Manuel Fernández (ur. 1983)

Manuel Fernández
Data i miejsce urodzenia

31 października 1983
San Carlos de Bolívar

Pozycja

pomocnik

Informacje klubowe
Klub

Agropecuario (trener)

Kariera juniorska
LataKlub
2000–2001Deportivo Morón
2002–2003Empleados de Comercio
Kariera seniorska
LataKlubWyst.Gole
2003–2004Sportivo Barracas8(0)
2005San Telmo1(0)
2005Deportivo Riestra4(1)
2006–2007Sportivo Barracas31(1)
2008Redován
Kariera trenerska
LataDrużyna
2017Defensa y Justicia (tymcz.)
2018Sport Boys
2019Sport Boys
2019–Agropecuario

Manuel Fernández (ur. 31 października 1983 w San Carlos de Bolívar) – argentyński piłkarz występujący na pozycji środkowego pomocnika, obecnie trener Agropecuario.

Kariera klubowa

Fernández pochodzi z miasta Bolívar w prowincji Buenos Aires[1]. Jest wychowankiem tamtejszego amatorskiego klubu Empleados de Comercio de Bolívar, skąd w wieku siedemnastu lat przeniósł się do stołecznego drugoligowca Deportivo Morón[2]. Tam nie potrafił się jednak przebić do pierwszego zespołu, wobec czego już po roku powrócił do rodzinnej miejscowości. Tam występował ponownie w Empleados de Comercio, a następnie w piątoligowym Sportivo Barracas[1]. W sezonie 2003/2004 wywalczył z Barracas awans do czwartej ligi argentyńskiej[2].

W późniejszych latach Fernández bez większych sukcesów kontynuował swoją karierę w trzecioligowym CA San Telmo, piątoligowym Deportivo Riestra i ponownie w czwartoligowym Sportivo Barracas[1]. Następnie występował w piątoligowej hiszpańskiej ekipie Redován CF. Karierę piłkarską zakończył w wieku 25 lat wskutek poważnej kontuzji kolana[3]. Występował na pozycji środkowego pomocnika z inklinacjami ofensywnymi[1].

Kariera trenerska

„Najlepszy szkoleniowiec jakiego poznałem? Manuel Fernández. Był pierwszym trenerem, którego spotkałem w Racingu i to on najwięcej mnie nauczył.”

Jeszcze podczas swojej gry w piłkę Fernández studiował w Argentynie wychowanie fizyczne[3]. W kolejnych latach był jednym z najbliższych współpracowników Fabio Radaellego, szefa akademii juniorskiej klubu CA Tigre[2]. W latach 2009–2012 pracował w Tigre najpierw jako dyrektor klubowego internatu, a następnie asystent trenera Gustavo Acosty w drużynie rezerw[3]. W 2012 roku przez sześć miesięcy był koordynatorem grup młodzieżowych w trzecioligowym Central Norte[2]. W latach 2012–2015 wraz ze swoim przełożonym Radaellim pracował w słynnej akademii młodzieżowej krajowego potentata – zespołu Racing Club de Avellaneda. Początkowo był asystentem w rezerwach, zaś potem samodzielnie prowadził drużyny do lat piętnastu i siedemnastu[3]. Jego podopiecznymi byli w tamtym czasie między innymi Lautaro Martínez czy Brian Mansilla[2]. Trzykrotnie pracował z pierwszym zespołem jako asystent tymczasowego trenera (dwukrotnie Radaellego i raz Nacho Gonzáleza)[3].

W latach 2016–2017 Fernández był asystentem szkoleniowca Martína Palermo w chilijskim zespole Unión Española[3]. Następnie powrócił do ojczyzny, gdzie w latach 2017–2018 trenował rezerwy klubu Defensa y Justicia[3]. We wrześniu 2017 po odejściu Nelsona Vivasa został tymczasowym trenerem pierwszej drużyny i poprowadził ją w dwóch meczach[4]. W czerwcu 2018 ponownie objął tymczasowo zespół seniorów Defensy, mając za zadanie przygotować go do nowego sezonu do czasu wyboru nowego szkoleniowca[1]. Trzy tygodnie później został zastąpiony przez Sebastiána Beccacece[5]. We wrześniu 2018 wyjechał do Peru, zostając szkoleniowcem tamtejszej ekipy Sport Boys Association, walczącej o uniknięcie relegacji[6]. Trenował ją przez dwa miesiące, po czym zrezygnował ze stanowiska ze względu na problemy organizacyjne klubu[7]. W czterech ostatnich kolejkach zespół poprowadził Jesús Álvarez, który utrzymał Sport Boys w pierwszej lidze[8].

W marcu 2019 Fernández powrócił do Sport Boys[9], lecz jego drugi pobyt w tym klubie okazał się sporo gorszy niż poprzedni (tylko 3 zwycięstwa w 14 meczach), mimo implementacji ofensywnego stylu gry[10]. Zajął ze Sport Boys ostatnie miejsce w tabeli, po czym w lipcu złożył rezygnację[11]. Trzy miesiące później objął argentyńskiego drugoligowca Club Agropecuario Argentino[10].

Przypisy

  1. ↑ a b c d e Orgullo bolivarense: Manuel Fernández dirige por segunda vez a Defensa y Justicia; y debuta en la Sudamericana (hiszp.). W: InfoBis [on-line]. infobis.com.ar, 21 czerwca 2018. [dostęp 2018-09-06].
  2. ↑ a b c d e Conociendo a Manuel Fernández (hiszp.). W: Defensa y Justicia [on-line]. defensayjusticia.org.ar, 27 września 2017. [dostęp 2018-09-06].
  3. ↑ a b c d e f g Jonatan Almeira: Manuel Fernández: “El fútbol chileno fue creciendo en los últimos años” (hiszp.). jonatanalmeira.com. [dostęp 2018-09-06].
  4. ↑ a b Maximiliano Uria: La apuesta de Defensa y Justicia por Manuel Fernández, el DT preferido de Lautaro Martínez (hiszp.). W: Clarín [on-line]. clarin.com, 23 czerwca 2018. [dostęp 2018-09-06].
  5. ↑ Beccacece vuelve a ser el DT de Defensa y Justicia (hiszp.). W: DataChaco.com [on-line]. datachaco.com, 7 lipca 2018. [dostęp 2018-09-06]. [zarchiwizowane z tego adresu (6 września 2018)].
  6. ↑ Sport Boys tiene nuevo técnico: argentino Manuel Fernández reemplazará a Wilmar Valencia (hiszp.). W: Depor [on-line]. depor.com, 4 września 2018. [dostęp 2018-09-06].
  7. ↑ Sport Boys se quedó sin DT en plena lucha por evitar el descenso (hiszp.). W: RPP [on-line]. rpp.pe, 1 listopada 2018. [dostęp 2020-08-06].
  8. ↑ Lenin Auris: Boys: Niebla porteña (hiszp.). W: De Chalaca [on-line]. dechalaca.com, 30 grudnia 2018. [dostęp 2020-08-06].
  9. ↑ Sport Boys confirmó a Manuel Fernández como su nuevo técnico (hiszp.). W: Publimetro [on-line]. publimetro.pe, 11 marca 2019. [dostęp 2020-08-06].
  10. ↑ a b Manuel Fernández, el primer técnico de Lautaro Martínez será el nuevo DT de Agropecuario (hiszp.). W: Portal El Toro [on-line]. portaleltoro.com, 15 października 2019. [dostęp 2020-08-06].
  11. ↑ Se agrava la crisis: Sport Boys se queda sin técnico y va en la busca del tercero en el año (hiszp.). W: Depor [on-line]. depor.com, 3 lipca 2019. [dostęp 2020-08-06].

Bibliografia

Kariera szkoleniowa
Trenerzy Defensa y Justicia
  • J. García (1978)
  • Parenti (1978)
  • Roselli (1978)
  • Parenti (1979)
  • Avalos (1979)
  • Camaño (1979–80)
  • Román (1980–81)
  • Moreno (1982–84)
  • Meyer (1985)
  • Calabrese (1985)
  • H. García (1985–86)
  • Zarich (198x–8x)
  • Castelli (198x–8x)
  • Janin (198x–8x)
  • Castelli (198x–89)
  • Moreno (1989–90)
  • Avalos i Parenti (1990–91)
  • Donaires (1991–92)
  • Kerle (1992–9x)
  • Avalos i Parenti (199x–9x)
  • Villa (1993–94)
  • Zerrillo (199x–9x)
  • Coccimano (199x–9x)
  • Stáfora (199x–9x)
  • Malleo (1996)
  • Donaires (1997–98)
  • Villa (1998–99)
  • Burruchaga (1999–2000)
  • Villa (2000–01)
  • Agüero (2001–02)
  • Zielinski (2002–03)
  • Vendakis (2003–04)
  • Ginarte (2004)
  • Donaires (2004–05)
  • Agüero (2005–06)
  • Rezza (2006–07)
  • Kuzemka (2008)
  • Acuña (2008[A])
  • Saporiti (2009)
  • Almada (2009[A])
  • Almirón (2009)
  • Ramacciotti (2009–10)
  • Acuña (2010[A])
  • Bermúdez (2010)
  • Martínez (2010–11)
  • Rodríguez (2011–12)
  • Villa (2012)
  • Doria (2012[A])
  • Almirón (2012–13)
  • Cocca (2013–14)
  • Franco (2014–15)
  • Flores (2015)
  • Holan (2015–16)
  • Beccacece (2016–17)
  • Vivas (2017)
  • Fernández (2017[A])
  • Vojvoda (2017–18)
  • Beccacece (2018–19)
  • Soso (2019–20)
  • de Muner (2020[A])
  • Crespo (2020–21)
  • de Muner (2021[A])
  • Beccacece (od 2021)
  1. ↑ a b c d e f g tymczasowo

Media użyte na tej stronie

Football pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Football. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.