Maksymilian Łepkowski

Maksymilian Łepkowski

Data i miejsce urodzenia	17 października 1817 Zasławie
Data i miejsce śmierci	1 lipca 1893 Zasławie
Marszałek Rady powiatu sanockiego
Okres	od 1871 do 1875
Poprzednik	Jakub Wiktor
Następca	Zenon Słonecki
Poseł do Rady Państwa V kadencji
Okres	od 1873 do 1879

Maksymilian Łepkowski^[1] herbu Dąbrowa (ur. 17 października 1817 w Zasławiu, zm. 1 lipca 1893 tamże) – polski ziemianin, właściciel dóbr, oficer Armii Cesarstwa Austriackiego, poseł do Rady Państwa, prezes i marszałek Rady powiatu sanockiego, dyrektor Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie, działacz społeczny.

Grobowiec rodziny Łepkowskich na Starym Cmentarzu w Zagórzu

Życiorys

Jego przodkiem był Antoni Łepkowski (1752–1812, podstoli halicki, właściciel Brzozowca, Czaszyna, Zasławia, Wielopola, Iskrzyni)^[2][3]. Urodził się 17 października 1817 w rodzinnym majątku w Zasławiu^[4][2]. Był synem Karola (1783–1864) i Józefy z domu Zaleskiej (1792-)^[3]. W wieku 11 lat został oddany przez rodziców do akademii wojskowej w Wiener Neustadt w Armii Cesarstwa Austriackiego^[4]. W 1836 ukończył kształcenie tamże i został przydzielony do służby w Przemyślu^[4]. Służył w tamtejszym 10 pułku piechoty Cesarstwa Austriackiego (tożsamość podawano jako „Maximilian von Lepkowski” wzgl. „Lepkowsky”) jako chorąży (1837, 1838)^[5][6], następnie jako podporucznik (1839, 1840)^[7][8].

Po około trzech latach służby powrócił do rodzinnego Zasławia i zajął się gospodarowaniem w majątku^[4]. Rodzina Łepkowskich posiadała obszary na terenie obecnego Zagórza, w tym Zasławie i Wielopole. Pod koniec XIX wieku Maksymilian Łepkowski był właścicielem tabularnym dóbr Zasławie^[9][10][11].

Reprezentując własność ziemską jako właściciel dóbr tabularnych w 1870 został wybrany z grupy większych posiadłości do Rady c. k. powiatu sanockiego, obejmując wówczas członkiem wydziału powiatowego^[12][13]. Później był wybierany ponownie do rady^{[14][15][16][17][18][19][20]}. Pełnił funkcję prezesa i marszałka wydziału rady^[11][2] (1871–1875^[21]); jego zastępcą był Zenon Słonecki^[22][23] , który został jego następcą^[24][25]. Został wybrany posłem do Rady Państwa w Wiedniu V kadencji (1873–1879, jako reprezentant wielkiej własności z powiatów Sanok, Brzozów, Lesko, Krosno)^[4][26][11]. Był współzałożycielem Towarzystwa Wzajemnych Ubezpieczeń w Krakowie^[11]. W 1878 został powołany na stanowisko II dyrektora TWU, w związku z czym złożył mandat poselski i poświęcił się pracy w Towarzystwie^[4]. Sprawował to stanowisko od 1879 do 1892, będąc kilkakrotnie zatwierdzany na posadzie^[4][11][2].

W latach 70. był zastępcą prezesa wydziału okręgowego C. K. Galicyjskiego Towarzystwa Kredytowego Ziemskiego w Sanoku^{[27][28][29][30][31][32]}.

Jego żoną była Eugenia z domu Wisłocka (1835–1924)^[2][3]. Ich dziećmi byli: Czesław, Maria (1860–1946)^[33], Karol (1866–1928), Włodzimierz, Grzegorz (1868–1908)^[3]. Zmarł 1 lipca 1893 w Zasławiu w wieku 76 lat po długiej chorobie^[11][4]. 4 lipca 1893 został pochowany w grobowcu rodzinnym na Starym Cmentarzu w Zagórzu^[34][11][2]. Spoczęła w nim cała rodzina Maksymiliana, prócz syna Grzegorza, pochowanego w Wielopolu^[2].

Po śmierci Maksymiliana dobra Łepkowskich odziedziczyli jego synowie: na początku XX wieku Karol posiadał tereny w Zasławiu (także został marszałkiem rady powiatu sanockiego), a Grzegorz w Wielopolu^[35][36][2]. Dobra po Karolu odziedziczyła jego bratanica, Olga Łepkowska-Sulimirska, żona Tadeusza Sulimirskiego^[2].

Zobacz też

• Lista sanockich posłów do Rady Państwa

Przypisy