Maksim Harecki

Maksim Iwanowicz Harecki Максiм Гарэцкi
Data urodzenia	6 lutego 1893
Data śmierci	10 lutego 1938
Zawód, zajęcie	pisarz nauczyciel działacz społeczny i polityczny

Maksim Iwanowicz Harecki (biał. Максiм Гарэцкi, ur. 6 lutego 1893 w Małej Bogacówce, pow. mścisławski, zm. 10 lutego 1938) – białoruski działacz polityczny, pisarz, krytyk i historyk literatury.

Życiorys

Maksim Harecki, 1913.

W latach 1918-1923 pracował jako nauczyciel w Wileńskim Gimnazjum Białoruskim. Współpracował z kilkoma gazetami. W sierpniu 1921 r. władze Litwy Środkowej zakazały wydawania pisma w języku białoruskim Nasza Dumka, którego redaktorem naczelnym był Maksim Harecki. Rozpoczął on wówczas publikację nowej gazety Biełaruskija Wiedamaści, jednak miała ona już charakter czysto literacki^[1].

Maksim Haretski upamiętniony na białoruskim znaczku pocztowym, 1993.

W 1922 r. został aresztowany i wydalony z obszaru Litwy Środkowej. Od października 1923 r. był wykładowcą języka białoruskiego na Białoruskim Uniwersytecie Państwowym. Należał do Akademii Nauk. Pracował też w Instytucie Kultury Białoruskiej i Akademii Rolniczej w Horkach. W 1930 r. został ponownie aresztowany i zesłany do posiołka Piesocznaja w obwodzie smoleńskim, niedaleko Kaługi, w głębi Rosji. Powodem aresztowania były podejrzenia o przynależność do Związku Wyzwolenia Białorusi^[2].

5 stycznia 1938 skazany na rozstrzelanie. 10 lutego 1938 rozstrzelany, a w 1955 r. zrehabilitowany.

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Maksim Harecki – dzieła w bibliotece Polona