Maksymilian Klinicki

Maksymilian Klinicki

Marian Kwiatkowski

Wierzba 2, Topola 2

major
Data i miejsce urodzenia	13 stycznia 1916 Brodnica
Data i miejsce śmierci	11 grudnia 1984 Brodnica
Przebieg służby
Lata służby	1936–1945
Siły zbrojne	Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne Armia Krajowa
Jednostki	Pułk Piechoty, 4 Dywizja Piechoty (II RP), Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich, 3 Dywizja Strzelców Karpackich, oddział partyzancki „Grom” (Kedyw Okręgu Kraków AK), Samodzielny Batalion Partyzancki „Skała”
Stanowiska	dowódca oddziału partyzanckiego, dowódca kompanii, p.o. dowódcy batalionu
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, kampania wrześniowa, obrona Przemyśla (1939), bitwa o Tobruk, bitwa pod Gazala
Późniejsza praca	współwłaściciel sklepu, zaopatrzeniowiec, referent ds. kontraktacji, starszy ekonomista
Odznaczenia

Maksymilian Klinicki vel Marian Kwiatkowski pseud. „Wierzba 2”, „Topola 2” (ur. 13 stycznia 1916 w Brodnicy, zm. 11 grudnia 1984 tamże) – major piechoty Wojska Polskiego, Polskich Sił Zbrojnych i Armii Krajowej, cichociemny.

Życiorys

Maksymilian Klinicki nie ukończywszy gimnazjum w Brodnicy zgłosił się ochotniczo do Wojska Polskiego. Od 1936 roku jako podoficer zawodowy, w 1939 roku – w 67 pułku piechoty.

We wrześniu 1939 roku brał udział m.in. w obronie Przemyśla służąc w Ośrodku Zapasowym 4 Dywizji Piechoty. Przekroczył granicę polsko-węgierską 17 września 1939 roku. Był internowany na Węgrzech. W maju 1940 roku znalazł się w Syrii, gdzie została sformowana Samodzielna Brygada Strzelców Karpackich, z którą walczył m.in. w bitwach o Tobruk i o Gazalę. Następnie służył w 3 Dywizji Strzelców Karpackich, w tym czasie uczył się w Szkole Podchorążych Piechoty i Centrum Wyszkolenia Armii, przeszedł kurs dowódców oddziałów szturmowych.

Po przeszkoleniu w dywersji został zaprzysiężony 14 lutego 1944 roku w Oddziale VI Sztabu Naczelnego Wodza i przeniesiony do Głównej Bazy Przerzutowej w Brindisi we Włoszech. Zrzutu dokonano w nocy z 30 na 31 maja 1944 roku w ramach operacji „Weller 30” dowodzonej przez mjr. naw. Eugeniusza Arciuszkiewicza. Dostał przydział do oddziału partyzanckiego „Grom” (Kedyw Okręgu Kraków AK) na stanowisko dowódcy oddziału. Brał udział w walkach o Republikę Pińczowską, m.in. 26 lipca pod Sielcem z policją niemiecką i ukraińską. Po połączeniu „Gromu” ze „Skokiem” był dowódcą połączonego oddziału „Grom-Skok”. Prowadząc ten oddział na koncentrację 1 sierpnia 1944 roku stoczył pod Goszczą bitwę przerwaną przez atak niemieckiego myśliwca. Od sierpnia walczył jako dowódca 3 kompanii samodzielnego batalionu partyzanckiego „Skała”. Od 1 stycznia 1945 roku pełnił obowiązki dowódcy tego batalionu. Na początku 1945 roku został aresztowany przez UB. 15 września umorzono postępowanie karne prowadzone przeciw niemu.

Powrócił do rodzinnej Brodnicy. W latach 1946–1949 był tam współwłaścicielem „Sklepu Bławatów i Galanterii”. Później pracował w Zakładach Mięsnych jako zaopatrzeniowiec (1949–1950), Gminnej Spółdzielni „Samopomoc Chłopska” w Górznie jako referent ds. kontraktacji (w 1950 roku), w Zakładach Zbożowo-Młynarskich PZZ Zespół Spichrzy i Młynów w Nowym Mieście Lubawskim jako starszy ekonomista (1950–1981). Od 1982 roku był na emeryturze.

Został pochowany na miejscowym cmentarzu.

Odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 13542^[1]
• Krzyż Walecznych – 19 lutego 1942 roku za udział w bitwach o Tobruk i Gazala, 25 września 1944 roku i 17 stycznia 1945 roku
• Srebrny Krzyż Zasługi z Mieczami – 1 września 1944 roku.

Życie rodzinne

Był synem Franciszka, robotnika, i Marianny z domu Gołembiewskiej. W 1953 roku ożenił się z Małgorzatą Truszczyńską (ur. w 1917 roku), z którą miał 2 dzieci: Wiesławę (ur. w 1954 roku) i Janusza (ur. w 1958 roku).

Przypisy

Bibliografia

• Krzysztof A. Tochman: Słownik biograficzny cichociemnych. T. 1. Oleśnica: Firma „Kasperowicz – Meble”, 1994, s. 62–63. ISBN 83-902499-0-1.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni. Warszawa: Instytut Wydawniczy „Pax”, 1984, s. 336. ISBN 83-211-0537-8.
• Jędrzej Tucholski: Cichociemni 1941–1945 – Sylwetki spadochroniarzy. Wojskowy Instytut Historyczny, s. 235–236.
• Klinicki Maksymilian. [dostęp 2013-11-11].
• Stefan Bilski: Słownik biograficzny regionu brodnickiego. Brodnica – Toruń: Toruńskie Towarzystwo Kultury, 1991, s. 53. [dostęp 2013-11-11].

Linki zewnętrzne

• biogram na stronie elitadywersji.org - kompendium wiedzy o 316 Cichociemnych spadochroniarzach Armii Krajowej