Maksym (Krocha)

Maksym
Boris Krocha
Arcybiskup mohylewski i mścisławski
Kraj działaniaBiałoruś
Data i miejsce urodzenia25 grudnia 1928
Czernigowka
Data śmierci27 lutego 2002
Miejsce pochówkuMonaster św. Mikołaja w Mohylewie
Arcybiskup mohylewski i mścisławski
Okres sprawowania1989–2002
Wyznanieprawosławne
KościółRosyjski Kościół Prawosławny
InkardynacjaEparchia mohylewska i mścisławska
Śluby zakonne24 kwietnia 1949
Diakonat17 kwietnia 1950
Prezbiterat24 września 1954
Sakra biskupia26 marca 1972
Sukcesja apostolska
Data konsekracji26 marca 1972
MiejscowośćMoskwa
MiejsceSobór Objawienia Pańskiego
KonsekratorPimen
WspółkonsekratorzyNikodem (Rotow), Filaret (Denysenko), Aleksy (Ridigier), Antoni (Mielnikow), Pitirim (Nieczajew)

Maksym, imię świeckie Boris Iwanowicz Krocha (ur. 25 grudnia 1928 w Czernigowce, zm. 27 lutego 2002) – rosyjski biskup prawosławny.

Urodził się w rodzinie chłopskiej. W okresie przymusowej kolektywizacji jego ojciec został uznany za bogatego chłopa i zesłany na północ, gdzie pracował przy budowie Kanału Białomorskiego. II wojnę światową rodzina przeżyła na Syberii.

W 1947 wstąpił do seminarium duchownego w Leningradzie. Jako jego student 24 kwietnia 1949 metropolita nowosybirski i barnaułski Bartłomiej przyjął od niego wieczyste śluby mnisze. 17 kwietnia 1950 biskup talliński Roman wyświęcił go na hierodiakona. W 1951 mnich Maksym ukończył seminarium duchowne i kontynuował studia teologiczne w Leningradzkiej Akademii Duchownej, którą ukończył w 1955. 24 września 1954, jako student, został wyświęcony na hieromnicha przez metropolitę leningradzkiego i nowogrodzkiego Grzegorza. Posługę kapłańską spełniał w eparchiach leningradzkiej, jarosławskiej i rostowskiej oraz mińskiej. Od 1958 do 1963 duchowny był ponadto wykładowcą mińskiego seminarium duchownego oraz dziekanem monasteru Zaśnięcia Matki Bożej w Żyrowiczach. W 1962 otrzymał godność archimandryty. W 1965 uzyskał tytuł naukowy kandydata nauk teologicznych. Od 1965 do 1972 był proboszczem parafii przy soborze Świętego Ducha w Mińsku.

26 marca 1972 w soborze Objawienia Pańskiego w Moskwie miała miejsce jego chirotonia na biskupa argentyńskiego i południowoamerykańskiego. Jako konsekratorzy w ceremonii wzięli udział patriarcha moskiewski i całej Rusi Pimen, metropolici leningradzki i nowogrodzki Nikodem, kijowski i halicki Filaret, talliński i estoński Aleksy II oraz arcybiskupi miński i białoruski Antoni i wołokołamski Pitirim. Po roku został przeniesiony w stan spoczynku. W 1974 objął eparchię omską i tiumeńską. Po dziesięciu latach został podniesiony do godności arcybiskupiej. W 1986 objął katedrę tulską i bielowską, zaś w 1989 został przeniesiony do eparchii mohylewskiej i mścisławskiej.

W eparchii mohylewskiej, której działalność w czasach radzieckich niemal całkowicie zamarła, zainicjował remonty świątyń i budowy nowych. Wyremontował m.in. monaster św. Mikołaja w Mohylewie. Popularyzował w mieście kult cara Mikołaja II i jego rodziny, doprowadził do kanonizacji dwóch biskupów mohylewskich – Jerzego i Paulina[1].

Zmarł w 2002.

Przypisy

  1. A. Radziukiewicz, Wśród świętości, Przegląd Prawosławny, nr 11 (341), listopad 2013.

Bibliografia