Maja Chwalińska
 | |
| Państwo | |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 11 października 2001 |
| Gra | leworęczna, oburęczny backhand |
| Trener | Jaroslav Machovsky |
| Gra pojedyncza | |
| Wygrane turnieje | 0 WTA, 5 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 149 (3 października 2022) |
| Australian Open | 1Q (2020, 2021) |
| Roland Garros | 1Q (2021) |
| Wimbledon | 2R (2022) |
| US Open | 2Q (2022) |
| Gra podwójna | |
| Wygrane turnieje | 0 WTA, 7 ITF |
| Najwyżej w rankingu | 175 (1 sierpnia 2022) |
Maja Chwalińska (ur. 11 października 2001 w Dąbrowie Górniczej) – polska tenisistka, reprezentantka kraju w rozgrywkach Pucharu Federacji.
Kariera tenisowa
Kariera juniorska
Grać w tenisa zaczęła w wieku 7 lat. Wychowanka i zawodniczka sekcji tenisowej Centrum Sportu i Rekreacji w Dąbrowie Górniczej. Reprezentuje klub BKT Advantage Bielsko-Biała. Od 2008 do 2020 roku jej trenerem był Paweł Kałuża[1].
W 2015 reprezentacja Polski z Chwalińską w składzie triumfowała w halowych mistrzostwach Europy do lat 14. Chwalińska wygrała wszystkie pięć meczów, w których brała udział – trzech singlowych oraz dwóch deblowych[2][3]. W letniej edycji tych zawodów Polki z Chwalińską w składzie zdobyły brązowe medale[4].
W 2015 roku w parze z Igą Świątek zdobyła tytuł mistrzyni Europy młodzików w grze podwójnej[5]. Rok później para osiągnęła triumf w kategorii kadetów[6][7].
W 2016 była członkinią reprezentacji, która triumfowała w rozgrywkach Junior Fed Cup[8][9].
W styczniu 2017 wygrała AGL Loy Yang Traralgon Junior International (Grade 1) w grze podwójnej w parze z Igą Świątek, a w Australian Open z tą samą partnerką przegrały mecz finałowy.
W lipcu 2017 triumfowała (bez straty seta) w mistrzostwach Europy kadetów w grze pojedynczej[10][11].
Rok później zdobyła srebro (w grze pojedynczej) i brąz (w deblu, z Weroniką Falkowską) podczas mistrzostw Europy juniorów[12][13].
Kariera zawodowa
W 2017 dotarła do finału turnieju ITF w Wirralu (15 000 $), gdzie przegrała z Maią Lumsden 4:6, 1:6. W lipcu 2019 roku wygrała swój pierwszy turniej ITF, rozegrany w Bytomiu, w którym w finale pokonała Ninę Potočnik 6:3, 6:4.
30 czerwca 2021 roku Polka poinformowała o zawieszeniu kariery tenisowej z powodów zdrowotnych. Przyznała, że od półtora roku cierpi na depresję[14]. Po paru miesiącach powróciła do treningów oraz udziału w zawodach[15][16].
W karierze wygrała pięć turniejów singlowych i siedem deblowych rangi ITF. 3 października 2022 zajmowała najwyższe miejsce w rankingu singlowym WTA Tour – 149. pozycję, natomiast 1 sierpnia 2022 osiągnęła najwyższą lokatę w deblu – 175. miejsce.
W 2019 roku po raz pierwszy reprezentowała kraj w zmaganiach o Puchar Federacji.
Historia występów wielkoszlemowych
- Legenda
W, wygrany turniej
F, przegrana w finale
SF, przegrana w półfinale
QF, przegrana w ćwierćfinale
xR, przegrana w x rundzie
A, brak startu
NH, turniej nie odbył się
Występy w grze pojedynczej
| Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | |||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | Q1 | Q1 | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | Q1 | A | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | NH | Q1 | 2R | 0 / 1 | 1 – 1 | |||||||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | Q2 | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||||||||
| Ranking na koniec roku | 900 | 588 | 336 | 220 | 220 | 343 | 0 / 1 | 1 – 1 | ||||||||||||||||||
Występy w grze podwójnej
| Turniej | 2016 | 2017 | 2018 | 2019 | 2020 | 2021 | 2022 | Tytuły | Z–P | ||||||||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Australian Open | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||
| French Open | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||
| Wimbledon | A | A | A | A | NH | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||
| US Open | A | A | A | A | A | A | A | 0 / 0 | 0 – 0 | ||||||||||||||||||
| Ranking na koniec roku | – | 828 | 344 | 372 | 429 | 397 | 0 / 0 | 0 – 0 | |||||||||||||||||||
Występy w grze mieszanej
Maja Chwalińska nigdy nie startowała w rozgrywkach gry mieszanej podczas turniejów wielkoszlemowych.
Finały turniejów ITF
| turnieje z pulą nagród 100 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 80 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 60 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 25 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 15 000 $ |
| turnieje z pulą nagród 10 000 $ |
Gra pojedyncza 7 (5–2)
| Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Przeciwniczka | Wynik | |
| Finalistka | 1. | 18/02/2017 |  Wirral | 15 000 | Twarda (hala) | Maia Lumsden | 4:6, 1:6 |
| Zwyciężczyni | 1. | 28/07/2019 |  Bytom | 25 000 | Ceglana |  Nina Potočnik | 6:3, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 2. | 04/08/2019 | Grodzisk Mazowiecki | 25 000 | Ceglana |  Dejana Radanović | 7:6(5), 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 11/08/2019 | Warszawa | 60 000 | Ceglana |  Anastasija Komardina | 6:3, 6:0 |
| Zwyciężczyni | 4. | 16/01/2022 |  Monastyr | 25 000 | Ceglana |  Carole Monnet | 6:4, 6:4 |
| Finalistka | 2. | 13/02/2022 |  Porto | 25 000 | Twarda (hala) |  Julia Grabher | 3:6, 7:6(2), 5:7 |
| Zwyciężczyni | 5. | 08/05/2022 |  Praga | 60 000 | Ceglana |  Ekaterine Gorgodze | 7:5, 6:3 |
Gra podwójna 13 (6–7)
| Rezultat | Data | Turniej | ($) | Naw. | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik | |
| Finalistka | 1. | 23/09/2016 | Brno | 15 000 | Ceglana | Paulina Czarnik | Aneta Kladivová Aneta Laboutková | 6:7(5), 6:3, 10–12 |
| Zwyciężczyni | 1. | 17/02/2017 | Wirral | 15 000 | Twarda (hala) |  Miyabi Inoue |  Emina Bektas Ronit Yurovsky | 6:4, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 2. | 30/06/2018 | Toruń | 25 000 | Ceglana | Katarzyna Kawa |  Albina Chabibulina Hélène Scholsen | 6:1, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 3. | 11/08/2018 | Warszawa | 25 000 | Ceglana | Daria Kuczer | Martyna Kubka Stefania Rogozińska-Dzik | 3:6, 7:6(5), 10–1 |
| Finalistka | 2. | 04/11/2018 |  Toronto | 60 000 | Twarda (hala) |  Elica Kostowa | Sharon Fichman Maria Sanchez | 0:6, 4:6 |
| Finalistka | 3. | 16/02/2019 |  Trnawa | 25 000 | Twarda (hala) | Miriam Kolodziejová |  Laura Ioana Andrei Anastasia Zarycká | 4:6, 3:6 |
| Zwyciężczyni | 4. | 13/04/2019 | Sunderland | 25 000 | Twarda (hala) |  Ulrikke Eikeri | Emina Bektas Tara Moore | 6:4, 3:6, 11–9 |
| Zwyciężczyni | 5. | 10/08/2019 | Warszawa | 60 000 | Ceglana | Ulrikke Eikeri | Weronika Falkowska Martyna Kubka | 6:4, 6:1 |
| Finalistka | 4. | 18/12/2020 |  Sëlva | 25 000 | Twarda (hala) | Linda Fruhvirtová | Matilde Paoletti Lisa Pigato | 5:7, 1:6 |
| Finalistka | 5. | 29/10/2021 |  Stambuł | 25 000 | Twarda (hala) | Miriam Kolodziejová |  Jasmijn Gimbrere Bibiane Schoofs | 2:6, 4:6 |
| Finalistka | 6. | 06/11/2021 |  Haabneeme | 25 000 | Twarda (hala) |  Adrienn Nagy | Jessica Failla Chihiro Muramatsu | 3:6, 4:6 |
| Finalistka | 7. | 27/11/2021 | Milovice | 25 000 | Twarda (hala) | Linda Nosková | Sakura Hosogi Misaki Matsuda | 6:3, 2:6, 8–10 |
| Zwyciężczyni | 6. | 04/12/2021 | Jablonec nad Nysą | 25 000 | Dywanowa (hala) | Katherine Sebov | Lucie Havlíčková Linda Klimovičová | 7:5, 6:4 |
| Zwyciężczyni | 7. | 01/05/2022 | Stambuł | 60 000 | Ceglana | Jesika Malečková | Berfu Cengiz Anastasija Tichonowa | 2:6, 6:4, 10-7 |
Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych
Gra podwójna (1)
| Końcowy wynik | Rok | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwniczki | Wynik finału |
| Finalistka | 2017 |  Australian Open | Twarda | Iga Świątek | Bianca Andreescu Carson Branstine | 1:6, 6:7(4) |
Puchar Federacji
Gra podwójna
| Rok | Runda | Data i miejsce | Przeciwnik | Nawierzchnia | Partnerka | Rywalki | Zwycięstwo/Porażka | Rezultat |
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| 2019 | Europa/Afryka Grupa I | 6–9 lutego 2019 Zielona Góra, Polska |  Dania (3:0) | Twarda (hala) | Alicja Rosolska | Maria Jespersen Hannah Viller Møller | Zwycięstwo | 6:0, 6:3 |
| 2020 | 5–8 lutego 2020 Esch-sur-Alzette, Luksemburg | Słowenia (2:1) | Kaja Juvan Pia Lovrič | Porażka | 5:7, 0:6 | |||
| Turcja (3:0) | Magdalena Fręch | Ayla Aksu İpek Öz | Zwycięstwo | 6:3, 6:4 |
Przypisy
- ↑ Rafał Smoliński: Wielkie zmiany u Mai Chwalińskiej. Tenisistka zakończyła współpracę z trenerem, który odkrył jej talent. Sportowe Fakty, 2020-06-11. [dostęp 2022-06-29]. (pol.).
- ↑ Polskie tenisistki wygrały Halowe Drużynowe Mistrzostwa Europy!. WP SportoweFakty. [dostęp 2017-01-21]. (pol.).
- ↑ Polki mistrzyniami Europy! Rosjanki pokonane. Polsat Sport. [dostęp 2017-01-21]. (pol.).
- ↑ Maja Chwalińska z zespołem narodowym wywalczyła brązowy medal. Dąbrowa Górnicza – NaszeMiasto.pl. [dostęp 2017-01-21]. (pol.).
- ↑ Maja Chwalińska i Iga Świątek Mistrzyniami Europy !!!. Tenis Bielsko. [dostęp 2017-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2 lutego 2017)]. (pol.).
- ↑ Iga Świątek i Kacper Żuk deblowymi mistrzami Europy!. Klub Tenisowy Legia Warszawa. [dostęp 2017-01-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (13 marca 2017)]. (pol.).
- ↑ Mistrzostwa Europy kadetów w Moskwie. Polski-Tenis.pl. [dostęp 2017-01-21]. (pol.).
- ↑ Junior Fed Cup by BNP Paribas. ITF. s. 8. [dostęp 2017-01-21]. (ang.).
- ↑ Junior Fed Cup – Polki mistrzyniami świata. Polski-Tenis.pl. [dostęp 2017-01-21]. (pol.).
- ↑ Mistrzostwa Europy do lat 18, 16 i 14, Polski-Tenis.pl [dostęp 2017-07-30] (pol.).
- ↑ 2017 European Junior Championships 16 & Under: Girls Singles 16 Main Draw, Tennis Europe [dostęp 2017-07-30] (ang.).
- ↑ 2018 European Junior Championships, ITF Tennis [dostęp 2018-07-30] (ang.).
- ↑ Clara Tauson za mocna. Maja Chwalińska wicemistrzynią Europy juniorek, WP SportoweFakty [dostęp 2018-07-30] (pol.).
- ↑ Polska Agencja Prasowa, Polska tenisistka zawiesza karierę z powodów zdrowotnych, TVP Sport, 30 czerwca 2021 [dostęp 2021-06-30] (pol.).
- ↑ Adam Barabasz: Maja Chwalińska: „Nie było treningu, żebym nie płakała”. Nikt nie zauważył podstępnej choroby. TVN, 2021-11-03. [dostęp 2022-01-16]. (pol.).
- ↑ Antoni Cichy: Maja Chwalińska o meczu z samą sobą i depresją. „Każde pytanie wywoływało łzy”. TVP, 2021-12-03. [dostęp 2022-01-16]. (pol.).
Bibliografia
- Profil na stronie WTA, Women’s Tennis Association [dostęp 2021-06-23] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2021-06-23] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Billie Jean King, Billie Jean King Cup [dostęp 2021-06-23] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
.svg)
.svg)
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Autor: Peter Menzel, Licencja: CC BY-SA 2.0
Maja Chwalińska during 2022 Wimbledon qualifications