Maksymilian Flaum

Maksymilian Flaum
Ilustracja
Data i miejsce urodzenia4 grudnia 1864
Warszawa
Data i miejsce śmierci11 sierpnia 1933
Warszawa
Zawód, zajęcielekarz
publicysta

Maksymilian Flaum (ur. 4 grudnia 1864 w Warszawie, zm. 11 sierpnia 1933 tamże) – polski lekarz, publicysta, encyklopedysta, tłumacz, przyrodnik.

Życiorys

Urodził się w Warszawie w rodzinie żydowskiej; imiona rodziców to Stanisław i Helena. Uczęszczał do II Gimnazjum w Warszawie (które ukończył w 1882), następnie studiował przyrodę na Cesarskim Uniwersytecie Warszawskim (1882–1883), a potem chemię na Uniwersytecie Dorpackim (1883–1886)[1]. Studia ukończył w 1886 roku ze stopniem kandydata chemii. Potem zamieszkał w Warszawie, pracował w fabrykach chemicznych, udzielał lekcji chemii i tłumaczył. Od 1890 roku studiował w Bernie medycynę i podjął pracę w Instytucie Fizjologicznym Hugona Kroneckera. Za pracę Ueber den Einfluss niedriger Temperaturen auf die Functionen des Magens na Uniwersytecie Ludwika i Maksymiliana w Monachium otrzymał tytuł doktora nauk medycznych. Flaum przeniósł się wtedy do Monachium i pracował w Instytucie Farmakologii Franza Tappeinera. W 1894 roku nostryfikował dyplom w Dorpacie. Od 1895 roku w Warszawie, pracował w poliklinice Samuela Goldflama. Związany też z oddziałem chorób wewnętrznych Szpitala na Czystem. Od 1896 roku w Towarzystwie Naukowym Warszawskim, jeden ze współwłaścicieli „Gazety Lekarskiej”. Od 1890 roku współpracownik „Kurjera Warszawskiego”, od 1887 pisma „Wszechświat”. Używał pseudonimów M.F. i M.Fl. Należał do komisji Kasy im. Józefa Mianowskiego. Był encyklopedystą. Wymieniony został w gronie edytorów Encyklopedii technicznej: podręcznika praktycznego technologii chemicznej w zastosowaniu do przemysłu, rękodzieł, rzemiosł, sztuk, rolnictwa i gospodarstwa domowego opracowanej podług najnowszych źródeł wydanej w Warszawie w 1898 roku[2].

W 1900 roku został ranny w katastrofie kolejowej pod Włochami, w której ranny był również Reymont. Pozwany zarząd kolei wypłacił mu duże odszkodowanie[3].

W ostatnich latach życia prowadził z sukcesem prywatną praktykę lekarską.

Zmarł 11 sierpnia 1933 roku w Warszawie w wieku 68 lat, pochowany na cmentarzu żydowskim przy ulicy Okopowej, lecz jego nagrobek nie zachował się[4].

Wybrane prace

Przypisy

  1. Arnold Hasselblatt, Gustav Otto: Album academicum der Kaiserlichen Universität Dorpat. Dorpat, 1889 s. 818.
  2. Flaum 1898 ↓.
  3. Kotowski W. Rok 1900. Katastrofa kolejowa Reymonta. „Pamiętnik Literacki”. 65 (1), s. 185–201, 1974. 
  4. Nie odnotowuje go baza nagrobków osób pochowanych na tym cmentarzu.

Bibliografia

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Współpracownicy "Kłosów" Pisarze Flaum Maksymilian (78102) (cropped).jpg
Współpracownicy "Kłosów" : Pisarze : Flaum Maksymilian