Majnard

Majnard[1]germańskie imię męskie, notowane w Polsce od 1308 roku[2] w formach (Mainard), Meinart, Meinard, Meinhart, Meinhard, z możliwymi zdrobnieniami Meinko oraz Menko. Pierwszy człon tego imienia pochodzi od germańskiej ściągniętej formy członu Magin-, Megin-: stwniem. magan, megin – "siła, moc"; śrwniem. magen, mān, main. Drugi człon to hart, hard – "silny, mocny, krzepki, dzielny"[3].

Majnard imieniny obchodzi

Znane osoby noszące imię Majnard

Zobacz też

Przypisy

  1. Kazimierz Rymut, Słownik imion współcześnie w Polsce używanych, Kraków: IJP PAN, 1995, ISBN 83-85579-13-3, OCLC 835394324.
  2. W. Taszycki (red.), Słownik staropolskich nazw osobowych, T. 3 z. 3, (Marszko–Mżurowski), Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk 1973
  3. Z. Klimek (opr.), Słownik etymologiczno-motywacyjny staropolskich nazw osobowych, t. 5, Kraków 1997, ​ISBN 83-85579-14-1
  4. H.Fros, F. Sowa Księga imion i świętych t. 4, Kraków 2000, ​ISBN 83-7097-671-9​, szpalta 242-3, por. Katolsk.no
  5. Heiligenlexikon