Maks Mirny
 | ||||||||||
| Państwo |  Białoruś | |||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 6 lipca 1977 Mińsk | |||||||||
| Wzrost | 196 cm | |||||||||
| Masa ciała | 93 kg | |||||||||
| Gra | praworęczny, jednoręczny bekhend | |||||||||
| Status profesjonalny | 1996 | |||||||||
| Zakończenie kariery | 28 listopada 2018[1] | |||||||||
| Trener | Mikałaj Mirny | |||||||||
| Gra pojedyncza | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 1 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 18 (18 sierpnia 2003) | |||||||||
| Australian Open | 3R (2000, 2006) | |||||||||
| Roland Garros | 2R (1999, 2006) | |||||||||
| Wimbledon | 4R (2003, 2005, 2006) | |||||||||
| US Open | QF (2002) | |||||||||
| Gra podwójna | ||||||||||
| Wygrane turnieje | 52 | |||||||||
| Najwyżej w rankingu | 1 (9 czerwca 2003) | |||||||||
| Australian Open | F (2007) | |||||||||
| Roland Garros | W (2005, 2006, 2011, 2012) | |||||||||
| Wimbledon | F (2003) | |||||||||
| US Open | W (2000, 2002) | |||||||||
| Dorobek medalowy | ||||||||||
| ||||||||||
Maks Mirny (biał.: Максім Мікалаевіч Мірны, Maksim Mikałajewicz Mirny; ros.: Максим Николаевич Мирный, Maksim Nikołajewicz Mirny; ur. 6 lipca 1977 w Mińsku) – białoruski tenisista, lider rankingu deblowego, zwycięzca 10 turniejów wielkoszlemowych w grze podwójnej i mieszanej, dwukrotny triumfator ATP Finals oraz złoty medalista Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 w grze mieszanej.
Życie prywatne
10 lipca 2004 roku poślubił w Mińsku Ksenię. Mają troje dzieci: córki Melanię (ur. 16 grudnia 2004), Petrę (ur. 8 marca 2007) i syna Demida (ur. 10 listopada 2009).
Działalność charytatywna
W listopadzie 2002 roku otrzymał tytuł ambasadora ds. AIDS na Białorusi z ramienia ONZ.
Kariera tenisowa
Karierę zawodową rozpoczął w roku 1996. Cechował go mocny serwis i forhend, a większość akcji starał się kończyć wolejami. Był tenisistą praworęcznym, z jednoręcznym bekhendem.
W grze pojedynczej wygrał jeden turniej z cyklu ATP World Tour, w roku 2003 podczas rozgrywek w Rotterdamie. Pojedynek finałowy rozegrał z Raemonem Sluiterem, którego pokonał 7:6(3), 6:4. Trzykrotnie grał również w finałach imprez ATP World Tour, najpierw w roku 2001 w Stuttgarcie, a w roku 2005 w Memphis oraz Nottingham. W Wielkim Szlemie najlepszym singlowym wynikiem Białorusina jest ćwierćfinał US Open z 2002 roku. Najwyżej sklasyfikowany w rankingu singlistów był w sierpniu 2003 roku na 18. miejscu.
W grze podwójnej Mirny wygrał w przeciągu swojej kariery 52 turnieje rangi ATP World Tour. Do jego największych osiągnięć deblowych zalicza się czterokrotne zwycięstwo w latach 2005, 2006, 2011 i 2012 we French Open oraz triumfy w latach 2000 i 2002 w US Open. W 2006 i 2011 roku Mirny odniósł wygraną w turnieju ATP World Tour Finals, w którym gra osiem najlepszych par z całego sezonu. Ponadto Białorusin 46 razy przegrał finały rozgrywek ATP World Tour, w tym cztery razy w Wielkim Szlemie i dwukrotnie w ATP Finals. Dnia 9 czerwca 2003 roku został liderem rankingu deblistów.
W grze mieszanej Mirny wygrał cztery tytuły wielkoszlemowe, w tym dwa z Sereną Williams – w 1998 roku wspólnie wygrali Wimbledon i US Open. Trzecie zwycięstwo Białorusin odniósł w roku 2007, wygrywając wspólnie z Wiktoryją Azaranką na US Open. Czwarty triumf zanotował podczas US Open 2013, triumfując wspólnie z Andreą Hlaváčkovą. Ponadto Mirny czterokrotnie był finalistą zawodów wielkoszlemowych w mikście, najpierw z Sereną Williams podczas Australian Open z 1999 roku, potem z Anną Kurnikową podczas US Open z 2000 roku, z Wiktoryją Azaranką w Australian Open z 2007 roku oraz z Chan Hao-ching na Wimbledonie w sezonie 2014. Podczas Letnich Igrzysk Olimpijskich 2012 razem z Azaranką zdobył złoty medal.
Mirny rozegrał najwięcej spotkań w historii reprezentacji Białorusi w Pucharze Davisa. Szczególną popularność przyniósł mu rok 2004, kiedy (wraz z Uładzimirem Wałczkouem) przyczynił się do awansu Białorusi do półfinału tych rozgrywek, po zwycięstwach z Rosją i Argentyną; lepsi od Białorusinów okazali się w półfinale Amerykanie. Rok wcześniej Mirny dzięki zwycięstwom singlowym (m.in. nad Rainerem Schüttlerem) w meczu z Niemcami zapewnił Białorusi awans do „grupy światowej” – najwyższej klasy rozgrywek w Pucharze Davisa. Te osiągnięcia (a także występy w cyklu zawodowym) przyniosły Mirnemu najwyższe odznaczenia państwowe, był również poważnym kandydatem do pełnienia funkcji chorążego na igrzyskach olimpijskich w Atenach.
Finały w turniejach ATP World Tour
| Legenda |
|---|
| Wielki Szlem |
| Igrzyska olimpijskie |
| Tennis Masters Cup / ATP Finals |
| ATP Masters Series / ATP Tour Masters 1000 |
| ATP International Series Gold / ATP Tour 500 |
| ATP International Series / ATP Tour 250 |
Gra pojedyncza (1–3)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|
| Finalista | 1. | 21 października 2001 | Stuttgart | Twarda (hala) |  Tommy Haas | 2:6, 2:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 1. | 23 lutego 2003 | Rotterdam | Twarda (hala) |  Raemon Sluiter | 7:6(3), 6:4 |
| Finalista | 2. | 20 lutego 2005 | Memphis | Twarda (hala) |  Kenneth Carlsen | 5:7, 5:7 |
| Finalista | 3. | 19 czerwca 2005 | Nottingham | Trawiasta |  Richard Gasquet | 2:6, 3:6 |
Gra mieszana (5–4)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partnerka | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 4 lipca 1998 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta |  Serena Williams |  Mirjana Lučić Mahesh Bhupathi | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 2. | 12 września 1998 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Serena Williams | Lisa Raymond Patrick Galbraith | 6:2, 6:2 |
| Finalista | 1. | 30 stycznia 1999 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Serena Williams |  Mariaan de Swardt David Adams | 4:6, 6:4, 6:7(5) |
| Finalista | 2. | 9 września 2000 | US Open, Nowy Jork | Twarda |  Anna Kurnikowa |  Arantxa Sánchez Vicario Jared Palmer | 4:6, 3:6 |
| Finalista | 3. | 27 stycznia 2007 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Wiktoryja Azaranka | Jelena Lichowcewa Daniel Nestor | 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 3. | 8 września 2007 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Wiktoryja Azaranka | Meghann Shaughnessy Leander Paes | 6:4, 7:6(6) |
| Zwycięzca | 4. | 4 sierpnia 2012 | Londyn | Trawiasta | Wiktoryja Azaranka |  Laura Robson Andy Murray | 2:6, 6:3, 10–8 |
| Zwycięzca | 5. | 6 września 2013 | US Open, Nowy Jork | Twarda |  Andrea Hlaváčková | Abigail Spears Santiago González | 7:6(5), 6:3 |
| Finalista | 4. | 6 lipca 2014 | Wimbledon, Londyn | Twarda |  Chan Hao-ching |  Samantha Stosur Nenad Zimonjić | 4:6, 2:6 |
Gra podwójna (52–46)
| Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy | Wynik finału |
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Zwycięzca | 1. | 2 lutego 1997 | Szanghaj | Dywanowa (hala) |  Kevin Ullyett |  Tomas Nydahl Stefano Pescosolido | 7:6, 6:7, 7:5 |
| Finalista | 1. | 5 października 1997 | Tuluza | Twarda (hala) | Jean-Philippe Fleurian | Jacco Eltingh Paul Haarhuis | 3:6, 6:7 |
| Finalista | 2. | 12 kwietnia 1998 | Ćennaj | Twarda | Olivier Delaître | Leander Paes Mahesh Bhupathi | 7:6, 3:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 2. | 7 lutego 1999 | Marsylia | Twarda (hala) | Andriej Olchowski | David Adams Pavel Vízner | 7:5, 7:6(7) |
| Zwycięzca | 3. | 7 marca 1999 | Kopenhaga | Dywanowa (hala) | Andriej Olchowski | Marc-Kevin Goellner David Prinosil | 6:7(5), 7:6(4), 6:1 |
| Zwycięzca | 4. | 7 marca 1999 | Delray Beach | Ceglana |  Nenad Zimonjić | Doug Flach Brian MacPhie | 7:6(3), 3:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 5. | 17 października 1999 | Singapur | Twarda (hala) |  Eric Taino | Todd Woodbridge Mark Woodforde | 6:3, 6:4 |
| Zwycięzca | 6. | 9 stycznia 2000 | Ad-Dauha | Twarda |  Mark Knowles | Alex O’Brien Jared Palmer | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 3. | 7 maja 2000 | Monachium | Ceglana | Nenad Zimonjić | David Adams John-Laffnie de Jager | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 4. | 20 sierpnia 2000 | Indianapolis | Twarda | Jonas Björkman | Lleyton Hewitt Sandon Stolle | 2:6, 6:3, 3:6 |
| Zwycięzca | 7. | 8 września 2000 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Lleyton Hewitt | Ellis Ferreira Rick Leach | 6:4, 5:7, 7:6(5) |
| Zwycięzca | 8. | 19 listopada 2000 | Paryż | Dywanowa (hala) | Nicklas Kulti | Paul Haarhuis Daniel Nestor | 6:4, 7:5 |
| Finalista | 5. | 17 czerwca 2001 | Halle | Trawiasta | Patrick Rafter | Daniel Nestor Sandon Stolle | 4:6, 7:6(5), 1:6 |
| Zwycięzca | 9. | 7 października 2001 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Sandon Stolle | Mahesh Bhupathi Jeff Tarango | 6:3, 6:0 |
| Zwycięzca | 10. | 21 października 2001 | Stuttgart | Twarda (hala) | Sandon Stolle | Ellis Ferreira Jeff Tarango | 7:6, 7:6(4) |
| Finalista | 6. | 3 lutego 2002 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Julien Boutter | Karsten Braasch Andriej Olchowski | 6:3, 6:7(5), 10–12 |
| Finalista | 7. | 17 lutego 2002 | Marsylia | Twarda (hala) | Julien Boutter | Arnaud Clément Nicolas Escudé | 4:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 11. | 24 lutego 2002 | Rotterdam | Twarda (hala) |  Roger Federer | Mark Knowles Daniel Nestor | 4:6, 6:3, 10–4 |
| Finalista | 8. | 17 marca 2002 | Indian Wells | Twarda | Roger Federer | Mark Knowles Daniel Nestor | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 9. | 16 czerwca 2002 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Mahesh Bhupathi | Wayne Black Kevin Ullyett | 5:7, 3:6 |
| Finalista | 10. | 11 sierpnia 2002 | Cincinnati | Twarda | Mahesh Bhupathi | James Blake Todd Martin | 5:7, 3:6 |
| Finalista | 11. | 18 sierpnia 2002 | Indianapolis | Twarda | Mahesh Bhupathi | Mark Knowles Daniel Nestor | 6:7(4), 7:6(5), 4:6 |
| Zwycięzca | 12. | 7 września 2002 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Mahesh Bhupathi | Jiří Novák Radek Štěpánek | 6:3, 3:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 13. | 6 października 2002 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Roger Federer | Joshua Eagle Sandon Stolle | 6:4, 7:6 |
| Finalista | 12. | 20 października 2002 | Madryt | Twarda (hala) | Mahesh Bhupathi | Mark Knowles Daniel Nestor | 3:6, 5:7, 0:6 |
| Finalista | 13. | 5 stycznia 2003 | Adelaide | Twarda | Jeff Morrison | Jeff Coetzee Chris Haggard | 6:2, 4:6, 6:7(7) |
| Finalista | 14. | 23 lutego 2003 | Rotterdam | Twarda (hala) | Roger Federer | Wayne Arthurs Paul Hanley | 6:7(4), 2:6 |
| Zwycięzca | 14. | 30 marca 2003 | Miami | Twarda | Roger Federer | Leander Paes David Rikl | 7:5, 6:3 |
| Zwycięzca | 15. | 13 kwietnia 2003 | Estoril | Ceglana | Mahesh Bhupathi |  Lucas Arnold Ker Mariano Hood | 6:1, 6:2 |
| Zwycięzca | 16. | 20 kwietnia 2003 | Monte Carlo | Ceglana | Mahesh Bhupathi | Michaël Llodra Fabrice Santoro | 6:4, 3:6, 7:6(6) |
| Finalista | 15. | 19 maja 2003 | Hamburg | Ceglana | Mahesh Bhupathi | Mark Knowles Daniel Nestor | 4:6, 6:7(10) |
| Finalista | 16. | 15 czerwca 2003 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Mahesh Bhupathi | Mark Knowles Daniel Nestor | 7:5, 4:6, 6:7(3) |
| Finalista | 17. | 5 lipca 2003 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Mahesh Bhupathi | Jonas Björkman Todd Woodbridge | 6:3, 3:6, 6:7(4), 3:6 |
| Zwycięzca | 17. | 10 sierpnia 2003 | Montreal | Twarda | Mahesh Bhupathi | Jonas Björkman Todd Woodbridge | 6:3, 7:6(4) |
| Zwycięzca | 18. | 5 października 2003 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Mahesh Bhupathi | Wayne Black Kevin Ullyett | 6:3, 7:5 |
| Finalista | 18. | 12 października 2003 | Wiedeń | Twarda (hala) | Mahesh Bhupathi | Yves Allegro Roger Federer | 6:7(7), 5:7 |
| Zwycięzca | 19. | 19 października 2003 | Madryt | Twarda (hala) | Mahesh Bhupathi | Wayne Black Kevin Ullyett | 6:2, 2:6, 6:3 |
| Zwycięzca | 20. | 9 maja 2004 | Rzym | Ceglana | Mahesh Bhupathi | Wayne Arthurs Paul Hanley | 2:6, 6:3, 6:4 |
| Finalista | 19. | 1 sierpnia 2004 | Toronto | Twarda | Jonas Björkman | Mahesh Bhupathi Leander Paes | 4:6, 2:6 |
| Zwycięzca | 21. | 7 marca 2005 | Miami | Twarda | Jonas Björkman | Wayne Black Kevin Ullyett | 6:1, 6:2 |
| Zwycięzca | 22. | 15 maja 2005 | Hamburg | Ceglana | Jonas Björkman | Michaël Llodra Fabrice Santoro | 4:6, 7:6(2), 7:6(3) |
| Zwycięzca | 23. | 5 czerwca 2005 | French Open, Paryż | Ceglana | Jonas Björkman | Bob Bryan Mike Bryan | 2:6, 6:1, 6:4 |
| Finalista | 20. | 12 czerwca 2005 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Jonas Björkman | Bob Bryan Mike Bryan | 6:7(9), 6:7(4) |
| Zwycięzca | 24. | 21 sierpnia 2005 | Cincinnati | Twarda | Jonas Björkman | Wayne Black Kevin Ullyett | 7:6(3), 6:2 |
| Finalista | 21. | 11 września 2005 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Jonas Björkman | Bob Bryan Mike Bryan | 1:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 25. | 16 października 2005 | Moskwa | Dywanowa (hala) | Michaił Jużny | Igor Andriejew Nikołaj Dawydienko | 6:1, 6:1 |
| Finalista | 22. | 30 października 2005 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Jonas Björkman |  Julian Knowle Jürgen Melzer | 6:4, 5:7, 5:7 |
| Zwycięzca | 26. | 8 stycznia 2006 | Ad-Dauha | Twarda | Jonas Björkman |  Christophe Rochus Olivier Rochus | 2:6, 6:3, 10–8 |
| Zwycięzca | 27. | 26 marca 2006 | Miami | Twarda | Jonas Björkman | Bob Bryan Mike Bryan | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 28. | 23 kwietnia 2006 | Monte Carlo | Ceglana | Jonas Björkman | Fabrice Santoro Nenad Zimonjić | 6:2, 7:6(2) |
| Zwycięzca | 29. | 11 czerwca 2006 | French Open, Paryż | Ceglana | Jonas Björkman | Bob Bryan Mike Bryan | 6:7(5), 6:4, 7:5 |
| Finalista | 23. | 18 czerwca 2006 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Jonas Björkman | Paul Hanley Kevin Ullyett | 4:6, 6:3, 8–10 |
| Zwycięzca | 30. | 23 lipca 2006 | Stuttgart | Ceglana | Gastón Gaudio | Yves Allegro Robert Lindstedt | 7:5, 6:7(1), 12–10 |
| Zwycięzca | 31. | 20 sierpnia 2006 | Cincinnati | Twarda | Jonas Björkman | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 6:3, 10–7 |
| Finalista | 24. | 10 września 2006 | US Open, Nowy Jork | Twarda | Jonas Björkman | Martin Damm Leander Paes | 7:6(5), 4:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 32. | 19 listopada 2006 | Szanghaj | Twarda (hala) | Jonas Björkman | Mark Knowles Daniel Nestor | 6:2, 6:4 |
| Finalista | 25. | 28 stycznia 2007 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Jonas Björkman | Bob Bryan Mike Bryan | 5:7, 5:7 |
| Zwycięzca | 33. | 14 października 2007 | Sztokholm | Twarda (hala) | Jonas Björkman | Arnaud Clément Michaël Llodra | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 34. | 17 lutego 2008 | Delray Beach | Twarda | Jamie Murray | Bob Bryan Mike Bryan | 6:4, 3:6, 10–6 |
| Zwycięzca | 35. | 12 października 2008 | Wiedeń | Twarda (hala) |  Andy Ram | Philipp Petzschner Alexander Peya | 6:1, 7:5 |
| Finalista | 26. | 26 października 2008 | Petersburg | Twarda (hala) | Rohan Bopanna | Travis Parrott Filip Polášek | 6:3, 6:7(4), 8–10 |
| Finalista | 27. | 22 marca 2009 | Indian Wells | Twarda | Andy Ram | Mardy Fish Andy Roddick | 6:3, 1:6, 12–14 |
| Zwycięzca | 36. | 5 kwietnia 2009 | Miami | Twarda | Andy Ram | Ashley Fisher Stephen Huss | 6:7(4), 6:2, 10–7 |
| Finalista | 28. | 16 sierpnia 2009 | Montreal | Twarda | Andy Ram | Mahesh Bhupathi Mark Knowles | 4:6, 3:6 |
| Finalista | 29. | 29 listopada 2009 | Londyn | Twarda (hala) | Andy Ram | Bob Bryan Mike Bryan | 6:7(5), 3:6 |
| Finalista | 30. | 4 kwietnia 2010 | Miami | Twarda | Mahesh Bhupathi | Lukáš Dlouhý Leander Paes | 2:6, 5:7 |
| Finalista | 31. | 18 kwietnia 2010 | Monte Carlo | Ceglana | Mahesh Bhupathi | Daniel Nestor Nenad Zimonjić | 3:6, 0:2 krecz |
| Finalista | 32. | 22 sierpnia 2010 | Cincinnati | Twarda | Mahesh Bhupathi | Bob Bryan Mike Bryan | 3:6, 4:6 |
| Finalista | 33. | 7 listopada 2010 | Walencja | Twarda (hala) | Mahesh Bhupathi | Andy Murray Jamie Murray | 6:7(8), 7:5, 7–10 |
| Zwycięzca | 37. | 14 listopada 2010 | Paryż | Twarda (hala) | Andy Ram | Mark Knowles Andy Ram | 7:5, 7:5 |
| Finalista | 34. | 28 listopada 2010 | Londyn | Twarda (hala) | Mahesh Bhupathi | Daniel Nestor Nenad Zimonjić | 6:7(5), 4:6 |
| Zwycięzca | 38. | 20 lutego 2011 | Memphis | Twarda (hala) | Daniel Nestor | Eric Butorac Jean-Julien Rojer | 6:2, 6:7(6), 10–3 |
| Finalista | 35. | 3 kwietnia 2011 | Miami | Twarda | Daniel Nestor | Mahesh Bhupathi Leander Paes | 7:6(5), 2:6, 5–10 |
| Zwycięzca | 39. | 4 czerwca 2011 | French Open, Paryż | Ceglana | Daniel Nestor |  Juan Sebastián Cabal Eduardo Schwank | 7:6(3), 3:6, 6:4 |
| Zwycięzca | 40. | 16 października 2011 | Szanghaj | Twarda | Daniel Nestor | Michaël Llodra Nenad Zimonjić | 3:6, 6:1, 12–10 |
| Finalista | 36. | 30 października 2011 | Wiedeń | Twarda (hala) | Daniel Nestor | Bob Bryan Mike Bryan | 6:7(10), 3:6 |
| Finalista | 37. | 6 listopada 2011 | Bazylea | Twarda (hala) | Daniel Nestor | Michaël Llodra Nenad Zimonjić | 4:6, 5:7 |
| Zwycięzca | 41. | 27 listopada 2011 | Londyn | Twarda (hala) | Daniel Nestor |  Mariusz Fyrstenberg Marcin Matkowski | 7:5, 6:3 |
| Zwycięzca | 42. | 8 stycznia 2012 | Brisbane | Twarda | Daniel Nestor | Jürgen Melzer Philipp Petzschner | 6:1, 6:2 |
| Zwycięzca | 43. | 26 lutego 2012 | Memphis | Twarda (hala) | Daniel Nestor | Ivan Dodig Marcelo Melo | 4:6, 7:5, 10–7 |
| Finalista | 38. | 1 kwietnia 2012 | Miami | Twarda | Daniel Nestor | Leander Paes Radek Štěpánek | 6:3, 1:6, 8–10 |
| Finalista | 39. | 22 kwietnia 2012 | Monte Carlo | Ceglana | Daniel Nestor | Bob Bryan Mike Bryan | 2:6, 3:6 |
| Zwycięzca | 44. | 9 czerwca 2012 | French Open, Paryż | Ceglana | Daniel Nestor | Bob Bryan Mike Bryan | 6:4, 6:4 |
| Zwycięzca | 45. | 17 czerwca 2012 | Londyn (Queen’s) | Trawiasta | Daniel Nestor | Bob Bryan Mike Bryan | 6:3, 6:4 |
| Finalista | 40. | 12 stycznia 2013 | Sydney | Twarda |  Horia Tecău | Bob Bryan Mike Bryan | 4:6, 4:6 |
| Finalista | 41. | 3 marca 2013 | Delray Beach | Twarda | Horia Tecău | James Blake Jack Sock | 4:6, 4:6 |
| Zwycięzca | 46. | 28 kwietnia 2013 | Bukareszt | Ceglana | Horia Tecău | Lukáš Dlouhý Oliver Marach | 4:6, 6:4, 10–6 |
| Zwycięzca | 47. | 22 czerwca 2013 | 's-Hertogenbosch | Trawiasta | Horia Tecău | Andre Begemann Martin Emmrich | 6:3, 7:6(4) |
| Zwycięzca | 48. | 6 października 2013 | Pekin | Twarda | Horia Tecău | Fabio Fognini Andreas Seppi | 6:4, 6:2 |
| Finalista | 42. | 1 marca 2014 | Acapulco | Twarda | Feliciano López | Kevin Anderson Matthew Ebden | 3:6, 3:6 |
| Finalista | 43. | 1 listopada 2015 | Walencja | Twarda (hala) | Feliciano López | Eric Butorac Scott Lipsky | 6:7(4), 3:6 |
| Zwycięzca | 49. | 27 lutego 2016 | Acapulco | Twarda | Treat Huey | Philipp Petzschner Alexander Peya | 7:6(5), 6:3 |
| Finalista | 44. | 26 lutego 2017 | Delray Beach | Twarda | Treat Huey | Raven Klaasen Rajeev Ram | 5:7, 5:7 |
| Zwycięzca | 50. | 22 października 2017 | Moskwa | Twarda (hala) | Philipp Oswald |  Damir Džumhur Antonio Šančić | 6:3, 7:5 |
| Finalista | 45. | 13 stycznia 2018 | Auckland | Twarda | Philipp Oswald | Oliver Marach Mate Pavić | 4:6, 7:5, 7–10 |
| Zwycięzca | 51. | 18 lutego 2018 | Nowy Jork | Twarda (hala) | Philipp Oswald | Wesley Koolhof Artem Sitak | 6:4, 4:6, 10–6 |
| Zwycięzca | 52. | 15 kwietnia 2018 | Houston | Ceglana | Philipp Oswald | Andre Begemann Antonio Šančić | 6:7(2), 6:4, 11–9 |
| Finalista | 46. | 21 października 2018 | Moskwa | Twarda (hala) | Philipp Oswald | Austin Krajicek Rajeev Ram | 6:7(4), 4:6 |
Przypisy
- ↑ Retired players since 2015 (ang.). Międzynarodowa Federacja Tenisowa, 2019-07-04. [dostęp 2019-07-13]. [zarchiwizowane z tego adresu (2019-07-13)].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2013-08-22] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2013-08-22] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Tennis pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
.svg)
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of Croatia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of India.svg
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of Spain.svg
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Autor: Pedro A. Gracia Fajardo, escudo de Manual de Imagen Institucional de la Administración General del Estado, Licencja: CC0
Flaga Hiszpanii
Flag of Chinese Taipei for Olympic games.svg
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
.svg)
Flag of FR Yugoslavia.svg
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Serbia and Montenegro (1992–2006).svg
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
.svg)
Flag of Yugoslavia (1992–2003); Flag of Serbia and Montenegro (2003–2006).svg
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Serbia and Montenegro, was adopted on 27 April 1992, as flag of Federal Republic of Yugoslavia (1992-2003).
Flag of Israel.svg
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Flag of New Zealand.svg
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Max Mirnyi 1, Aegon Championships, London, UK - Diliff.jpg
Autor: Diliff, Licencja: CC BY 3.0
Max Mirnyi during practice at the Queens Club Aegon Championships in London, England.
Autor: Diliff, Licencja: CC BY 3.0
Max Mirnyi during practice at the Queens Club Aegon Championships in London, England.
Flag of Curaçao.svg
The flag of Curaçao is a blue field with a horizontal yellow stripe slightly below the midline and two white, five-pointed stars in the canton. The geometry and colors are according to the description at Flags of the World.
The flag of Curaçao is a blue field with a horizontal yellow stripe slightly below the midline and two white, five-pointed stars in the canton. The geometry and colors are according to the description at Flags of the World.