w wampira zachowuje swój wygląd z chwili w której doszło do ukąszenia (i późniejszego wypicia wampirzej krwi). Między innymi włosy na zawsze będą miały tą samą długość itd. Magnus przyjmując mroczny dar jako osoba stara, pozostała już taka na zawsze. Mimo to był on jednym z najstarszych i najpotężniejszych wampirów w ogóle, do czego zapewne przyczyniła się jego duża wiedza.
Według Armanda był on szaleńcem, wampirem nie rozumiejącym ich tajemnic, szydzącym z nich.
Gdy Lestat (jeszcze jako człowiek) zaczął grać w sztukach teatralnych w Paryżu Magnus postanowił uczynić go swym następcą, widząc w nim silnego, ambitnego i godnego człowieka.
Śmierć
Magnus zaplanował swoją śmierć. Postanowił jednak wcześniej porwać i następnie przemienić Lestata w wampira, uczynić go swoim spadkobiercą.
Stojąc przy dużym stosie drewna, w którym zamierzał się spalić podarował jeszcze Lestatowi najcenniejsze wskazówki, które umożliwiły mu przetrwanie. Wspomniał w tym momencie o nieśmiertelności każdego wampira i piciu krwi. Uważał, że nie powinno się okazywać ofierze żadnej łaski. Wyraźnie zaznaczył, że trzeba przestać delektować się krwią zanim serce ofiary przestanie bić w przeciwnym wypadku pijący wampir może zginąć.
Magnus umiera wskakując w palący się stos w swojej wieży wcześniej go wzniecając. Przed popełnieniem tego czynu nakazał swojemu spadkobiercy – Lestatowi – rozrzucenie na wietrze jego popiołów co zablokuje mu możliwość powrotu do tego świata.
Istniał jako wampir ponad trzy wieki. Mówi o tym "królowa" (towarzysząca Armandowi) podczas rozmowy z Lestatem i Gabriellą w siedzibie wampirów.
Wygląd
W książce Wampir Lestat znajdujemy trochę informacji na temat wyglądu i ubioru Magnusa.
Ta maska starości, ten uśmiech, na którym czas odcisnął już swoje piętno, tak, że zdawał się skamieniały i równie twardy jak jego dłonie. (...) Napełniał mnie obrzydzeniem i wstrętem, a przecież jednocześnie fascynował. Musiałem to przyznać. Fascynował mnie.
Gapiłem się na jego ubiór. Miał na sobie zniszczoną jedwabną koszulę z wypchanymi rękawami i pomarszczonym kołnierzykiem. Pończochy w jeszcze gorszym stanie krótkie, postrzępione pantalony. Ubrany był więc tak, jak ubierali się ludzie całe wieki temu.
Myślał Lestat widząc Magnusa. Ten natomiast mówi:
- Taaak, mój śliczny. Niełatwo znieść mój wygląd! – odezwał się. (...)
- Byłem już stary, kiedy uczyniono mnie tym, kim jestem teraz.
Ciekawostką może być też fakt, że Magnus miał jedynie wampirze, białe kły – to były jego jedyne zęby.