Mangusta mała
Urva javanica | |||||
(É. Geoffroy Saint-Hilaire, 1818) | |||||
Systematyka | |||||
Domena | |||||
---|---|---|---|---|---|
Królestwo | |||||
Typ | |||||
Podtyp | |||||
Gromada | |||||
Podgromada | |||||
Infragromada | |||||
Rząd | |||||
Rodzina | |||||
Podrodzina | Herpestinae | ||||
Rodzaj | Urva | ||||
Gatunek | mangusta mała | ||||
| |||||
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[14] | |||||
Mangusta mała[15] (Urva javanica) – gatunek drapieżnego ssaka z podrodziny Herpestinae w obrębie rodziny mangustowatych (Herpestinae).
Taksonomia
Gatunek po raz pierwszy zgodnie z zasadami nazewnictwa binominalnego opisał w 1818 roku francuski przyrodnik Étienne Geoffroy Saint-Hilaire nadając mu nazwę Ichneumon javanicus[2]. Holotyp pochodził z Jawy[16].
Niektórzy autorzy traktowali U. javanica i U. auropunctata za jeden gatunek[16] ale ostatnie badania molekularne sugerują, że są to odrębne gatunki[17]. Rozpoznano trzy podgatunki, ale taksonomia wymaga wyjaśnienia (zwłaszcza na Sumatrze)[17]. Ostatnie badania molekularne wskazują, że populacje jawajskie znacznie różnią się od populacji kontynentalnych, prawdopodobnie reprezentując odrębne podgatunki oraz że południowochińskie populacje przypisane U. auropunctata to w rzeczywistości U. javanica[18].
Autorzy Illustrated Checklist of the Mammals of the World uznają ten gatunek za monotypowy[17].
Etymologia
- Urva: nepalska nazwa Arva dla mangusty krabożernej[19].
- javanica: Jawa, Indonezja (dawniej Holenderskie Indie Wschodnie)[20].
Zasięg występowania
Mangusta mała występuje w południowej Chińskiej Republice Ludowej (włącznie z wyspą Hajnan), kontynentalnej części południowo-wschodniej Azji, na Półwyspie Malajskim, Sumatrze i Jawie[17].
Morfologia
Długość ciała (bez ogona) 30–41,5 cm, długość ogona 21–31,5 cm, długość ucha 1,8–3,1 cm, długość tylnej stopy 6–7 cm; masa ciała 0,5–1 kg[21]. Ubarwienie i wielkość tej szeroko rozpowszechnionej mangusty zmienia się w zależności od typu zamieszkiwanego przez nią środowiska; osobniki tworzące pustynne populacje są najmniejsze i najjaśniejsze. Najczęściej miękkie, jedwabiste futro mangusty złocistej ma barwę oliwkowozielonobrązową. Ogon jest krótszy od reszty ciała.
Tryb życia
Nocą mangusta ta śpi w norze, którą samodzielnie wykopuje. W ciągu dnia poluje, poruszając się tymi samymi ścieżkami i kryjąc się wśród gęstej roślinności. Łowi niemal wszystko co zdoła schwytać: węże, gryzonie, osy, wije, skorpiony i inne owady. Ludzie bardzo ją cenią, ponieważ ogranicza liczebność szkodników takich jak np. szczury. W celu zwalczenia jadowitych węży mangusta ta została zaaklimatyzowana również poza obszary jej pierwotnego występowania.
Rozmnażanie
Samica 2 razy do roku rodzi od 2 do 4 młodych; ciąża trwa około 7 tygodni. Młode przychodzą na świat nagie i ślepe. Matka w razie potrzeby przenosi je w pysku z miejsca na miejsce, i broni przed wrogami.
Przypisy
- ↑ Geoffroy Saint-Hilaire 1818 ↓, s. 138.
- ↑ a b Geoffroy Saint-Hilaire 1818 ↓, s. 139 (przypis).
- ↑ P. Gervais: Mammifères. Ordre des rongeurs. W: F. Eydoux & L.F.A. Souleyet: Voyage autour du monde exécuté pendant les années 1836 et 1837 sur la corvette la Bonite, commandée par M. Vaillant. Cz. 1: Zoologie. Paris: A. Bertrand, 1841, s. 32. (fr.).
- ↑ J.E. Gray. List of Mammalia, tortoises and crocodiles collected by M. Mouhot in Camboja. „Proceedings of the Zoological Society of London”. 1861, s. 136, 1861. (ang.).
- ↑ J. Anderson. Description of some new Asiatic mammals and Chelonia. „The Annals and Magazine of Natural History”. Fourth series. 16 (94), s. 282, 1875. (ang.).
- ↑ J.A. Allen. Further notes on mammals from the Island of Hainan, China. „Bulletin of the American Museum of Natural History”. 26 (17), s. 240, 1909. (ang.).
- ↑ E. Schwarz. Two new Oriental Viverridæ. „The Annals and Magazine of Natural History”. Eight series. 6 (32), s. 231, 1910. (ang.).
- ↑ Kloss 1917 ↓, s. 124.
- ↑ Kloss 1917 ↓, s. 125.
- ↑ C.B. Kloss. On a new mongoose from SiamOn a new mongoose from Siam. „Journal of the Natural History Society of Siam”. 2 (3), s. 215, 1917. (ang.).
- ↑ H.J.V. Sody. Seventeen new generic, specific, and subspecific names for Dutch Indian mammals. „Natuurkundig Tijdschrift voor Nederlandsch Indië”. 96 (1), s. 44, 1936. (ang.).
- ↑ R.I. Pocock: The Fauna of British India, including Ceylon and Burma. Mammalia. Wyd. 2. Cz. 2: Carnivora. London: Taylor and Francis, 1939, s. 34. (ang.).
- ↑ H.J.V. Sody. Notes on some Primates, Carnivora, and the babirusa from the Indo-Malayan and Indo-Australian regions. „Treubia”. 20 (2), s. 163, 1949. (ang.).
- ↑ W. Chutipong i inni, Herpestes javanicus, [w:] The IUCN Red List of Threatened Species 2016 [online], wersja 2021-3 [dostęp 2022-04-27] (ang.).
- ↑ Nazwy polskie za: W. Cichocki, A. Ważna, J. Cichocki, E. Rajska-Jurgiel, A. Jasiński & W. Bogdanowicz: Polskie nazewnictwo ssaków świata. Warszawa: Muzeum i Instytut Zoologii PAN, 2015, s. 145. ISBN 978-83-88147-15-9. (pol. • ang.).
- ↑ a b D.E. Wilson & D.M. Reeder (redaktorzy): Species Herpestes javanicus. [w:] Mammal Species of the World. A Taxonomic and Geographic Reference (Wyd. 3) [on-line]. Johns Hopkins University Press, 2005. [dostęp 2022-04-27].
- ↑ a b c d C.J. Burgin, D.E. Wilson, R.A. Mittermeier, A.B. Rylands, T.E. Lacher & W. Sechrest: Illustrated Checklist of the Mammals of the World. Cz. 2: Eulipotyphla to Carnivora. Barcelona: Lynx Edicions, 2020, s. 418. ISBN 978-84-16728-35-0. (ang.).
- ↑ G. Veron & A.P. Jennings. Javan mongoose or small Indian mongoose–who is where?. „Mammalian Biology”. 87, s. 62–70, 2017. DOI: 10.1016/j.mambio.2017.05.006. (ang.).
- ↑ T.S. Palmer. Index Generum Mammalium: a List of the Genera and Families of Mammals. „North American Fauna”. 23, s. 703, 1904. (ang.).
- ↑ javanica, [w:] The Key to Scientific Names, J.A. Jobling (red.), [w:] Birds of the World, S.M. Billerman et al. (red.), Cornell Lab of Ornithology, Ithaca [dostęp 2022-04-25] (ang.).
- ↑ J.S. Gilchrist, A.P. Jennings, G. Veron, & P. Cavallini (koordynator): Family Herpestidae (Mongooses). W: D.E. Wilson & R.A. Mittermeier (redaktorzy): Handbook of the Mammals of the World. Cz. 1: Carnivores. Barcelona: Lynx Edicions, 2009, s. 311. ISBN 978-84-96553-49-1. (ang.).
Bibliografia
- É. Geoffroy Saint-Hilaire: Description des mammifères qui se trouvent en Egypte. W: France. Commission des sciences et arts d’Egypte: Description de l’Égypte, ou, Recueil des observations et des recherches qui ont été faites en Égypte pendant l’expédition de l’armée française. T. 2. Paris: Imprimerie impériale, 1817, s. 99–144. (fr.).
- C.B. Kloss. On the mongooses of the Malay Peninsula. „Journal of the Federated Malay States Museums”. 7, s. 123–125, 1917. (ang.).
- P. Whitfield: Ilustrowana Encyklopedia Zwierząt. Warszawa: 1997.
Media użyte na tej stronie
Autor: (of code) -xfi-, Licencja: CC BY-SA 3.0
The Wikispecies logo created by Zephram Stark based on a concept design by Jeremykemp.
Autor: Chung Bill Bill, Licencja: CC BY 2.0
A small asian mongoose (Herpestes javanicus)