Makary Drohomirecki

Makary Drohomirecki
Herb
Sas
Rodzina

Drohomireccy

Data urodzenia

1840

Data i miejsce śmierci

Luty 1863[1][2][3]
Pyszków

Makary Drohomirecki (ur. 1840, zm. 12[1], 15[2]16[4] lub 22[3] lutego 1863) – polski działacz niepodległościowy pochodzenia ukraińskiego, powstaniec styczniowy.

Wcześnie osierocony przez rodziców, pozostawał pod opieką Feliksa Szostakowskiegomarszałka szlachty powiatu kijowskiego. Ukończył studia na Uniwersytecie Kijowskim, a następnie Instytut Agronomiczny w Marymoncie.

Uczestniczył czynnie w życiu politycznym Warszawy. W 1860 kontynuował studia na Uniwersytecie w Heidelbergu[5], następnie przeniósł się do Paryża, gdzie zetknął się z radykalnie nastawioną młodzieżą polską. Uczęszczał na wykłady gen. Ludwika Mierosławskiego o tematyce wojskowej[6].

Przed wybuchem powstania mieszkał w Liège, skąd wyruszył do kraju na czele sformowanego ze studentów liczącego ok. 20 ludzi oddziału[5]. Drohomirecki zwany Kniaziem w końcu stycznia 1863 r. przekroczył granicę Kongresówki w okolicach Wielunia i podążył w kierunku Sieradza, mając w planie rozbudowanie oddziału. Po drodze ogłaszał Manifest i Dekret Tymczasowego Rządu Narodowego i objaśniał cele powstania. Miejsce biwakowania oddziału na niewielkiej polance w głębi lasów lipnieńskich k. Złoczewa zdradził Rosjanom chłop Aleksander Rumowicz z kolonii Potok, którego wkrótce powiesili powstańcy z oddziału żandarmerii narodowej. Wdowa po zdrajcy dostała od Rosjan 200 rubli. 32 osobowy oddział został otoczony przez 3 roty piechoty i 40 kozaków z sieradzkiego garnizonu. Rosjanami dowodził mjr Pisanko i oficer Hanczakow. W walce poległo 5 - 8[7][8] powstańców i ich dowódca – Makary Drohomirecki, na którego ciele doliczono się ok. 30 ran postrzałowych i od broni białej. Części powstańców udało się uciec, cześć zaś została wybita w pobliskim Brzeźnie.

Obecnie w miejscu ich śmierci w uroczysku zwanym przez okoliczną ludność „Poległe” stoi duży krzyż i skromny pomnik. Prawdopodobnie pochowani tu są także znani z nazwiska: kapelan oddziału – ks. Kazimierz Jany, Malinowski – malarz dekoracyjny z Sieradza, dowódca – Makary Drohomirecki, Aleksander Hauke – syn Aleksandra Jana Haukego[9].

Przypisy

  1. a b Białynia-Chołodecki 1907 ↓, s. 27 podaje datę śmierci 12 lutego 1863.
  2. a b Zieliński 1913 ↓, s. 191 podaje datę śmierci 15 lutego 1863.
  3. a b Kirschanek 1923b ↓, s. 1 podaje datę śmierci 22 lutego 1863.
  4. Powstanie styczniowe - lista uczestników. Genealogia Polaków. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
  5. a b Tadeusz Olejnik, Powstanie Styczniowe na ziemi wieluńskiej, Muzeum Ziemi Wieluńskiej Narodowe Centrum Kultury, Wieluń 2013, s.294
  6. Bolesław Limanowski: Szermierze wolności. Kraków: Spółka nakładowa „KSIĄŻKA“, 1911, s. 205. [dostęp 2014-04-06]. (pol.).
  7. Zieliński 1913 ↓, s. 191 mówi o pięciu zabitych w Pyszkowie.
  8. Kirschanek 1923a ↓, s. 1 mówi o ośmiu mogiłach.
  9. Kirschanek 1923b ↓, s. 1.

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL COA Sas I.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Herb szlachecki Sas