Maksymilian Zand

Maksymilian Zand (ps. „George”, „Żorż”, ur. 1876, zm. 24 kwietnia 1932 w Warszawie) – polski przemysłowiec, działacz socjalistyczny.

W czerwcu 1895 ukończył Szkołę Handlową im. Leopolda Kronenberga w Warszawie^[1]. Od 1895 brał udział w pracach czytelni Warszawskiego Towarzystwa Dobroczynności i był kierownikiem jednej z filii. Od 1898–1899 zbliżył się do ruchu etyków w Polskiej Partii Socjalistycznej, należąc do głównych organizatorów obok Edwarda Abramowskiego, Zofii Bassakówny, Stanisława Berenta, Konstantego Krzeczkowskiego i Władysława Michalskiego. Był jednym z założycieli Towarzystwa Uniwersytetu Robotniczego. Potem wstąpił do PPS Lewicy. Należał do komisji organizacyjnej związków zawodowych. Przez ponad 20 lat był dyrektorem Zakładów Przemysłowych Kriegel i Würfel, a od 1921 dyrektorem handlowym Tomaszowskiej Fabryki Sztucznego Jedwabiu. Żonaty z lekarką Natalią Zylberlast (1883–1942)^[2].

Zmarł w wieku 56 lat, został pochowany na cmentarzu żydowskim przy Okopowej^[3].

Przypisy

Maksymiljan Zand. Wiadomości Przemysłu Chemicznego 9, s. 34, 1932
Z żałobnej karty. Głos Poranny nr 117 (28.4.1932)
Zgon zasłużonego człowieka i przemysłowca. Gazeta Handlowa nr 96 (27.4.1932)
Stefan Brzeziński. B.P. Maksymiljan Zand. Głos Nauczycielski 33, s. 641, 1932
Grabiec J. Czerwona Warszawa przed ćwierć wiekiem. Poznań, 1925 s. 43, 111, 127, 154
Cynarski-Krzesławski J., Próchnik A. (red.) Księga życiorysów działaczy polskiego ruchu rewolucyjnego w Polsce. Warszawa: „Kronika Ruchu Rewolucyjnego”, 1939 s. 26 (dodatek do Kroniki Ruchu Rewolucyjnego w Polsce 1 (2), 1935)