Maksymilian Ossoliński (1588–1655)

Maksymilian Ossoliński
Herb
Topór
Rodzina

Ossolińscy herbu Topór

Data urodzenia

1588

Data śmierci

1655

Ojciec

Jan Zbigniew Ossoliński

Matka

Katarzyna Sienieńska

Żona

Helena Kazanowska

Dzieci

Jerzy Adam Ossoliński

Maksymilian Ossoliński herbu Topór (ur. w grudniu 1588, zm. 1655) – chorąży (1624) i podkomorzy sandomierski (1633), podskarbi nadworny koronny (1636-1648), kasztelan czerski (1648), starosta biecki w latach 1637-1639[1], starosta malborski.

Lata młodzieńcze

Urodzony w 1588 r. w rodzinie Ossolińskich, jako trzeci syn Jana Zbigniewa herbu Topór (1555-1623) – sekretarza królewskiego króla Stefana Batorego (w r. 1577), wojewody podlaskiego, sandomierskiego, posła, marszałka sejmu (1601).

Matką Maksymiliana była Jadwiga Sienieńska, Ossolińska, z Oleska, herbu Dębno

Braćmi Maksymiliana Ossolińskiego byli;

i siostra Elżbieta Ossolińska.

Uczył się z bratem Jerzym Ossolińskim u Jezuitów w Lublinie w 1596 r., a następnie na uczelniach na zachodzie Europy. Zwiedził; Włochy i Niderlandy.

Po powrocie w roku 1607 został dworzaninem Marcina Szyszkowskiego, a potem był dworzaninem królewskim.

Kariera

Od roku 1618 rozpoczyna swą wieloletnią karierę jako poseł z województwa sandomierskiego.

Swą karierę wojskową rozpoczął biorąc udział w bitwie pod Chocimiem, gdzie dowodził własnym oddziałem husarii.

W latach 1626-1629, u boku starszego brata Krzysztofa - wojewody sandomierskiego brał udział w kampanii przeciw Szwedom w Prusach. Poseł na sejm warszawski 1626 roku z województwa sandomierskiego[2]. Uczestniczył w wyprawie smoleńskiej przeciw Rosji. W 1633 po bracie Krzysztofie Ossolińskim - objął urząd podkomorzego sandomierskiego. W 1636 roku, po bracie Jerzym Ossolińskim - urząd podskarbiego nadwornego.

Poseł na sejm 1631 roku[3].

Poseł na sejm koronacyjny 1633 roku, sejm zwyczajny 1635 roku, sejm zwyczajny 1637 roku[4].

W 1648 roku był elektorem Jana II Kazimierza Wazy z województwa sandomierskiego[5]. Poseł na sejm 1649/1650 roku z sejmiku opatowskiego województwa sandomierskiego[6].

Majątek

Jego dochody powiększały obejmowane kolejno starostwa stopnickie, bieckie i malborskie. Po śmierci ojca w 1623 r. odziedziczył Ciepielów i dobra mieleckie, a po śmierci brata Jerzego w 1650 r., niektóre z jego majątków.

W skład majątków Maksymiliana wchodziły między innymi: Ossolin, Klimontów, Krzelów, Zgórsko, Mielec, Sadowice, Przyłęk.

Maksymilian ukończył rozpoczętą przez ojca budowę klasztoru Dominikanów w Klimontowie, która pochłonęła część jego dochodów.

Najczęściej przebywał w Zgórsku koło Mielca.

Potomkowie

W 1611 roku ożenił się z Heleną Kazanowską (zmarłą przed 1636 r.), a około roku 1643 z Katarzyną Głębocką.

Z pierwszą żoną miał takich synów, jak np.:

  • Jan Ossoliński (1612-1682) – komandor maltański w Poznaniu,
  • Stanisław Ossoliński (1615-1643)- kanonik krakowski,
  • Zbigniew Ossoliński (zm.1675 r.) – opat koprzywnicki,
  • Władysław Krzysztof Ossoliński (zm.1696 r.) – kanonik krakowski i płocki,
  • Hieronim Ossoliński(1616-1651) dworzanin królewski, poległ w bitwie pod Beresteczkiem
  • Jerzy Adam Ossoliński (zm.1651) – starosta lubelski (1650), poległ w bitwie pod Beresteczkiem

i pozostali bezpotomni,

  • Aleksander Ossoliński(zm. między rokiem 1691 a 1706),
  • Beniamin Ossoliński (1627-1664).

Z drugą żoną miał takich synów jak:

  • Maksymilian Hieronim Ossoliński (zm.1710-12),
  • Michał Sieciech Ossoliński (zm. po 1711)- poseł na sejm elekcyjny w 1697, żonaty w 1693 roku z Barbarą Boratyni, ojciec sześciorga dzieci.

oraz córki: Katarzyna Ossolińska -klaryska w Krakowie,

Maksymiliana Ossolińska wydana za Jana Olbrachta Lipskiego z Wielkopolski,

Zofia Ossolińska wydana za Marcina Krasickiego - kasztelana przemyskiego.

Ponadto kilkoro z jego dzieci zmarło w dzieciństwie;

Maksymilian Ossoliński zmarł na przełomie 1654 i 1655 roku i pochowany został 28 stycznia 1655 roku w Klimontowie w podziemiach kościoła klasztoru Dominikanów.

Linki zewnętrzne

Źródła

Przypisy

  1. ↑ Krzysztof Chłapowski, Starostowie w Malopolsce 1565-1668, w: Społeczeństwo staropolskie, t. IV red. A. Wyczański, Warszawa 1986, s. 120.
  2. ↑ Jan Kwak, Sejm warszawski 1626 roku, Opole 1985, s. 130.
  3. ↑ Jan Seredyka, Parlamentarzyści drugiej połowy panowania Zygmunta III Wazy, Opole 1989, s. 92.
  4. ↑ Jan Dzięgielewski, Izba poselska w systemie władzy Rzeczypospolitej w czasach Władysława IV, Warszawa 1992, s. 175.
  5. ↑ Svffragia Woiewodztw, y Ziem Koronnych, y Wielk. Xięstwa Litewskiego. Zgodnie na Naiaśnieyszego Iana Kazimierza Obranego Krola Polskiego [...]. Dane, między Warszawą, a Wolą, Dnia 17. Listopada, Roku 1648, [b.n.s]
  6. ↑ Łucja Częścik, Sejm warszawski w 1649/50 roku, 1978, s. 148.
Podskarbiowie nadworni koronni

Media użyte na tej stronie

POL COA Topór.svg
Autor: Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape ., Licencja: CC BY-SA 3.0
Herb szlachecki Topór