Magnus Norman
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 30 maja 1976 |
| Wzrost | 188 cm |
| Gra | praworęczny, oburęczny bekhend |
| Status profesjonalny | 1995 |
| Zakończenie kariery | październik 2004 |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 12 |
| Najwyżej w rankingu | 2 (12 czerwca 2000) |
| Australian Open | SF (2000) |
| Roland Garros | F (2000) |
| Wimbledon | 3R (1997, 1999) |
| US Open | 4R (1999, 2000) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 0 |
| Najwyżej w rankingu | 133 (7 maja 2001) |
Leif Magnus Norman (ur. 30 maja 1976 w Filipstadzie) – szwedzki tenisista i trener tenisa, finalista French Open 2000, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk z Sydney (2000).
Kariera tenisowa
W gronie tenisistów zawodowych zadebiutował w 1995 roku, a zakończył karierę w październiku 2004 roku[1].
W 1996 roku po raz pierwszy wszedł do czołowej setki rankingu światowego. W tym samym roku zaliczył pierwszy start w turnieju wielkoszlemowym, w Rolandzie Garrosie. W 1997 roku sprawił jedną z większych niespodzianek na French Open, eliminując w III rundzie Pete'a Samprasa; dotarł do ćwierćfinału, w którym uległ Filipowi Dewulfowi. Na Wimbledonie wyeliminował w II rundzie Ivaniševicia; w meczu tym zaserwował 46 asów i wygrał piąty, decydujący set w stosunku 14:12. W lipcu wygrał swój pierwszy turniej z cyklu ATP World Tour, pokonując w finale w Båstad Juana Antonio Marína. W finale w Ostrawie uległ Karolowi Kučerze. Sezon 1997 zakończył jako drugi tenisista Szwecji, za Jonasem Björkmanem.
W 1998 roku wygrał turniej w Amsterdamie, po pokonaniu w finale Richarda Fromberga oraz dotarł do finału w Umagu, gdzie uległ Bohdanowi Ulihrachowi. W kwietniu debiutował w reprezentacji w Pucharze Davisa w meczu ze Słowacją; w meczu otwarcia uległ Dominikowi Hrbatemu, ale pokonał w czwartym pojedynku Karola Kučerę, tym samym przyczyniając się do zwycięstwa Szwecji 3:2. W tym samym sezonie wystąpił jeszcze w finale Pucharu Davisa przeciwko Włochom, zdobywając punkt po zwycięstwie z Andreą Gaudenzim. Szwecja wygrała ostatecznie 4:1 i Norman znalazł się w gronie zdobywców Pucharu Davisa[2].
Lata 1999–2000 były najlepszymi w karierze szwedzkiego tenisisty. W 1999 roku wygrał pięć turniejów rangi ARP World Tour, najpierw w Orlando, potem w Stuttgarcie, Umagu, Long Island i Szanghaju. Ponownie był drugim tenisistą w Szwecji, tym razem za Thomasem Enqvistem. Wystąpił w meczu Pucharu Davisa przeciw Austrii; porażka z Austrią zepchnęła Szwecję z grupy światowej rozgrywek.
W 2000 roku Norman ponownie wygrał pięć turniejów, Auckland, Rzymie, Båstad, Long Island i Szanghaju. W czerwcu Szwed awansował do finału Rolanda Garrosa w Paryżu. Wyeliminował po drodze m.in. finalistę poprzedniej edycji Andrija Medwediewa, Marata Safina i Franco Squillariego. W spotkaniu o tytuł nie sprostał Gustavo Kuertenowi (Kuerten zakończył finał dopiero po jedenastej piłce meczowej, w czterech setach)[3]. Norman dotarł także do półfinału Australian Open, pokonując m.in. Lleytona Hewitta i Nicolasa Kiefera; przegrał z Kafielnikowem. Łącznie w sezonie 2000 wygrał 67 pojedynków (więcej zwycięstw odniósł w 2000 roku tylko Marat Safin). Po sukcesie w Rzymie w maju przez siedem tygodni był liderem rankingu ATP Champions Race obejmującego wyniki uzyskane wyłącznie w ciągu bieżącego sezonu. W rankingu całorocznym ATP zajmował pozycję wicelidera. Po raz pierwszy zakwalifikował się do turnieju Tennis Masters Cup i był nr 1. w szwedzkim tenisie na koniec sezonu. Występy w reprezentacji pucharowej pomogły Szwecji powrócić do grupy światowej Pucharu Davisa. W tym samym roku zagrał na igrzyskach olimpijskich w Sydney. Odpadł z rywalizacji w III rundzie po porażce z Arnaudem Di Pasqualem, późniejszym brązowym medalistą.
Od 2001 roku do końca kariery Norman zmagał się z licznymi kontuzjami, ale dochodził do finałów w 2001 roku w Sydney i Scottsdale, a w 2002 roku w Tokio[1].
W gronie tenisistów znany jako propagator hokeja, był m.in. organizatorem charytatywnego meczu hokejowego między szwedzkimi tenisistami i golfistami w 2000 roku. Obok poważnych kontuzji pleców i ramienia do zakończenia kariery przyczyniły się kłopoty z sercem.
Styl gry Magnusa Normana opierał się przede wszystkim na solidności uderzeń z głębi kortu. Praworęczny, z mocnym forhendem i oburęcznym bekhendem, dysponował także skutecznym pierwszym serwisem. Największe sukcesy odnosił na nawierzchni ziemnej.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (12–6)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 13 lipca 1997 | Båstad | Ceglana |  Juan Antonio Marín | 7:5, 6:2 |
| Finalista | 1. | 19 października 1997 | Ostrawa | Dywanowa (hala) |  Karol Kučera | 2:6, krecz |
| Finalista | 2. | 2 sierpnia 1998 | Umag | Ceglana |  Bohdan Ulihrach | 3:6, 6:7(0) |
| Zwycięzca | 2. | 8 sierpnia 1998 | Amsterdam | Ceglana |  Richard Fromberg | 6:3, 6:3, 2:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 3. | 25 kwietnia 1999 | Orlando | Ceglana |  Guillermo Cañas | 6:0, 6:3 |
| Zwycięzca | 4. | 25 lipca 1999 | Stuttgart | Ceglana |  Tommy Haas | 6:7(6), 4:6, 7:6(7), 6:0, 6:3 |
| Zwycięzca | 5. | 1 sierpnia 1999 | Umag | Ceglana |  Jeff Tarango | 6:2, 6:4 |
| Zwycięzca | 6. | 29 sierpnia 1999 | Long Island | Twarda |  Àlex Corretja | 7:6(4), 4:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 7. | 10 października 1999 | Szanghaj | Twarda |  Marcelo Ríos | 2:6, 6:3, 7:5 |
| Zwycięzca | 8. | 16 stycznia 2000 | Auckland | Twarda | Michael Chang | 3:6, 6:3, 7:5 |
| Zwycięzca | 9. | 14 maja 2000 | Rzym | Ceglana |  Gustavo Kuerten | 6:3, 4:6, 6:4, 6:4 |
| Finalista | 3. | 11 czerwca 2000 | French Open, Paryż | Ceglana | Gustavo Kuerten | 2:6, 3:6, 6:2, 6:7(6) |
| Zwycięzca | 10. | 16 lipca 2000 | Båstad | Ceglana |  Andreas Vinciguerra | 6:1, 7:6(6) |
| Zwycięzca | 11. | 27 sierpnia 2000 | Long Island | Twarda | Thomas Enqvist | 6:3, 5:7, 7:5 |
| Zwycięzca | 12. | 22 października 2000 | Szanghaj | Twarda |  Sjeng Schalken | 6:4, 4:6, 6:3 |
| Finalista | 4. | 14 stycznia 2001 | Sydney | Twarda | Lleyton Hewitt | 4:6, 1:6 |
| Finalista | 5. | 11 marca 2001 | Scottsdale | Twarda | Francisco Clavet | 4:6, 2:6 |
| Finalista | 6. | 6 października 2002 | Tokio | Twarda |  Kenneth Carlsen | 6:7(6), 3:6 |
Gra podwójna (0–1)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 4 stycznia 1997 | Doha | Twarda | Patrik Fredriksson | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 3:6, 2:6 |
Kariera trenerska
W 2008 roku pełnił funkcrę trenera Thomasa Johanssona. Od 2009 do końca sezonu 2010 był szkoleniowcem Robina Söderlinga, który awansował w tym czasie do finałów French Open, wygrał zawody ATP World Tour Masters 1000 w Paryżu i był klasyfikowany na 4. miejscu w rankingu światowym[4]. W roku 2013 został zatrudniony przez Stana Wawrinkę, doprowadzając go do 3 tytułów wielkoszlemowych, triumfu w Pucharze Davisa i 3. pozycji w klasyfikacji ATP[5]. W 2016 roku otrzymał nagrodę ATP Coach of the Year Award (Nagroda Trenera Roku)[6]. W połowie sezonu 2017 Norman i Wawrinka zakończyli współpracę[7].
Przypisy
- ↑ a b Former world No.2 Norman retires. [w:] Eurosport [on-line]. eurosport.com. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
- ↑ PLUS: TENNIS -- DAVIS CUP; Sweden Clinches Second Straight Title. [w:] ASSOCIATED PRESS [on-line]. nytimes.com, 6 grudnia 1998. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
- ↑ Kuerten wins French Open. [w:] CBC Sports [on-line]. cbc.ca, 11 czerwca 2000. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
- ↑ Soderling confirms split with coach. [w:] ESPN Staff [on-line]. espn.co.uk, 2 grudnia 2010. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
- ↑ Marcin Motyka: Stan Wawrinka o współpracy z Magnusem Normanem: Moje wyniki przeszły najśmielsze oczekiwania. sportowefakty.wp.pl, 13 grudnia 2016. [dostęp 2017-01-04]. (pol.).
- ↑ Magnus Norman Receives Inaugural ATP Coach of the Year Award. [w:] ATP Staff [on-line]. atpworldtour.com, 12 grudnia 2016. [dostęp 2017-01-04]. (ang.).
- ↑ Wirtualna Polska Media, Stan Wawrinka zaskoczony odejściem trenera. "To było wielkie rozczarowanie" - WP SportoweFakty, „sportowefakty.wp.pl”, 1 grudnia 2017 [dostęp 2017-12-02] (pol.).
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-09-25] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2014-09-25] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Autor: Sirobi, Licencja: CC BY-SA 3.0
Magnus Norman (now coaching Stanislas Wawrinka) hitting with Wawrinka at Wimbledon 2013