Magura Stuposiańska
 Magura Stuposiańska, widok z Bereżek | |
| Państwo |  Polska |
|---|---|
| Pasmo | Bieszczady Zachodnie, Karpaty |
| Wysokość | 1016[1][2] m n.p.m. |
| Wybitność | 231 m |
Położenie na mapie Bieszczadów Zachodnich  | |
Położenie na mapie Polski  | |
 49°09′53″N 22°38′45″E/49,164722 22,645833 | |
Magura Stuposiańska (1016 m n.p.m.[1][2]) – szczyt w Bieszczadach Zachodnich stanowiący kulminację masywu rozciągającego się pomiędzy Przysłupem Caryńskim a Kosowcem. Masyw ten ma charakter podłużnego grzbietu przebiegającego z NW na SE i jest ograniczony dolinami Sanu, Dwernika, Caryńskiego, Bystrego i Wołosatego[3]. Główny, najwyższy wierzchołek znajduje się w części centralnej; poza tym jest jeszcze kilka innych kulminacji, z których jedna, będąca węzłem szlaków turystycznych, ma wysokość 983 m i usytuowana jest najbliżej Przysłupu Caryńskiego.
Często w Bieszczadach spotykana nazwa magura jest pochodzenia wołoskiego i oznacza wysoką, odosobnioną górę. Druga część nazwy pochodzi od leżącej w pobliżu miejscowości Stuposiany.
Cały masyw Magury Stuposiańskiej objęty jest ochroną Parku Krajobrazowego Doliny Sanu. Porastają go lasy bukowe, mocno już przetrzebione[4]. Na wierzchołku jest polana z rozległymi widokami, jednak mocno już zarasta lasem.
W południowo-wschodnim ramieniu masywu znajdują się trzy niewielkie jaskinie, z których największa jest Studnia Leśników[5].
Szlaki turystyczne
Czasy przejścia[6] podane są do wierzchołka 983 m n.p.m. (na główny szczyt idzie się stamtąd ok. 15 min[7]).
Pszczeliny-Widełki – wierzchołek 983 m n.p.m. – Magura Stuposiańska 1016 m n.p.m. – Dwernik:- z Widełek 1.55 h (↓ 1.05 h)
- z Dwernika 3.30 h (↓ 2.45 h)
Połonina Caryńska – Przysłup Caryński – wierzchołek 983 m n.p.m. Dalej szlakiem niebieskim.:- z Przysłupu Caryńskiego 0.55 h (↓ 0.30 h)
- z Połoniny Caryńskiej (od szlaku czerwonego) 1.55 h (z powrotem 2.30 h)
Przypisy
- ↑ a b Trasa 2 – Połonina Caryńska z Ustrzyk Górnych i Brzegów Górnych, [w:] Piotr Sieńko i inni, Niezbędnik turystyczny – Bieszczady, Piwniczna-Zdrój: Agencja Wydawnicza WiT, 2021, s. 56, ISBN 978-83-89580-21-4 (pol.).
- ↑ a b Trasa 7 – Magura Stuposiańska z Pszczelin i Dwernika, [w:] Piotr Sieńko i inni, Niezbędnik turystyczny – Bieszczady, Piwniczna-Zdrój: Agencja Wydawnicza WiT, 2021, s. 69, ISBN 978-83-89580-21-4 (pol.).
- ↑ Bieszczady. Mapa turystyczna 1:50 000. Kraków: Compass. ISBN 978-83-7605-070-6.
- ↑ Bieszczady : przewodnik. Pruszków: Oficyna Wydawnicza "Rewasz", 1997. ISBN 83-85557-40-7.
- ↑ Jaskinie – kwartalnik. Nr 2 (31)/2003
- ↑ Czasy przejścia szlaków do wierzchołka 983 m:Bieszczady i Góry Sanocko-Turczańskie. Mapa turystyczna. Skala 1:75 000. Wydanie trzecie. Warszawa: PPWK S. A. ISBN 83-7329-436-8.
- ↑ Czas przejścia odcinka wierzchołek 983 m – wierzchołek główny:Bieszczady Wysokie. Panoramy widokowe, schematy szlaków turystycznych. Piwniczna-Zdrój: Agencja Wydawnicza WiT. ISBN 83-895-80-00-4.
Media użyte na tej stronie
Black up-pointing triangle ▲, U+25B2 from Unicode-Block Geometric Shapes (25A0–25FF)
Niebieski szlak turystyczny.
Zielony szlak turystyczny.
Mapa Bieszczadów
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Magura Stuposiańska i dolina Caryńskiego. Widok z Połoniny Caryńskiej
Autor: Jerzy Opioła, Licencja: CC BY-SA 4.0
Magura Stuposiańska, widok z Bereżek