Magnus I Pobożny

Magnus I Pobożny
książę Brunszwiku
Okres	od 1344 do 1369
Poprzednik	Otto Łagodny
Następca	Magnus II Młodszy
Dane biograficzne
Dynastia	Welfowie
Data urodzenia	ok. 1310
Data śmierci	1369
Ojciec	Albrecht II Tłusty
Matka	Ryksa
Żona	Zofia
Dzieci	Magnus, Ludwik, Albert, Henryk, Matylda, Agnieszka, Zofia

Magnus I Pobożny, niem. Magnus I. der Fromme (ur. ok. 1310 r., zm. 1369 r.) – książę Brunszwiku od 1344 r. z dynastii Welfów.

Życiorys

Magnus I był jednym z licznych synów księcia Getyngi i Brunszwiku Albrechta II Tłustego oraz Ryksy, córki księcia Werle Henryka I. Ojciec zmarł, gdy Magnus był jeszcze dzieckiem – swą młodość spędził pod opieką najstarszego spośród braci, Ottona Łagodnego. Ok. 1327 r. Magnus poślubił dziedziczkę palatynatu saskiego i marchii Landsbergu, Zofię (córkę margrabiego brandenburskiego na Stendal i Landsbergu Henryka I bez Ziemi). W 1333 cesarz Ludwik IV Bawarski nadał te ziemie Magnusowi, jednak doprowadził to do konfliktu Magnusa z arcybiskupem Mageburga Ottonem z Hesji.

W 1344 zmarł Otto Łagodny, nie pozostawiając synów – w tej sytuacji rządy w Brunszwiku i Getyndze przejął Magnus wraz z kolejnym z młodszych braci, Ernestem. W następnym roku bracia przeprowadzili podział kraju, wskutek którego Magnus otrzymał Brunszwik i Wolfenbüttel, a Ernest mniej dochodowe części państwa z Getyngą. Jednocześnie Magnus dopuścił do współrządów swego syna Magnusa II Młodszego (w 1348 r. wydzielił mu część księstwa z Sangerhausen).

W 1347 r. Magnus został zmuszony do sprzedania palatynatu saskiego i Landsbergu saskim Wettinom, a w 1350 r. Karol IV Luksemburski pozbawił go tytułu palatyna saskiego i margrabiego Landsbergu. Karol IV sprzeciwił się także planom Magnusa i jego kuzyna księcia Lüneburga Wilhelma II, którzy w 1355 r. zawarli układ o zaręczynach młodszego syna Magnusa Ludwika z córką Wilhelma i o dziedziczeniu przez Ludwika po śmierci Wilhelma. Cesarz Karol tymczasem popierał sukcesję w Lüneburgu dla swych stronników, książąt Saksonii-Wittembergii. Eskalacja tego konfliktu nastąpiła w 1369 r., zaraz po śmierci Magnusa i jego kuzyna Wilhelma, gdy Magnus Młodszy spróbował objąć dziedzictwo w Brunszwiku i Lüneburgu.

Bibliografia

• Bernd-Ulrich Hergemöller: Magnus I. senior, der Fromme, Herzog von Braunschweig (seit 1344). W: Neue Deutsche Biographie. T. 15. Berlin: Duncker & Humblot, 1987, s. 661–662. [dostęp 2010-01-15]. (niem.)