Magnus VI Prawodawca

Ten artykuł od 2015-06 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Magnus VI Prawodawca
król Norwegii
Okres	od 1257 do 9 maja 1280
Dane biograficzne
Data urodzenia	1238
Data śmierci	9 maja 1280
Ojciec	Haakon IV Stary
Matka	Małgorzata Skulesdotter
Żona	Ingeborga
Dzieci	Eryk II Wróg Księży, Haakon V Długonogi, Olaf, Magnus

Magnus VI Prawodawca (norw. Magnus Håkonsson Lagabøte), ur. 1238, zm. 9 maja 1280 – król Norwegii od 1257 jako koregent swojego ojca, samodzielne rządy przejął w 1263.

Życiorys

Był synem króla Norwegii Haakona IV Starego (zm. 1263) i Małgorzaty Skulesdotter (zm. 1270), córki jarla Skule Baardssona (przyrodniego brata króla Inge II Baardssona) który później otrzymał tytuł księcia (hertug) Norwegii. Brat Haakona Młodego.

Po śmierci swego starszego syna Haakona Młodego (1257) Haakon IV Stary uznał Magnusa za współwładcę doprowadzając do jego koronacji. Pełnię władzy Magnus przejął już po śmierci ojca w 1263. W tym samym roku nadał nowe prawa Islandii (podporządkowaną Norwegii od 1262). W roku 1266 zrzekł się Hebrydów i wyspy Man na rzecz Szkocji w zamian za potwierdzenie praw do Orkadów i Szetlandów (układ w Perth). W 1269 król zawarł traktat z królem Anglii Henrykiem III, a także zawarł z królem Szwecji Waldemarem I traktat, na podstawie którego po raz pierwszy formalnie wytyczono granicę między Norwegią a Szwecją.

Magnus VI dążył do wzmocnienia władzy królewskiej przeprowadzając reformy kancelarii królewskiej, nadając tytuły arystokratyczne na wzór zachodnioeuropejski, popierał rozwój miast królewskich. Do najważniejszych reform króla należy zreformowanie prawodawstwa krajowego, które likwidowało dotychczasowe instytucje prawne królestwa, np. zlikwidowano zgromadzenia ludowe (thingi), poza tym król stworzył nowy, jednolity dla całego kraju (włącznie z Szetlandami i Wyspami Owczymi) kodeks karny (Magnus Haakonarsons Landsløg, 1274), stworzył nowe prawo dla miast (1276). Król próbował też wprowadzić nowe prawa kościelne, ale sprzeciw duchowieństwa i konflikt z arcybiskupem Trondheim spowodował, że król wycofał się z tej reformy i w 1277 został zawarty kompromisowy układ, który uznawał częściowo odrębną jurysdykcję Kościoła i jego przywileje ekonomiczne (tzw. konkordat z Tunsberg).

Potomstwo

Żoną Magnusa VI była Ingeborga, księżniczka duńska (zm. 1287), córka króla Danii Eryka IV Plovpenninga. Król Magnus VI miał czterech synów:

• następcę króla Eryka II,
• Haakona V zwanego Długonogim,
• Olafa (zmarły w dzieciństwie),
• Magnusa (zmarły w dzieciństwie).

Władcy Islandii Islandia jako część Królestwa Norwegii Ród króla Sverrego Haakon IV Stary (1262–1263) i Gissur Þorvaldsson (1258–1268, jarl Islandii) Magnus VI Prawodawca (1263–1280) i Gissur Þorvaldsson (1258–1268, jarl Islandii) Eryk II Wróg Księży (1280–1299) Haakon V Długonogi (1299–1319) Folkungowie Magnus VII Eriksson (1319–1343) Haakon VI Magnusson (1343–1380) Olaf IV (1380–1387) Wittelsbachowie Małgorzata (1387–1412) Eryk III Pomorski (1412–1442) Krzysztof Bawarski (1442–1448) Dynastia Bonde Karol I Knutsson Bonde (1449–1450) Oldenburgowie Chrystian I (1450–1481) bezkrólewie (1481–1483) Jan (1481–1513) Chrystian II (1513–1523) Fryderyk I (1523–1533) bezkrólewie (1533–1534) Chrystian III (1534–1559) Fryderyk II (1559–1588) Chrystian IV (1588–1648) Fryderyk III (1648–1670) Chrystian V (1670–1699) Fryderyk IV (1699–1730) Chrystian VI (1730–1746) Fryderyk V (1746–1766) Chrystian VII (1766–1808) Fryderyk VI (1808–1815) Islandia jako część Królestwa Danii Oldenburgowie Fryderyk VI (1815–1839) Chrystian VIII (1839–1848) Fryderyk VII (1848–1863) Chrystian IX (1863–1906) Fryderyk VIII (1906–1912) Chrystian X (1912–1918) Królestwo Islandii Oldenburgowie Chrystian X (1918–1944) Sveinn Björnsson (1944, regent) 1944 - zniesienie monarchii, proklamowanie Republiki Islandii

Władcy Norwegii Władcy legendarni Ynglingowie Halfdan I Biały (640–700) Eystein Halfdansson (700–730) Halfdan II Łagodny (730–784) Gudrød Myśliwy (784–821) Olaf (821–840) Halfdan III Czarny (840–860) Królestwo Norwegii Ynglingowie Harald I Pięknowłosy (872–930) Eryk I Krwawy Topór (930–935) Haakon I Dobry (935–961) Harald II Szara Opończa (961–976) Skjoldungowie Harald Sinozęby (961–987) Swen Widłobrody (987–995) Haakon Sigurdsson (970/975–995) Ynglingowie Olaf I Tryggvason (995–1000) Skjoldungowie Swen Widłobrody (1000–1014) Eryk z Lade (1000–1015) Swen z Lade (1000–1015) Ynglingowie Olaf II Haraldsson (1015–1028) Skjoldungowie Knut Wielki (1028–1035) Haakon Eiriksson (regent 1028–1029/1030) Swen Knutsson (1030–1035) Ælgifu (regentka 1030–1035) Ynglingowie Magnus I Dobry (1035–1047) Ród króla Haralda Harald III Srogi (1045–1066) Magnus II Haraldsson (1066–1069) Olaf III Pokojowy (1067–1093) Haakon Magnusson (1093–1094) Magnus III Bosy (1093–1103) Olaf Magnusson (1103–1115) Eystein I Magnusson (1103–1123) Sigurd I Krzyżowiec (1103–1130) Magnus IV Ślepy (1130–1135) Harald IV Gille (1130–1136) Sigurd II Gęba (1136–1155) Inge I Garbaty (1136–1161) Eystein II (1142–1157) Magnus Haraldsson (1142–1145) Haakon II Barczysty (1157–1162) Magnus V (1161–1184) Ród króla Sverrego Sverre Sigurdsson (1184–1202) Haakon III (1202–1204) Guttorm Sigurdsson (1204) Inge II Baardsson (1204–1217) Haakon IV Stary (1217–1263) Haakon Haakonsson Młody (1240–1257) Magnus VI Prawodawca (1263–1280) Eryk II Wróg Księży (1280–1299) Haakon V Długonogi (1299–1319) Folkungowie Magnus VII Eriksson (1319–1343/1355) Haakon VI Magnusson (1343–1380) Olaf IV (1380–1387) Unia kalmarska Estrydsenidzi Małgorzata (1387–1412) Gryfici Eryk III Pomorski (1396–1442) Wittelsbachowie Krzysztof Bawarski (1442–1448) Dynastia Bonde Karol I Knutsson Bonde (1449–1450) Oldenburgowie Chrystian I (1450–1481) Bezkrólewie (1481–1483) Jan (1483–1513) Chrystian II (1513–1523) Fryderyk I (1523–1533) Olav Engelbrektsson (regent 1533–1536) Królestwo Danii i Norwegii Oldenburgowie Chrystian III (1534/1536–1559) Fryderyk II (1559–1588) Chrystian IV (1588–1648) Fryderyk III (1648–1670) Chrystian V (1670–1699) Fryderyk IV (1699–1730) Chrystian VI (1730–1746) Fryderyk V (1746–1766) Chrystian VII (1766–1784) Fryderyk VI (1784–1814) Królestwo Norwegii Oldenburgowie Christian Frederik (regent 1814) Christian Frederik (1814) Unia szwedzko- norweska Oldenburgowie Karol II (1814–1818) Bernadotte Karol III Jan (1818–1844) Oskar I (1844–1859) Karol IV (1859–1872) Oskar II (1872–1905) Królestwo Norwegii Oldenburgowie Haakon VII (1905–1957) Olaf V (1957–1991) Harald V (od 1991)