Maksymilian Sznepf

Maksymilian Sznepf

Maksymilian Schnepf

pułkownik dyplomowany
Data i miejsce urodzenia	10 grudnia 1920 Drohobycz, Polska
Data i miejsce śmierci	17 sierpnia 2003 Warszawa, Polska
Przebieg służby
Lata służby	1943-1968
Siły zbrojne	Armia Czerwona ludowe Wojsko Polskie
Główne wojny i bitwy	II wojna światowa, działania zbrojne podziemia antykomunistycznego w Polsce
Odznaczenia

Grób Maksymiliana Sznepfa na cmentarzu wojskowym na Powązkach

Maksymilian Marian Sznepf, właściwie Schnepf (ur. 10 grudnia 1920 w Drohobyczu, zm. 17 sierpnia 2003 w Warszawie) – pułkownik dyplomowany ludowego Wojska Polskiego.

Życiorys

Urodził się w Drohobyczu^[1] w rodzinie żydowskiej, jako syn Szymona Schnepfa (zm. 1936^[2]) i Eugenii (Gitli) z domu Kneppel (zm. 1942^[3])^[4]. Miał dwóch starszych braci: Zygmunta (1913–1942)^[5][6][7][8] i Mariana (także oficera LWP)^[9]. Wraz z rodziną zamieszkiwał przy ulicy J. Piłsudskiego 15 w Drohobyczu^[10]. Jego ojciec był kupcem oraz działaczem politycznym i społecznym w Drohobyczu^[11][12][13]. Kształcił się w Państwowym Gimnazjum im. Króla Władysława Jagiełły w Drohobyczu^[14][15][16] (jego nauczycielem był Bruno Schulz^[1]).

Podczas II wojny światowej był żołnierzem Armii Czerwonej a następnie wstąpił do 1 Polskiej Dywizji Piechoty im. Tadeusza Kościuszki, sformowanej w 1943^[1]. Brał udział w walkach o Stalingrad, bitwie pod Lenino, walkach o warszawską Pragę, walkach o Warszawę, operacji berlińskiej^[1]. Następnie służył w ludowym Wojsku Polskim od 3 czerwca 1946 do 2 września 1950^[4]. W lipcu 1945 w stopniu porucznika dowodził pododdziałem złożonym z dwóch kompanii w sile ok. 110-160 żołnierzy z 1 Praskiego pułku piechoty, wspierających wojska sowieckie w operacji określonej później mianem „obława augustowska”^[17][18][19]. Od 3 września 1951 do 24 sierpnia 1954 w stopniu podpułkownika pełnił funkcję szefa I Oddziału Zarządu II Sztabu Generalnego Wojska Polskiego^[4]. Studia wyższe ukończył na Akademii Sztabu Generalnego uzyskując tytuł magistra^[20]. Uzyskał tytuł oficera dyplomowanego^[1][21].

Był długoletnim kierownikiem Studium Wojskowego na Uniwersytecie Warszawskim^[1]. Był także kierownikiem Akademii Teatralnej i ASP^[1]. Był dyrektorem w Żydowskim Instytucie Historycznym^[21]. Sprawował stanowisko dyrektora administracyjnego w Związku Gmin Wyznaniowych Żydowskich w Warszawie^[22][23]. Działał jako publicysta Towarzystwa Społeczno-Kulturalnego Żydów w Polsce. Do końca życia był pułkownikiem dyplomowanym w stanie spoczynku^[1].

Zmarł 17 sierpnia 2003 w Warszawie^[1]. 22 sierpnia 2003 został pochowany na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie^[1][21] (kwatera EII-4-4)^[24].

Jego żoną została Alicja z domu Szczepaniak, z którą miał synów Ryszarda (ur. 1951, dyplomata) i Zygmunta^[1][25].

Ordery i odznaczenia

• Krzyż Srebrny Orderu Wojennego Virtuti Militari (1945)^{[26][27][28][21]}
• Krzyż Kawalerski Orderu Odrodzenia Polski (1961)^[26]
• Krzyż Walecznych^[26]
• Srebrny Krzyż Zasługi^[26]
• Srebrny Medal Zasłużonym na Polu Chwały^[26]
• Medal za Odrę, Nysę, Bałtyk^[26]
• Złota odznaka honorowa „Za Zasługi dla Warszawy”^[26]
• Medal za Berlin^[26]
• Medal za Zwycięstwo^[26]
• Medal za pięciolecie^[26]

Przypisy

Bibliografia

• Dane osoby z katalogu funkcjonariuszy aparatu bezpieczeństwa. Maksymilian Sznepf. katalog.bip.ipn.gov.pl. [dostęp 2017-06-26].