Maksymilian Kruczała

Maksymilian Kruczała
podpułkownik saperów podpułkownik saperów
Data urodzenia

6 maja 1905

Data i miejsce śmierci

25 marca 1994
Londyn

Przebieg służby
Siły zbrojne

Orzełek II RP.svg Wojsko Polskie
Wojsko Polskie we Francji
Polskie Siły Zbrojne

Jednostki

4 Batalion Saperów

Stanowiska

dowódca kompanii

Główne wojny i bitwy

II wojna światowa
kampania wrześniowa
kampania francuska

Odznaczenia
Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski Srebrny Krzyż Zasługi
Grupa instruktorów cichociemnych, od lewej: por. Mieczysław Różański, kpt. Maksymilian Kruczała, por. Eugeniusz Janczyszyn, ppor. Jerzy Zubrzycki, por. Aleksander Ihnatowicz, mjr Józef Hartman, Jan Kazimierski, por. Antoni Pospieszalski, ppłk Stefan Piotrowski

Maksymilian Robert Kruczała (ur. 6 maja 1905, zm. 25 marca 1994 w Londynie) – podpułkownik saperów Polskich Sił Zbrojnych, inżynier.

Życiorys

Urodził się 6 maja 1905[1]. Ukończył gimnazjum[2].

Od 1927 do 1928 kształcił się w Szkole Podchorążych Piechoty w Różanie[2]. Absolwent Szkoły Podchorążych Inżynierii (VII promocja 1928–1931). 15 sierpnia 1931 Prezydent RP Ignacy Mościcki mianował go podporucznikiem ze starszeństwem z 15 sierpnia 1930 i 7. lokatą w korpusie oficerów inżynierii i saperów, a minister spraw wojskowych wcielił do 2 batalionu saperów w Puławach[3][4]. Awansowany na stopień porucznika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1933[2]. W 1938 został przyjęty do Wyższej Szkoły Inżynierii w Warszawie, w charakterze słuchacza Kursu 1938–1940[5]. Na stopień kapitana został mianowany ze starszeństwem z 19 marca 1939 i 50. lokatą w korpusie oficerów saperów, grupa liniowa[1].

Po wybuchu II wojny światowej podczas kampanii wrześniowej pełnił stanowisko zastępcy dowódcy 10 batalionu saperów[2]. Po przedostaniu się do na Zachód wstąpił do Wojska Polskiego we Francji[2]. Uczestniczył w kampanii francuskiej 1940 jako dowódca kompanii saperów 2 pułku Grenadierów Wielkopolskich[2]. Po upadku Francji trafił do Wielkiej Brytanii i wstąpił do Polskich Sił Zbrojnych. Od 1941 do 1944 podczas szkolenia przyszłych cichociemnych prowadził kurs minerstwa, a także konstruowania, podkładania i rozbrajania ładunków wybuchowych[6][2]. Był oficerem technicznym i zastępcą dowódcy 2 kompanii 1 batalionu saperów, funkcjonującego w Szkocji w latach 1940–1942. Później był dowódcą 9 kompanii 4 batalionu saperów[2], działającym od 1945 do 1947. Został awansowany na stopień majora, a później na stopień podpułkownika[2].

Po wojnie pozostał na emigracji w Wielkiej Brytanii[2]. Zmarł 25 marca 1994 w Londynie[2]. Jego prochy zostały pochowane w kolumbarium przy kościele św. Andrzeja Boboli w Londynie[2]. Był żonaty z Henryka Święchowską (1908–1995), która była stomatologiem[2].

Ordery i odznaczenia

Przypisy

  1. a b c Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 250.
  2. a b c d e f g h i j k l m Maksymilian Kruczała. stankiewicze.com. [dostęp 2017-06-25].
  3. Dz. Pers. MSWojsk. ↓, Nr 6 z 15 sierpnia 1931, s. 308, 315.
  4. Rocznik Oficerski 1932 ↓, s. 264, 750.
  5. Rybka i Stepan 2006 ↓, s. 482.
  6. J.Z.: Instruktorzy. polityka.pl, 2016-04-26. [dostęp 2017-06-25].
  7. Komunikat o nadaniu Orderu Odrodzenia Polski. „Dziennik Ustaw Rzeczypospolitej Polskiej”, s. 15, Nr 2 z 15 lipca 1987. 

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

PL Epolet pplk.svg
Naramiennik podpułkownika Wojska Polskiego (1919-39).
Orzełek II RP.svg
Autor: Poznaniak, Licencja: CC BY-SA 2.5
Orzełek Wojsk Lądowych II RP
Instruktorzy cichociemnych.jpg
Grupa instruktorów cichociemnych od lewej stoją: por. Mieczysław Różański, kpt. Maksymilian Kruczała, por. Eugeniusz Janczyszyn, ppor. Jerzy Zubrzycki, por. Aleksander Ihnatowicz, mjr Józef Sławomir Hartman, Jan Kazimierski, por. Antoni Pospieszalski, ppłk Stefan Piotrowski.