Maksymilian Pohorille

Maksymilian Pohorille (ur. 29 czerwca 1915 w Buczaczu, zm. 2003) – polski ekonomista, działacz komunistyczny, nauczyciel akademicki, profesor nauk ekonomicznych, rektor Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR w latach 1957–1968.

Życiorys

Urodził się w rodzinie pochodzenia żydowskiego^[1]. Od 1930 roku należał do Komunistycznego Związku Młodzieży Zachodniej Ukrainy, a potem do Związku Niezależnej Młodzieży Socjalistycznej „Życie” oraz Komunistycznego Związku Młodzieży Polski^[2]. W latach 1933−1936 studiował na Politechnice Lwowskiej, a w latach 1939−1941 w Instytucie Pedagogicznym we Lwowie^[2]. Następnie pracował jako robotnik w kołchozie „Put’ Lenina” w Kirgizji^[2]. W 1943 wstąpił do Związku Patriotów Polskich^[2]. Przewodniczył zarządowi rejonowemu tej organizacji^[3]. W latach 1943−1946 był też dyrektorem polskich szkół średnich w Kurszabie i Osz^[2].

W 1946 wrócił do kraju i wstąpił do Polskiej Partii Robotniczej, a następnie do Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej^[2]. W 1948 został kierownikiem Wojewódzkiej Szkoły Partyjnej przy KW PZPR w Szczecinie^[3]. Przed 1950 był kierownikiem Zakładu Ekonomii Politycznej w Akademii Handlowej w tym mieście^[2]. W 1950 został zastępcą profesora w Szkole Głównej Planowania i Statystyki w Warszawie, w której doktoryzował się w 1951 (z pozwoleniem ministra bez uprzedniego uzyskania stopnia magistra^[2]), a w 1953 został kierownikiem Katedry Zespołowej Ekonomii Politycznej w SGPiS^[2]. W latach 1950-1953 pracował w Instytucie Kształcenia Kadr Naukowych przy KC PZPR^[2]. Od 1950 do 1957 był zastępcą dyrektora Szkoły Partyjnej przy KC PZPR^[3]. W 1954 uzyskał tytuł naukowy profesora nauk ekonomicznych^[4]. Od 1957 do 1968 pełnił funkcję rektora Wyższej Szkoły Nauk Społecznych przy KC PZPR^[3]. W trakcie antysemickiej nagonki, trwającej od marca 1968, został odsunięty z pełnionych funkcji i pozostał wykładowcą SGPiS^[1]. Był promotorem m.in. pracy magisterskiej i doktorskiej Grzegorza Kołodki^[1].

Przypisy