Manasses (król Judy)

Manasses

‏מְנַשֶּׁה‎

Portret Manassesa w Promptuarii Iconum Insigniorum
król Judy
Okres	od 698 p.n.e. do 642 p.n.e.
Poprzednik	Ezechiasz
Następca	Amon
Dane biograficzne
Dynastia	Dawidyci
Data urodzenia	710 p.n.e.
Data śmierci	642 p.n.e.
Ojciec	Ezechiasz
Matka	Chefsiba
Żona	Meszullemet z Jotby
Dzieci	Amon

Manasses (hebr. ‏מְנַשֶּׁה‎, Menaszsze, asyr. Menasii lub Miinsie; ur. 707, zm. 641 p.n.e.) − król starożytnej Judy w latach 695–641 p.n.e.^[1] Syn i następca Ezechiasza.

Manasses próbował wprowadzić w Judzie kult bogów kananejskich. Biblia sprawozdaje, że „on to przeprowadził synów swoich przez ogień w Dolinie Synów Hinnoma, uprawiał wróżbiarstwo, czary i magię, ustanowił zaklinaczy i wieszczków”^[2]. Budował ołtarze w Świątyni Jerozolimskiej i krwawo prześladował jahwistów. Według tradycji żydowskiej oraz apokryfu Wniebowstąpienie Izajasza jedną z ofiar miał być prorok Izajasz.

Według Drugiej Księgi Kronik Manasses został porwany do niewoli przez wojska asyryjskie i w więzieniu nawrócił się do Jahwe (Modlitwa Manassesa) i po powrocie na tron gorliwie przestrzegał jego przykazań.

Asarhaddon wspomina o niejakim Manassesie z Judy (Menasii kur Yauda), wśród królów, których zmusił do dostarczenia budulca na budowę swojego nowego pałacu w Niniwie. Z kolei Aszurbanipal − wśród królów, którzy zostali zmuszeni, by pomagać mu w wyprawie przeciwko Egiptowi.

Po śmierci Manassesa tron objął jego syn, zrodzony ze związku z Meszullemet z Jotby, Amon.

Przypisy